«باید دنبال آرزوهایمان باشیم، عمر خیلی زود می‌گذرد.» این جمله کوتاه و تاثیرگذار پایان بخش مصاحبه هفته گذشته «جام بانوان» با ندا شهسواری در آستانه اعزام به رقابت‌های انتخابی المپیک بود. ندا در آخرین روزهای قبل از اعزام سرشار از انگیزه بود و به چیزی فراتر از کسب سهمیه المپیک فکر می‌کرد، هرچند می‌دانست و می‌دانستیم کارش دشوار خواهد بود.
با کسب درجه استاد بزرگی بین‌المللی در سن هجده سالگی نوید ظهور یک نابغه در شطرنج را داد. سارا سادات خادم‌الشریعه را می گوییم. دختر خنده‌رویی که با نایب‌قهرمانی در رقابت‌های گرند‌پری تهران تمام توجهات را به خودش جلب کرد و بار دیگر توانایی بانوان ورزشکار ایرانی را این بار در یک ورزش فکری به رخ کشید.
شاید خیلی‌ها تصور کنند بودن همیشگی مادر در کنار فرد همیشه آرامش خاطر و امنیت به همراه دارد، اما وقتی پای تمرینات و مسابقه و اردو به میان می‌آید اوضاع شکل متفاوت‌تری به خود می‌گیرد. مادر اصلا به دختر رحم نمی‌کند. نه با او مماشات می‌کند نه اصلا تحمل بی‌انضباطی را دارد. دختر باید به‌موقع سر تمرینات باشد و به موقع هم برود.
الناز رکابی بانوی بیست و شش ساله سنگنوردی ایران، از فردا (چهارشنبه 25 فروردین) در کنار بهترین‌های سنگنوردی دنیا حاضر خواهد بود تا با عبور از صخره‌های سنگی شهر میرینگن سوئیس، شانس خود را برای درخشش در میان بهترین‌های دنیا امتحان کند البته اسم این رقابت را باید یک رقابت نابرابر گذاشت.
هنوز هم بسیاری اعتقاد دارند فوتبال ورزشی مردانه است و به ویژه ورود زنان به این رشته یک تابو محسوب می‌شود اما از حضور کارن بردی در فوتبال مردان نزدیک به ربع قرن سپری شده است؛ زمانی که حضور یک زن در یک باشگاه فوتبال، به اندازه دیدن یک موجود فضایی عجیب به نظر می‌رسید؛ به همین دلیل عجیب نیست که به او لقب «بانوی اول فوتبال» را داده اند؛ زنی که حالا یکی از الگوهای موفقیت زنان در بریتانیا محسوب می‌شود؛ با دوران حرفه‌ای پرفراز و نشیبی که حتی برای مردان هم طی کردن آن غیرممکن به نظر می‌رسد.
در حالی که فاصله کوتاهی تا بازی‌های المپیک 2016 برزیل باقی مانده است بسیاری از رشته‌های المپیکی پشت سد بلندی به نام مشکلات مالی گرفتار شده‌اند.
دختران ایرانی از چهار سال قبل پایشان به المپیک باز شد. ندا شهسواری دختر سرشناس پینگ‌پنگ در مسابقات انتخابی آسیای میانه در تهران سهمیه المپیک لندن را برای همیشه در تاریخ به نام خودش ثبت کرد. حالا نه او که بقیه ملی‌پوشان هم برای گرفتن سهمیه انگیزه دارند.
هر ورزشکاری یک دوره‌ای دارد. روند روبه رشد و پیشرفت را که در پیش گرفت به مرحله اوج می‌رسد و سپس کم‌کم راه بازگشت را در پیش می‌گیرد و دوره اوج را پشت سرش می‌گذارد، اما برای برخی ورزشکاران دوره اوج خیلی طولانی است؛ طولانی‌تر از آنچه فکرش را می‌کنید.
تیم ملی فوتسال بانوان تاریخ بلند و بالایی ندارد. از سال 75 استارت فوتسال زنان در ایران زده شد، اما زنان فوتسالیست آنقدر توانمند و باانگیزه بودند که در 19 سال بتوانند موفقیت‌های زیادی کسب کنند و به قله قهرمانی آسیا برسند.
دختران بدمینتون‌باز ایران جزو معدود تیم‌های بانوان بودند که نسبت به بخش مردان امید بیشتری برای کسب سهمیه المپیک 2016 ریو داشتند.