بیایید به همه چیز فکر کنیم

برآوردها نشان می‌دهد که روزانه 27 هزار درخت در جهان قطع می‌شود تا فقط نیاز مردم به دستمال توالت تامین شود. اگر نیاز به کاغذ و سایر وسایلی که مواد سازنده آنها تنه و شاخ و برگ درختان است را به آن اضافه کنیم، می‌توانید تصور کنید که روزانه چند ده هزار یا چند صد هزار درخت در حال قطع شدن است و درختان و جنگل‌ها و طبیعت با چه سرعت برق‌آسایی در حال نابودی هستند؟!... بله این‌گونه است که می‌گوییم محیط‌زیست به سرعت به سوی نابودی پیش می‌رود و آینده اسفباری در انتظار زمین و نسل بشر است؛ پست منتشر شده در فضای مجازی هم می‌خواهد همین پیام را به ما بدهد. حالا تا می‌توانید بی‌خود و بی‌جهت از جعبه دستمال کاغذی ده تا ده تا دستمال بیرون بکشید و مصرف نکرده داخل سطل زباله بیندازید!!!

خیابان‌های شاد دوست‌داشتنی

چه خوب است که گاهی با بهانه‌ای برای مردم شادی آفرید و شهروندان را از آلودگی‌های صوتی و تصویری و... دور کرد. کار سخت و غیرممکنی نیست، البته اگر مسئولان کمی خلاقیت به خرج دهند و کمی هم وقت بگذارند و یک یاعلی بگویند؛ کاری که شهرداری زنجان حدود یک هفته پیش انجام داد و تصویر زیبایی را برای شهروندانش خلق کرد. جمعه پیش یکی از خیابان‌های اصلی زنجان، حد فاصل سبزه ‌میدان تا میدان انقلاب بسیار زیبا و دوست‌داشتنی شده بود؛ آراسته به چترهای رنگارنگی که برای این خیابان هم زیبایی و نشاط آورده بود و هم سایه و خنکی. ظاهرا معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری زنجان مبتکر این عمل خلاقانه بوده و این طرح را با نام «گذر چله تابستان» و با هدف تبلیغ یک روز بدون خودرو، به اجرا درآورده است. شهرداری این خیابان را بسته تا فقط عابران پیاده از آن عبور کنند. ظاهرا این طرح جالب به دلیل استقبال شهروندان زنجانی، برای سومین سال متوالی است که در قالب‌های گذرهای نوروز، چله تابستان و برگ‌ریزان اجرا می‌شود. ما هم بدمان نمی‌آید خیابان‌های خوشگل و رنگارنگ داشته باشیم که بدون دغدغه تردد ماشین و موتوری‌های سربه هوا و خطرناک، در آنها قدم بزنیم و نفسی تازه کنیم.

کتک بخور تا مرد شوی

«مرد باش، مرد که گریه نمی‌کند، تو مرد خانه ما هستی و...» اینها جملاتی است که از همان کودکی به پسران گفته می‌شود و پشت همه آنها هم یک مفهوم خوابیده و آن این‌که شما باید قوی باشی، زیرا زندگی سخت است و به عنوان مدیر یک خانواده در آینده باید ناملایمات زیادی را متحمل شوی.

مرد شدن در کشورهای مختلف به شیوه‌های گوناگونی صورت می‌گیرد. مثلا در کشور ما مرحله‌ای به نام سربازی در زندگی پسران وجود دارد که علاوه بر آماده ساختن آنها برای دفاع از کشور، به سرسخت و توانمند شدن پسران هم کمک می‌کند، اما بشنوید از سرزمین عجایب یعنی آفریقا که در آنجا رسم عجیبی به اسم «شارو» وجود دارد که براساس این رسم، پسری که قصد ازدواج دارد را در انظار مردم کتک می‌زنند و پسر جوان مجبور است به نشانه بزرگ شدن درد خود را پنهان کند و اگر شکست بخورد نمی‌تواند ازدواج کند.

اجاق‌های خوراک‌پزی 7000 ساله

هیچ چیز نمی‌تواند جای صنایع دستی ایرانی را بگیرد، چه آن دسته اشیایی که جنبه تزئینی دارند و چه آنها که کاربردی هستند و از قدیم به عنوان ظرف و ظروف خانه و فرش و زیرانداز استفاده می‌شدند و هنوز هم بعضی‌هاشان کارایی خود را حفظ کرده‌اند. مثل همین‌ها که در تصویر می‌بینید؛ یعنی انواع اجاق‌های خوراک‌پزی در سیستان و بلوچستان که از 7000 سال پیش در روستای کلپورگان این استان ساخته می‌شدند و هنوز هم به همان شیوه قدیمی ساخته می‌شوند و مورد استفاده قرار می‌گیرند. روستای کلپورگان که محل ساخت ظروف سفالی با شیوه و طراحی چند هزار ساله پیش است، این روزها کاندید ثبت در فهرست روستاهای تاریخی جهان نیز شده است.

ساخت استادیوم‌ها با پول چه کسانی؟!

یکی از پرهزینه‌ترین مراسمی که برخی کشورها افتخار برگزاری آن را پیدا می‌کنند، مسابقات جام‌جهانی فوتبال و المپیک است. درعین حال بسیاری از ممالک سر و دست می‌شکنند تا میزبانی آن را به عهده بگیرند؛ چراکه کارشناسان معتقدند منافع ویژه اقتصادی وگردشگری برای کشور میزبان به همراه دارد. از این بحث‌های تخصصی که بگذریم، هزینه‌ای که میزبانان این مراسم در طول برگزاری و پیش از مراسم برای آماده‌سازی زیرساخت‌ها و استادیوم‌ها و... متحمل می‌شوند، آن‌قدر زیاد است که همواره اعتراضات برخی از مردم کشور میزبان مخصوصا قشر فقیر و متوسط را به دنبال داشته و دارد. روسیه میزبان جام جهانی 2018 است و اعتراض‌های مردمی در این کشور هم از چندی پیش به اشکال مختلف شروع شده است. روسیه برای یکی از استادیوم‌های جام جهانی خود 720 میلیون دلار هزینه کرده و یک کشاورز اهل سن‌پترزبورگ در نزدیکی این استادیوم، استادیومی با کاه ساخته تا تمسخر و اعتراض خود را به هزینه سنگین استادیوم‌سازی نشان بدهد.

اجسادی که راهنمای زنده‌ها می‌شوند

حتما برای شما هم این سوال پیش آمده کوهنوردانی که در مسیر صعود به قله‌های مرتفع دنیا مثل اورست، جان خود را از دست می‌دهند، چه سرنوشتی پیدا می‌کنند، یعنی درواقع اجساد آنها به چه سرنوشتی دچار می‌شود، زیرا تردد سخت در آن مسیرها طبعا اجازه حمل و انتقال اجساد را به همراهان نمی‌دهد، ضمن این‌که برخی زیر بهمن مانده و اجسادشان دست‌کم برای مدت‌ها از نظر پنهان می‌شود، اما یک خبر خوش و آن این‌که، از این معمای جهان هستی هم به یمن فضای مجازی این روزها پرده‌برداری شده است. ظاهرا تنها در مسیر صعود قله اورست حدود 200 جسد وجود دارد که منجمد شده و به زمین چسبیده‌اند! و جالب این‌که آن اجساد همیشه همان جا هستند و کوهنوردان از برخی از این جسدها به عنوان نشانه و راهنما استفاده می‌کنند.