ایرانی‌های گران‌؛ اسم خارجی‌ها بد در رفته!

به گزارش جام جم آنلاین، ایران ورزشی نوشت: نمونه‌های بسیاری در سال‌های اخیر بوده‌اند که با کمترین بازدهی ممکن سرمایه‌های فوتبال ایران را به کشور‌های خود برده‌اند و جز چند فریم عکس و چند مصاحبه چیزی باقی نگذاشته‌اند. تردیدی نیست اگر رویه‌ای اصولی در استخدام و گزینش مربیان و بازیکنان خارجی وجود داشت و اجازه داده نمی‌شد هر نامی وارد فوتبال ایران شود، باشگاه‌ها وضعیت بهتری را تجربه می‌کردند ولااقل با بدهی‌های انباشته مواجه نبودند.

عواملی همچون فقدان قوانین سفت و سخت از سوی سازمان لیگ و کمیته‌هایی که در فدراسیون فوتبال مشغول به کارند، دلالیسم و تطمیع برخی مسئولان باشگاه‌ها- حتی مدیران فاسد- و البته فقدان دانش مدیران در به وجود آمدن این فضا نقشی کلیدی ایفا کرده است اما نباید از یاد برد که قیمت‌گذاری بازیکنان و مربیان داخلی نیز هرگز با متر و معیار صحیحی همراه نبوده و عواملی همچون محبوبیت، موج رسانه‌ای، دلالیسم و این قبیل مسائل در بالا رفتن قیمت برخی مربیان و بازیکنان داخلی نقشی کلیدی ایفا کرده است.

در میان مربیان داخلی هستند افرادی که قرارداد‌های ۵ میلیاردی منعقد کرده‌اند که معادل دلاری‌اش چیزی حدود ۴۰۰ هزار دلار می‌شود. این ارقام برای برخی مربیان داخلی لحاظ شده و مشخص نیست که مدیران باشگاه‌ها بر چه اساس و با استناد به کدام قوانین داخلی اقدام به عقد چنین قرارداد‌هایی کرده‌اند. سؤال این است که چرا در کشوری که حقوق کارمندان در سال براساس قوانین و نظم خاصی افزایش می‌یابد (چیزی حدود ۲۰ درصد) که ارقام چشمگیری‌ هم نیست چرا در باشگاه‌های فوتبال که عموماً توسط شرکت‌های دولتی حمایت و اداره می‌شوند چنین ارقامی پرداخت می‌گردد؟ چرا دستگاه نظارتی توجهی به پرداختی‌ها در برخی باشگاه‌ها ندارد و به چه دلیل اجازه داده می‌شود باشگاه‌های فوتبال ایران راهی را بروند که بی‌شباهت به برخی کشور‌های متمول دور و بر نیست؟

حال اگر برخی مربیان یا بازیکنان، صاحب عقبه و دستاورد‌های چشمگیری بودند می‌شد برای این قبیل پرداختی‌ها توجیه آورد اما وقتی به رزومه مربیان و بازیکنان نگاه می‌کنیم چیز شاقی نمی‌بینیم و حتی هستند برخی گزینه‌ها که از ورودشان به دایره مربیگری نیز زمان زیادی نمی‌گذرد و البته بازیکنانی که در تیم باشگاهی خود دستمزد ۱۵۰ میلیونی می‌گرفتند اما با رسیدن به استقلال و پرسپولیس دستمزد‌ آنها بیش از ۱۰ برابر افزایش یافته است.

در فوتبال ورشکسته ایران لازم است ابتدا به مسأله تعیین دستمزد بازیکنان و مربیان دقت و دستگاه‌های نظارتی جزییات آن را مو به مو بررسی کنند و اجازه ندهند سرمایه‌ها اینطور بی‌حساب و کتاب به جیب برخی افراد برود. فوتبال ایران نیاز به یک تعادل اساسی در دایره مالی و اقتصادی خود دارد و همانطور که بارها گفته شده طراز مالی باشگاه‌ها باید به طور دقیق مورد بررسی قرار بگیرد، در زمینه پرداختی‌ها نیز باید اصولی رفتار شود.

فوتبال ایران به یک سازماندهی مالی اساسی در این راستا نیازمند است و نباید در مسیری قرار بگیرد که بیش از این بدهکار شود. قیمت‌گذاری اصولی و فارغ از هیاهوی نقل و انتقالاتی می‌تواند کلید راه موفقیت باشگاه‌ها باشد. باشگاه‌هایی که اگر با همین فرمان به جلو بروند با دایره عظیمی از بدهی‌ها شاید فردا هیچ فرد یا ارگانی را مشتاق به حمایت از خود نبینند.

فوتبال ایران نیاز ضروری به یک مکانیزم صحیح قیمت گذاری دارد و باید از این بی‌حساب و کتابی و شلختگی خارج شود. کمیته تعیین وضعیت که فقط کارش شده رسانه‌ای کردن بدهی‌های باشگاه‌ها باید در راستای قیمت‌گذاری نیز اقدام‌هایی انجام دهد و اجازه ندهد اعدادی در قرارداد‌ها منعقد شود که فرسنگ‌ها با قواره مربیان و بازیکنان فاصله دارد.