نایب قهرمانی مسابقات جهانی کاراته باید به قهرمانی آسیا تبدیل می‌شد

به گزارش جام جم آنلاین از تسنیم، در شانزدهمین دوره رقا‌‌بت‌های آسیایی کاراته، تیم ملی کاراته ایران با کسب 11 مدال طلا، نقره و برنز عنوان نایب قهرمانی را کسب کرد که بی شک این نتیجه با همت و غیرت کاراته کاران کشورمان رقم خورده است و اگر قدری تدابیر مدیریتی در فدراسیون کاراته بکار بسته می شد می توانستیم نایب قهرمانی سال گذشته مسابقات جهانی را در سال جاری تبدیل به قهرمانی آسیا نماییم.

چرا که در سال گذشته قهرمانان ملی پوش کاراته کشورمان توانمندی خود را به اثبات رسانده بودند و اینبار باید مسئولین فدراسیون با تفکر حرفه ای و برنامه ریزی بهتر زحمات مربی و کاراته کاها را تقویت می کردند که متاسفانه ضعف عملکرد فدراسیون نه تنها باعث شد باز هم در عنوان نائب قهرمانی درجا بزنیم بلکه حذف ناباورانه امیر مهدی زاده از مسابقات آسیایی و محرومیت از المپیک 2020 بی تردید ضربه بدی را پیکره تیم ملی کاراته ما زد.

در شانزدهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا نیز امیر مهدی‌زاده نماینده وزن منهای 67 کیلوگرم تیم ملی کاراته کشورمان علی رغم صدور آی دی کارت پس از حضور در وزن کشی، نامش در جدول وزن منهای 67 کیلوگرم نبوده و حذف می شود و تاکنون نیز مسئولان فدراسیون نتواستند پاسخ قانع کننده ای برای حذف مهدی زاده در مسابقات آسیایی عنوان کنند.

از حیثی دیگر در موضوع انتخابات فدراسیون کاراته آسیا نیز در هیات رییسه آسیا نتوانستیم صاحب کرسی شویم و این درحالی که اردن و عراق از غرب قاره کهن به هیات رئیسه رسیده اند و قزاقستان نیز به کرسی دست یافت، اما ایران بازهم هیچ جایی در کنفدراسیون ندارد.

در همین راستا بسیاری از پیشکسوتان و قهرمانان این رشته کهن معتقد هستند مسئولان ورزش قهرمانی وزارت ورزش اگر از هم اکنون به فکر تقویت کادر مدیریتی فدراسیون کاراته نباشند، در المپیک 2020 هم نباید انتظار ارتقای جایکاه فعلی را داشته باشند.

این در حالی است که در دوسال اخیر مردان و زنان کاراته ما خود را به اثبات رسانده اند و اینک رییس فدراسیون کاراته باید از تمام ظرفیت های مدیریتی استفاده نماید و به جای پرداختن به گسترش ارتباطات داخلی و سیاسی به هماوردی در عرصه بین الملل بیندیشد.

برخلاف برخی از فدراسیون ها، فدراسیون کاراته از درامدهای خوبی از طریق برگزاری مسابقات و صدور احکام و کارت های مربیگری و داوری در سبک های متعدد برخوردار است.

مدیریت کردن هزینه این درآمدهای چشمگیر باید بر اساس اهداف از پیش تعیین شده و برنامه ریزی تیمی باشد و از اختیار یک نفر خارج شود. در همه فدراسیون ها این نظارت از سوی هیئت رئیسه صورت می گیرد اما شنیده ها حاکی بر آن است که مدتهاست هیئت رئیسه فدراسیون کاراته تشکیل نمی شود و حتی در جلسه مجمع فدراسیون کاراته از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون دعوت نشده است!

این اقدام نیز ظاهراً از دید نهادهای نظارتی نیز مغفول مانده است؛ موضوعی که با ورود سازمان بازرسی کل کشور در برخی فدراسیون های ورزشی شاهد آن بوده ایم.

اشتباه بزرگ وزارت ورزش در مجامع فدراسیون ها این است که مجمع، اختیارات خود را در زمینه انتخاب اعضای هیئت رئیسه به رییس فدراسیون تفویض می کند و اینکار موجب حذف عنصر نظارت بر عملکرد و هزینه های فدراسیون می شود و این خطایی است که در فدراسیون کاراته نیز صورت گرفته است که به گمان بسیاری از پیشکسوتان این ورزش این تفویض اختیار نظیر آن است که انتخاب اعضای شورای شهر به شهردار واگذار شود!

در پایان نگارنده معتقد است که کاراته کشورمان با وجود داشتن نفرات ارزشمند در مسابقات گوناگون به دلیل اختلافات بی پایان داخلی و بی تدبیری مدیرتی؛ جایگاهی در فدراسیون جهانی و آسیایی ندارد و بی تردید این ضعف مدیریتی فدراسیون ممکن است در المپیک 2020 موجب کسب نتیجه نه چندان مطلوب توسط تیم کاراته کشورمان شود که امیدواریم مسئولان وزارت ورزش زودتر وارد عمل شده و فکری به حال مدیریت ضعیف فدراسیون کاراته نمایند.