امیرحسین صدیق از «قصه‌های تابه‌تا» می‌گوید:

هنوز هم آقای پدر هستم

امیرحسین صدیق سال‌هاست در آثار سینمایی و تلویزیونی ایفای نقش می‌کند. سریال‌ها و فیلم‌هایی نظیر «هتل»، «هزاران چشم»، «رقص پرواز»، «نسل سوخته»، «مربای شیرین» و «میم مثل مادر» جزو آثار او هستند و آخرین فیلم سینمایی‌اش، «خالتور» این روزها در حال اکران است. خودش می‌گوید با وجود نقش‌آفرینی در آثار متعدد، هنوز او را بیش از هر چیز با نقش آقای پدر در «قصه‌های تابه‌تا» می‌شناسند. ما هم به بهانه پخش دوباره این سریال از شبکه آی فیلم با او گفت‌وگو کردیم.

کد خبر: ۱۱۰۴۵۵۳

چه شد که برای نقش آقای پدر انتخاب شدید؟

من با کارهای خانم برومند بزرگ شد‌ه‌ام و آرزویم این بود که با ایشان کار کنم. آن قدر رفتم و آمدم تا برای این نقش انتخاب شدم. اوایل نمی‌خواستند این نقش را به من بدهند.

چرا؟

به نظرشان من بسیار جوان بودم. برای آقای پدر به دنبال یک مرد جا افتاده‌تر، چاق و با شکم بزرگ می‌گشتند. کسی که به اسمش یعنی همین آقای پدر بیاید. انتخاب‌های اولشان به سرانجام نرسید و از ناچاری نقش را به من دادند. هنوز هم خانم برومند می‌گوید من از سر اجبار این نقش را به تو دادم.

فکر می‌کنم الان از این انتخاب راضی هستند.

راستش مجبور شدند که راضی باشند.

ایفای این نقش چقدر در آینده کاری شما تاثیرگذار بود؟

بسیار زیاد. هنوز هم برای همه همان آقای پدر هستم. مردم مرا با این نقش می‌شناسند و آقای پدر صدایم می‌کنند. حتی خبرنگاران برای روز پدر با من تماس می‌گیرند و می‌گویند می‌خواهیم به عنوان آقای پدر با شما مصاحبه کنیم. فکر می‌کنم تاثیرگذاری بیش از این نمی‌شود.

«قصه‌های تابه‌تا» این روزها از شبکه‌ آی فیلم در حال بازپخش است. همچنان راغب هستید که آن را ببینید؟

صددرصد. خاطره‌های زیادی برایم زنده می‌شود و از طرفی می‌توانم ایرادهای کارم را متوجه شوم. به هر حال آن سال‌ها جوان بودم و کم‌تجربه. مسلما این کم‌تجربگی در نحوه ایفای نقش موثر بوده است. اما در هر حال می‌گویم که همچنان دوستش دارم.

با توجه به این‌که در کار کودک موفق بوده‌اید، ترجیح می‌دهید برای کودکان کار کنید یا خیر؟

ترجیحم این است که در کارهای خوبی که برای کودکان ساخته می‌شود حضور داشته باشم؛ البته اگر ساخته شود. الان متاسفانه کار خوب چندانی تولید نمی‌شود. نمی‌دانم چرا تلویزیون آن زمان نسبت به امروز آثار بهتری برای بچه‌ها تولید می‌کرد. واقعا خوب نیست که سال‌های دور آثار نمایشی خوبی برای کودکان و نوجوانان‌مان داشتیم و امروز نه. با این شرایط مخاطبان کودک و نوجوان را از دست می‌دهیم.

خود کارگردان‌ها و نویسندگان ما هم این روزها کمتر سراغ کاری مختص کودکان می‌روند...

نه، قبول ندارم. مشکل از کارگردانان نیست. من مشخصا افرادی را می‌شناسم که ایده‌های نو و جالبی برای ساخت آثار کودک دارند و حتی برخی از این ایده‌ها را نوشته‌اند. اتفاقا بخشی از این افراد جزو کسانی هستند که کارهای موفقی در این ژانر تولید کرده‌اند و می‌شود به آنها اعتماد کرد.