
وقتی جادهها به عشق ختم میشوند
اربعین فقط یک راهپیمایی نیست؛ یک آیین تصویری است که از خاک جادهها آغاز میشود و در نگاه زائر پایان مییابد. عکاسان این رویداد، نه صرفا ثبتکنندگان صحنه، که راویان عشقی هستند که با گامهای پاهایی برهنه نوشته میشود.
اربعین فقط یک راهپیمایی نیست؛ یک آیین تصویری است که از خاک جادهها آغاز میشود و در نگاه زائر پایان مییابد. عکاسان این رویداد، نه صرفا ثبتکنندگان صحنه، که راویان عشقی هستند که با گامهای پاهایی برهنه نوشته میشود.
اربعین حسینی هر سال، نهتنها تجلی عشق و وفاداری به اهل بیت (ع)، بلکه نمادی زنده از رحمت و همزیستی انسانهاست. این آیین بزرگ که شیعیان و بسیاری از مسلمانان و حتی پیروان ادیان و مذاهب مختلف در آن شرکت میکنند، جلوهای روشن از اسلامِ پذیرنده، مهربان و عادل است؛ دینی که در صحنه اربعین، فراتر از مرزهای اعتقادی، همه انسانها را به سوی حق دعوت میکند.
امام خامنهای ،رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضای مجلس خبرگان.
در قلب آیین پرشکوه اربعین، جایی که میلیونها زائر برای تجدید میثاق با سرور و سالار شهیدان قدم در راه میگذارند، استان ایلام بهعنوان یکی از دروازههای اصلی کربلا، نقشی ویژه ایفا میکند. در این میان، ابتکار موکب فرهنگی-هنری «شین» با هدف خدمترسانی به زائران حسینی، جلوهای متفاوت از عشق و ارادت به اهل بیت(ع) را به نمایش میگذارد.
آبادان با کشف نفت بلندآوازهترین شهر ایران شد. دستهدسته خانواده مهاجر راهی آبادان شدند، تا دستبهدست هم فلرهای پالایشگاه آبادان را روشن نگهدارند. سیدحسین عباسی هم از کازرون، روستای دوان راهی آبادان شد. شهر، نفتخیز و تازه شلوغ شده بود. غروبها بعد از صدای فیدوس عصرگاهی پالایشگاه، دسته عزاداری سنج و دمامزنی ماه صفر راه میافتاد؛ به قصد زیارتهای سیدعباس.
منتقدین، موسیقی دانان و شاعران در نشست ادبی «از:من به: تو» با گرامیداشت یاد و خاطره ی هوشنگ ابتهاج، بر ناگسستنی بودن پیوند شعر و موسیقی تاکید کردند.
در این گفتوگو به بررسی عمیق و تحلیلی تفاوتهای تاریخی و فکری میان دو امام بزرگ اسلام، امام حسن مجتبی (ع) و امام حسین (ع)، پرداختهایم. حجتالاسلاموالمسلمین محمدجعفر طبسی با نگاهی دقیق به شرایط زمانه، ویژگیهای یاران، شخصیت حاکمان و نقش تاریخی بنیامیه، تبیین کردهاند که تصمیمات این دو امام معصوم نه بر اساس سلیقه شخصی، بلکه بر مبنای وظیفهشناسی، زمانشناسی و حفظ دین اسلام اتخاذ شده است.
پیر پسر در نگاه عام و اولیه و درک فیلم و نیز نیّت علنی فیلمساز اثری در رده آثار مدرن و سینمای در خط غربی سازی ایرانی است . این هنر امروز ایران در صف نظم گفتار قدرت جهانی مدرن سرمایه داری جهانی عمل می کند . سینمای پناهی ' فرهادی ' رسول اوف و همه فیلمسازان دارای سنخیت با مدرنیته غربی که البته با آبرو ریزی دطن فروشی علنی سلطنت طلبان فاصله دارند اما دچار توهم امکان تن دادن به غربی سازی و ضمنا بقای ایران هستند و این دست کم از شناخن غلط و تقلیدی و جهل در باره ماهیت قدرت استکباری و متفرعن و طاغوت نشناسی شان ریشه می گیرد .
مادر من معلم تاریخ بود. همین هم باعث شد که کودکی و بخشی از نوجوانی من به جای کتابهای قصّه و نقاشی، بین کتابهای تاریخ بگذرد و با شنیدن سرگذشت شخصیتهای تاریخی قد بکشم. از تاریخ اسلام و ایرانباستان گرفته تا کمی معاصرتر مثل تاریخ قاجار و پهلوی و حوادث انقلاب اسلامی. مادرم به مرور سعی کرد به من بیاموزدکه مطالعه تاریخ فقط برای بالابردن اطلاعات عمومی آدم نیست بلکه حکم چراغی راداردکه با آن میتوان راه مبهم و تاریک رسیدن به آینده را روشن کرد.