وقتی مارچلو لیپی بزرگ همراه با تیم ملی چین وارد کشورمان شد، کلی ذوق داشتیم؛ اما تب تند ما زود به عرق نشست. وقتی او احساس کرد زمین تمرین داریم و به او زمینی بی‌کیفیت تعارف کرده‌ایم.
کد خبر: ۱۰۶۰۸۰۱

لیپی به کنفرانس مطبوعاتی نیامد تا بی‌احترامی را پاسخ داده باشد؛ غافل از آنکه همین زمین، بهترین زمینی بود که در اختیار داشتیم و به رسم مهمان‌نوازی در اختیار تیم حریف گذاشتیم. او شکست خورد و رفت تا از مجموعه امکاناتی بگوید که فوتبال ایران در اختیار ندارد! او شاید یکی شود مثل آری هان. مردی که آمده بود پرسپولیس را به دست بگیرد و آنقدر نداری دید که فرار کرد. وقتی به کشورش برگشت از فوتبالی گفت که هیچ چیز ندارد. نه زمین نه پول و نه هیچ چیز دیگر.

آنها وقتی فقر امکانات را دیدند، دیگر هیچ چیز ندیدند. این همه استعداد و این همه عشق به چشم‌شان نیامد. نکته‌ای که در مصاحبه کارلوس کی‌روش با رسانه پرتغالی دیده می‌شد همین دو نکته بود. کی‌روش گفت فرگوسن به او توصیه کرده وقتش را در ایران هدر ندهد ولی ماند تا نسلی که خود ساخته را به جام جهانی ببرد. او گفت امکانات و زمین نداریم؛ اما با این استعدادهای جوان، جاه‌طلب شده‌ایم و توقع را هم بالا برده‌ایم. کی‌روش این حرفها را می‌زند چون می‌داند منتقدان و مخالفان بی‌شماری دارد. حالا هدف چیزی جز صعود به دور دوم نیست؛ اما با کدام امکانات؟

مهدی تاج از نیاز 20 میلیاردی فدراسیون برای حل مشکلات حرف می‌‌زند در حالی که بودجه فدراسیون کشورهایی مثل کره جنوبی و ژاپن 14 برابر ماست. در چنین شرایطی مجبوریم به توانایی و خلاقیت استعدادهایی تکیه کنیم که به چشم دیگران نمی‌آید و به چشم کی‌روش آمد. مجبوریم چون دارایی دیگری نداریم. جالب این‌که با این همه نداری، باز هم بلندپروازانه حرف می‌‌زنیم و از بازی دفاعی تیم ملی مقابل آرژانتین انتقاد می‌کنیم!

اگر تفکر حاکم بر فوتبال ما تغییر نکند، همچنان همان فوتبال فقیر باقی می‌مانیم و باید نگران فوتبال بعد از کی‌روش باشیم تا نکند مانند والیبال بعد از ولاسکو، زمینگیر شود. اگر نگاهمان تغییر کند، نگران از دست دادن کی‌روش نخواهیم بود چون دارایی اصلی در خود ماست.

علی جوادی

دبیرگروه ورزش

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها