تا چند سال پیش وقتی از گرد و غبار و ریزگردها صحبتی به میان می‌آمد، همه نگاه‌ها به سمت جنوب غرب کشور می‌چرخید و کم‌کم استان‌های غربی هم درگیر این پدیده شدند و ریزگردها به سمت مرکز کشور هم هجوم آوردند.
اگر تا چند دهه قبل با دیدن عکسی از شهری به راحتی می‌توانستیم بدانیم کجای ایران است اما حالا این کار خیلی سخت است و شاید تا چند سال آینده کاملا غیرممکن شود. دیگر معماری خانه‌ها و ساختمان‌ها به صورت بومی طراحی نمی‌شوند و با ورود و گسترش سبک‌های بیگانه، نه نقشی از شیروانی‌های شمال باقی می‌ماند و نه گنبدهای کویری و نه چوب و خشت و آجرهایی که بوی آرامش و زندگی به سبک ایرانی را در کوچه پس‌کوچه‌ها ساری و جاری می‌کردند.
صنایع مورد نیاز در کشور سالانه ۱۳میلیون مترمکعب چوب لازم دارند. تا قبل از اجرای طرح تنفس، هر سال ۹۰۰هزار مترمکعب چوب از جنگل‌ها برداشت و برای تولید انواع محصولات استفاده می‌شد که این کار روزگار جنگل‌ها را سیاه کرده بود. هر چند هنوز هم قطع درختان ادامه دارد اما قرار بر این است بخشی از نیاز صنایع برای تامین فرآورده‌های‌شان از طریق زراعت چوب تأمین شود.
متراکم‌شدن جمعیت و فعالیت‌ها در چند دهه گذشته منجر به افزایش مصرف آب از یک سو و تولید روزافزون فاضلاب و پساب از سوی دیگر شده است. میزان آلاینده‌ها تا جایی بالا رفته که مطالعات حاکی از آلودگی جدی آب در تعداد زیادی از رودها و تالاب‌های کشور دارد.
زیتون یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی در استان‌های مختلف ایران است که اگر از خام فروشی دور و به میزان فرآوری و روغن‌کشی این محصول بیش از پیش پرداخته شود، می‌تواند علاوه بر تامین نیاز داخل، ارزآوری خوبی برای کشور داشته باشد.
