احمدی: مادر هم شوم ورزش را رها نمی‌کنم

الهه احمدی درباره عملکردش در سال 91 گفت: امسال رویدادهای مهمی همچون المپیک را در پیش داشتیم که از اهمیت ویژه‌ای برایم برخورداربود. هر چند که آن طور که باید نتوانستم در این بازی‌ها ظاهر شوم. البته نتیجه‌ای که در المپیک گرفتم نسبت به وضعیت قبلی بانوان ورزشکار بسیار مطلوب‌تر بود، اما برنامه‌ریزی‌ام این بود که حداقل بتوانم در یکی از رشته های تفنگ خفیف و بادی حداقل یک مدال بگیرم. درست است که کسب مقام ششمی المپیک نتیجه خوبی برای بانوان به خصوص در تیراندازی محسوب می‌شود و یک قدم بزرگ برای خودم و پس از آن برای ورزش تیراندازی بوده است اما فکر می کنم که می توانستم نتیجه بهتری را در المپیک بگیرم.

احمدی در گفت و گو با ایسنا افزود: المپیک برایم یک فرصت بزرگ بود اما من مرتکب اشتباهاتی در این بازی‌ها شدم. همسرم همیشه می‌گفت، هیچ مسابقه‌ای را نباید قربانی مسابقه دیگری ‌کرد. حالا که به پایان سال 91 نزدیک شده‌ایم تمام هدفم این است که بتوانم این اشتباهاتم را در سال‌های آینده جبران کنم و حداقل در مسابقات جهانی مدال بگیرم.

بانوی تیرانداز المپیکی ایران ادامه داد: باید بگویم که در سال 91 نسبت به ورزش بسیار کوچک فکر می‌کردم و دنیای قهرمانی‌ام بسیار کوچک بود. حرفه‌ای‌گری تنها مربوط به تجهیزات ومادیات در ورزش نیست بلکه دنیایی که حرفه‌ای‌ها را از غیر‌حرفه‌ای‌ها جدا می کند مربوط به تجربه یک ورزشکار است. من امیدوارم از تجربه‌ای که در سال 91 آن را به دست آوردم در سال آینده بهره ببرم.

احمدی درباره مشکلات تیراندازی در گذشته و وضعیت کنونی تیراندازی هم اظهارکرد: زمانی که برای اولین بار در سال 82 به استادیوم آزادی آمدم در جمع تیراندازان قدیمی بودم و متوجه شرایط آن زمان تیراندازی شدم، اما عقیده شخصی من این است که گذر زمان بسیاری از موضوعات را عوض خواهد کرد.

وی ادامه داد: زمانی که من در المپیک شرکت کردم دو ماه از 30 سالگی‌ام گذشته بود وتوانستم رکورد 397 را ثبت کنم. این در شرایطی است که وقتی رکورد‌گیری رسمی پیش از المپیک آتن هم انجام شده بود، باز هم توانسته بودم رکورد 397 را بزنم. حالا ببینید فاصله زمانی المپیک آتن با لندن چقدر است. من هم می‌گویم ای کاش حالا 23 یا 24 سالم بود و با این شرایط ورزش حرفه‌ای‌ام را ادامه می دادم. چون درگیری‌هایی که در حال حاضر دارم در سن 23 سالگی نداشتم و هیچ مسوولیتی به جز ورزش بر دوشم نبود. می‌خواهم بگویم که شرایط دشوار برای هر ورزشکاری وجود دارد که در طی زمان این دشواری‌ها برطرف می‌شود. اگر پای صحبت‌های یک وزنه‌بردار و فوتبالیست قدیمی هم بشینید آن‌ها با مقایسه ورزش خود با گذشته به دشواری‌های آن زمان اشاره می‌کنند. همان طور که ورزشکاران حرفه‌ای می‌شوند مدیریت‌های ورزشی هم به روز می‌شود و شرایط روز به روز نسبت به گذشته بهتر خواهد شد.

احمدی گفت: من جزو معدود تیراندازان جوانی بودم که وقتی به این رشته آمدم توانستم در تیراندازی باقی بمانم این بدان معنی نیست که استعداد تیراندازی کم بود بلکه شرایط سخت بود. اما این رشته را رها نکردم و سال‌های سال تلاش کردم تا توانستم نتیجه بگیرم. در آن زمان همیشه فکرم رفتن به المپیک بود. هر چند برخی‌ها فکر می‌کردند چنین چیزی برایم محال است و هیچ گاه نمی‌توانم به المپیک بروم و به من می خندیدند در نهایت من با توکل به خدا توانستم به هدفم برسم.

این تیرانداز المپیکی ایران، درباره شرایط فعلی تیم ملی تیراندازی هم گفت: در حال حاضر شرایط بسیار دشوار است چون از نظر مالی و بودجه در مضیقه هستیم اما فدراسیون همیشه خواسته که از ما حمایت کند. فکر می‌کنم اگر می خواهیم در سال آینده نتیجه خوبی در تیراندازی بگیریم باید از سوی ارگان‌های مسوول همچون وزارت ورزش حمایت شویم.

وی درباره شرایط ورزشی‌اش در سال 92 افزود: شرایط برایم سخت خواهد شد چون مادر بودن را در سال 92 تجربه خواهم کرد و مسوولیتم دوچندان می‌شود. من به این مسئله بسیار فکر کرده‌ام که در این شرایط آیا ورزش حرفه‌ای‌ام را ادامه دهم یا خیر. اما وقتی گذشته خودرا مرور کردم متوجه شدم در سخت ترین شرایط بهترین تصمیم‌ها را گرفته‌ام. به طور مثال در مسابقات سیدنی با سلاح فرد دیگری تیراندازی کردم و توانسته‌ام سهمیه بگیرم و هیچ چیز برایم غیر ممکن نیست به همین دلیل می‌توانم با کمک و همیاری همسرم و خانواده‌ام با شرایط جدیدم هم به ورزش حرفه‌ای‌ بپردازم.

احمدی اضافه کرد: در سال آینده پس از چندماه دوری از ورزش حرفه‌ای بلافاصله تمرینات بدنسازی‌ام را آغاز خواهم و سعی دارم هر چه زودتر به ورزش قهرمانی برگردم البته شرایط داوری تیراندازی هم تغییر کرده و این موضوع شرایط تیراندازی را سخت تر ازگذشته کرده است و باید بیشتر از قبل تلاش کنم اما هیچ گاه فکر رها کردن ورزش نیستم.

وی درباره انتخابش به عنوان بااخلاق‌ترین ورزشکار زن ایران در سال 91 گفت: به نظر خودم آن قدر بااخلاقی نبوده‌ام که بخواهم چنین عنوانی را بگیرم. چون بین این همه ورزشکار زن افرادی هستند که لیاقت بیشتری برای این عنوان داشته باشند. البته در آن حد نیستم که بخواهم شخصی را برای این عنوان انتخاب کنم اما اگر قرار باشد ورزشکار برتر زن را انتخاب کنم نظرم این است که "مه لقا جام بزرگ" ورزشکار بسیار بزرگی است.

بانوی تیرانداز المپیکی ایران ادامه داد: من بسیار متاسف شدم که در رادیو نظرسنجی برای بهترین‌های سال 91 انجام می‌شود، اما هیچ نامی از "مه لقا جام بزرگ" در این برنامه وجود ندارد. جای تعجب دارد که "جام بزرگ" یک ورزشکار بزرگ و قدرتمند است و در تیراندازی با سن کم خود بسیار موفق بوده و توانسته موفقیت‌های زیادی را در تیراندازی کسب کند و اولین سهمیه المپیک را در لندن برای ایران به دست بیاورد. اگر الهه احمدی وجود نداشت آن زمان موفقیت "مه لقا جام بزرگ" که توانسته در سه وضعیت که رشته بسیار سختی است و رتبه سیزدهم یا چهاردهم المپیک را کسب کرده است، بیشتر دیده می‌شد. اما متاسفانه کسی به موفقیت‌های این تیرانداز توجهی نکرده است.