مردان ایستاده در غبار

طی این سال‌ها همچنان دلمان به دیدن عکس کبوتران گمشده در غبار خوش است و گاهی که اسب سرکش قلم به نوشتن، رکاب می‌دهد دلنوشته‌ای هم برای یاران دیروز می‌نویسیم و یاد و خاطره‌ها را زنده نگه می‌داریم. شاید این تنها چیزی باشد که از عهده آن بر می‌آییم. گرچه می‌دانیم که دیگر سخن برای آزادی آنها چاره‌ای نمی‌کند و باید اسلحه برنده‌تری را برداشت.

آنانی که سینه را سپر بلای عشق کرده‌اند، می‌دانند که مسیر عاشقی پر از سنگلاخ است. این شب‌ها روبه‌روی قاب تلویزیون نشسته‌ایم و حکایت حاج احمد متوسلیان، مردی ایستاده در غبار و یکی از چهار دیپلمات ربوده شده را به زبان تصویر می‌بینیم و می‌شنویم. هم‌او که گام‌های بلند در مسیر جهاد اکبر برداشت و با این‌که نفس‌اش از هوای زمین گرفته بود نگاهی پرمعنا به آسمان داشت و سبک‌بالانه کوله‌بار زندگی را بر دوش می‌کشید. کی می‌شود دوباره فضا، بوی بهار بگیرد و دوستدارانش هوای وصل او و یاران دربندش را استشمام کنند؟ دل‌های بی‌قرار، مشتاقانه در انتظار فرارسیدن لحظه دیدار است تا آمدن مردان خاکی‌پوش را جشن بگیرند؛ امیدی که هر ساله دوباره جوانه می‌زند و سربر می‌آورد.

در 14 تیر سال 61، احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران در بیروت، سیدمحسن موسوی کاردار سفارت ایران، کاظم اخوان عکاس خبرگزاری ایرنا و تقی رستگارمقدم، کارمند سفارت هنگامی که در مسیر بازگشت به سفارت ایران در بیروت بودند در یک پست بازرسی از سوی یک گروه شبه نظامی مسیحی لبنانی (فالانژها) ربوده شدند. طبق شواهد بسیاری که از سوی مقامات ایرانی ارائه شده این افراد در این سال‌ها در سرزمین‌های اشغالی، در اسارت بوده‌اند.

فتاح غلامی

سیاسی