راستش وقتی داشتم برای نگارش این یادداشت اطلاعات جمع می‌کردم؛ از طریق فشارآوردن به حافظه یا پرس‌وجو از همکاران خیلی قدیمی‌تر، فکر نمی‌کردم به یک چنین آمار و فهرست بلند و بالایی از درگذشتگان جام‌جمی برسم. فهرستی از نام‌ها که هر کدامشان کوله‌باری از خاطره و حسرت را روی دوش ما که مانده‌ایم، گذاشته است. جایشان در تحریریه، فنی و بخش‌های خدماتی خالی است. هر یک برای خود داستانی دارند اما در هر بخش و موقعیتی که بوده‌اند برای اعتلای روزنامه جام‌جمی که خواننده‌اش هستید، کوشیده‌اند.
کد خبر: ۱۱۰۵۴۴۰
آنها که رفتند و ما که مانده‌ایم...

همه آنها دوستان ما بوده‌اند. با آنها کار کرده‌ایم، خندیده‌ایم، استرس کشیده‌ایم، غمناک شده‌ایم، آموخته‌ایم، بزرگ شده‌ایم و گاه، بیش از آن‌که در کنار عزیزانمان باشیم، کنار آنها بوده‌ایم. آن‌قدر به هم و دیدن روزانه یکدیگر عادت کرده بودیم که پرکشیدن غیرمنتظره تک‌تکشان را باور نداشتیم و شاید هم هنوز باور نداریم.

در تحریریه جام‌جم که اکنون پس از گذشت بیش از یک دهه شکل ظاهری آن نیز تغییر کرده، هنوز صدای نفسشان می‌آید و جایشان خالی است. چه حس غریبی به انسان دست می‌دهد زمانی که مشغول زیر و رو کردن فایل‌های عکس قدیمی هستید و به عکسی از روزهای دور و با لبخند آن درگذشتگان برمی‌خوری که عطر گذشته‌ها را با خود به همراه می‌آورد و زخمی که انگار تازه می‌شود...

جام‌جم در بخش‌های مختلف در طول این 5000 شماره‌‌ای که منتشر کرده، همکاران گرانقدری را از دست داده و متاسفانه همکاران گذشته‌ای را نیز در بستر بیماری می‌بیند که جز تاسف چیزی بر جای نمی‌گذارد.

محمد دهقانی آرانی، معاون سردبیر، حسین قندی معاون سردبیر، محمدرضا رستمی، دبیر و خبرنگار گروه فرهنگی و علیرضا آقابالایی، خبرنگار گروه رسانه کسانی بودند که در بخشی و مقطعی از این 5000 شماره عضو تحریریه بزرگ جام‌جم بودند و با قلمشان به اعتلای این روزنامه کمک کردند.

نوید شراره، همکار بخش فنی، مصطفی شجاع، همکار بخش ترابری و داوود جنگجوآذر، همکار بخش تاسیسات نیز از دیگر درگذشتگان جام‌جم هستند.

در کنار این لازم است برای سلامتی رضا مقدسی که در بخشی از این 5000 شماره در سمت معاون سردبیر و دبیر گروه اجتماعی فعالیت می‌کرد و اکنون با سرطان دست و پنجه نرم می‌کند، دعا کنیم. شاید غریب به نظر برسد، اما واقعیت این است که گذشت زمان و روزمرگی و مشکلات زندگی ماشینی که همه دچارش هستیم، یاد این درگذشتگان را کمرنگ کرده است. شاید خیلی از همکارانی که در سال‌های اخیر به جام‌جم پیوسته‌اند، این درگذشتگان را نشناسند، اما واقعیت این است که حضور آنها هنوز در این تحریریه هست؛ چراکه روزنامه‌نگار و آن‌که محیط روزنامه و این شغل جذاب و پرجنب و جوش را می‌شناسد، می‌داند که او را از تحریریه‌اش و... روزنامه‌اش جدایی نیست؛ حتی آنان که پر کشیده باشند، بازهم دل در گرو شغلشان دارند.

زمانی دوستی به شوخی می‌گفت که همکاران درگذشته‌مان، روزنامه بهشت را منتشر می‌کنند که البته کنارش حتما از لوگوی جام‌جم استفاده خواهند کرد!

کسی چه می‌داند، شاید آنها هنوز هم در میان ما حضور دارند و دلشان در گرماگرم و لحظه‌لحظه درآمدن روزنامه می‌تپد، مثل زمانی که پشت میزهایشان در همین تحریریه نشسته بودند.

سیدعلی دوستی‌موسوی

روزنامه‌نگار

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها