شناخت ظرفیت پیمان‌های پولی دوجانبه

انعقاد پیمان پولی دوجانبه با شرکای تجاری، راهکاری است که به منظور بی‌اثر کردن تحریم‌های مالی توسط کارشناسان اقتصاد و تجارت مطرح می‌شود. به گفته این کارشناسان، استفاده از پیمان‌های پولی باعث می‌شود، دو کشور ارزهای واسط از جمله دلار و یورو را از تجارت کنار بگذارند و با ارزهای ملی خود به مبادله با یکدیگر بپردازند. مدت‌هاست، کشورهایی از جمله روسیه و چین برای کاهش وابستگی خود به نظام بانکی و ارزهای جهانی به سمت انعقاد پیمان‌های پولی حرکت کرده‌اند. بر این اساس، تاکنون بیش از 50 پیمان پولی میان کشورهای مختلف منعقد شده است.

در این میان، روسیه به دلیل تشابه شرایط با ایران از این منظر که در معرض تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفته، مثال خوبی برای بررسی است.

بعضا به دلیل دانش کم درخصوص کارکرد پیمان‌های پولی دوجانبه، گفته می‌شود که این پیمان‌ها نمی‌توانند مانع اثرگذاری تحریم‌ها بر اقتصاد شوند، چرا که در قوانین تحریمی، روابط کارگزاری بانکی ایران با دیگر کشورها ممنوع است و این پیمان‌ها ظرفیت حل این مساله را ندارند.

زمانی آمریکا بانک‌های همکار با ایران را جریمه می‌کند که از روابط کارگزاری میان این بانک‌ها با بانک‌های ایرانی به صورت سیستمی مطلع شود. فرآیند کسب اطلاع سیستمی آمریکا از روابط کارگزاری بانکی ایران با دیگر کشورها نیز از دو طریق است؛ روش اول زمانی است که ایران در مبادلات خود از دلار آمریکا استفاده می‌کند و روش دوم، زمانی که ایران، از سامانه پیام‌رسان بانکی سوئیفت که تحت نظر آمریکاست، استفاده می‌کند.

متن کامل این مطلب را در سایت جام جم آنلاین بخوانید

محمد امینی رعیا

جام جم