روابط ایران و ترکیه در طول تاریخ

بعد از روی کارآمدن دولت صفویه به عنوان اولین حکومت متمرکز شیعی در ایران، عثمانی‌ها که مدعی رهبری جهان اسلام تحت لوای خلافت بودند، وجود این حکومت مقتدر مرزهای شرقی خود را با نگرانی دنبال می‌کردند. جنگ و صلح میان این دو سرزمین بعد از دوران صفوی و در طول حاکمیت سلسله‌های افشاریه و زندیه ادامه پیدا کرد و در دوران قاجار و آشکار شدن ضعف ایران در برابر روسیه در پی دو جنگ سرنوشت‌ساز، عثمانی‌ها سعی کردند از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را ببرند و به بخش‌های شرقی قلمروشان دست‌اندازی‌هایی بکنند، اما با وجود دو شکست سخت ایران در جنگ‌ با روسیه، ارتش ایران در برابر تهاجمات همسایه شرقی از پس عثمانی‌های قوی پنجه برآمد.

روی کارآمدن پهلوی اول و روی کارآمدن مصطفی کمال پاشا (آتاتورک) در ترکیه، زمینه برقراری روابط مساعد میان ایران و ترکیه را فراهم آورد . این روند در طول دوران حاکمیت پهلوی اول و دوم حفظ شد، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روابط ایران و ترکیه نوسان‌هایی پیدا کرد و دوباره همان عوامل تنش‌زای دوران عثمانی از سوی برخی جریان‌های داخلی ترکیه ابراز شد. با این وصف، حمایت ایران از دولت قانونی ترکیه در مقطع کودتای اخیر در این کشور و رفت و آمد سیاسی میان مقامات این دو کشور بویژه سفر رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به ترکیه و دیدار با مقامات بالای سیاسی و نظامی و امنیتی این کشور، دوره تازه‌ای از روابط میان ایران و ترکیه را نوید می‌‌دهد.

فتاح غلامی

سیاسی