آشنایی با چند مترجم سرشناس ایرانی که ما را با ادبیات جهان آشنا کردند
۰۹ مهر ۱۳۹۸ - ۰۸:۰۰
ترجمه در ذهن بسیاری مساوی است با زبانگردانی از زبانی به زبان دیگر که اینجا آن «زبان دیگر» فارسی است؛ ولی این همه قصه و ماجرا نیست. چرا که اگر اینطور باشد هرکسی که از زبان بداند میتواند نام خود را مترجم بگذارد و البته این اتفاقی است که این روزها شاهد آن هستیم و با موج ترجمههای بازاری و ضعیف روبهرو شدهایم که موجب دور شدن مخاطب از اثر ادبی میشود. این را باید کنار ترجمههای جعلی و تقلبی نیز قرار داد.
به قول حافظ:
«نه هر که چهره برافروخت دلبری داند/ نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست/ کلاهداری و آیین سروری داند»
پس نتیجه میگیریم که ترجمه به تنهایی یک عمل زبانگردانی نیست بلکه شناخت زبان و ادبیات مبدا و در کنار آن تسلط به زبان مقصد و شناخت فراز و فرودهای آن میتواند عامل موفقیت یک مترجم باشد. به بهانه روز جهانی مترجم سراغ چهرههایی رفتهایم که نهتنها یک مترجم بلکه باب آشنایی مخاطبان با فرهنگ و آداب ملل مختلف هستند و از این حیث نقش مهمی در فرهنگ کشور دارند، هرچند بسیاری معتقدند که باز شدن باب ترجمه زمینه بسته شدن علاقه مخاطب ایرانی به آثار تالیفی را ایجاد کرده ولی باید گفت که این گزارش نه درصدد تایید ترجمهخواری است و نه میخواهد باب خوانده شدن آثار ایرانی را ببندد بلکه تنها در نظر دارد چند چهره شاخص و مهم و البته اثرگذار که زمینه رویارویی درست مخاطب با فرهنگ ملل را فراهم کردهاند اندکی بشناساند. در واقع آنها به صورت تمثیلی در حکم آینه هستند که از طریق زبان، فرهنگ اقوام و ملل دیگر را معرفی میکنند.