از جشنواره جام‌جهانی غافل نباشیم

1ـ اگر برنامه‌ای وجود داشته باشد، قطعا از این نمایشگاه بزرگ چهارسالانه استفاده می‌کنیم؛ ولی افسوس که این برنامه را ندیدیم. فدراسیون فوتبال تعداد قابل توجهی را به‌عنوان مهمان به روسیه برده است؛ اما می‌شد هنرمندانه‌تر و مدبرانه‌تر تصمیم گرفت و چند مربی از میان 2 هزار مربی خانم و آقا که مدرک A دارند را به روسیه فرستاد. شاید اعزام این مهمانان هزینه باشد؛ اما سفر چند مربی جوان و آینده‌دار، قطعا سرمایه‌گذاری برای فوتبال ایران بود چون آنها می‌توانستند از تجربه گرانبهای حضور همه بزرگان فوتبال و کنفرانس‌های مختلف بهره ببرند.

2ـ می‌شد گروهی را به روسیه فرستاد که از ساختارها، سرویس‌رسانی‌ها، مدیریت پروژه و شیوه میزبانی رخدادهایی این چنین درس بگیرند و این علم را وارد کشور کنند.

3ـ رسانه‌ها تحت نفوذ شدید بعضی قدرت‌ها هستند و در مورد ما اغراق می‌کنند و می‌خواهند ما را بد جلوه دهند. جام جهانی بهترین فرصت است تا حقیقت خودمان را به مردم دنیا نشان دهیم؛ اما برای همین کار ساده فرهنگی هم برنامه نداشتیم.

اما حالا اجازه می‌خواهم با توجه به بازی فردا مقابل مراکش چند نکته فنی را بیان کنم. سوال بزرگی که در برابر مردم ما قرار دارد این است: تیم ملی به دور دوم می‌رسد؟ البته فکر می‌کنم این سوال مهم و درستی است. ما 4 بار به جام جهانی رسیده و هر بار هم در مرحله گروهی حذف شده‌ایم. این‌که سقف آرزوهایمان را کوتاه و در حد حضور در جام جهانی ببندیم، تصمیم درستی نیست. و این‌که بگوییم در گروه مرگ قرار داریم هم کلیشه است. ما فردا در برابر مراکش بازی داریم. مسابقه‌ای که تکلیف ما را مشخص می‌کند. شکست در این بازی برای هر دو تیم و بخصوص برای ایران به معنای خداحافظی با جام خواهد بود. تفکرات تاکتیکی رنار (سرمربی مراکش) بسیار نزدیک به فلسفه فوتبالی کارلوس کی‌روش است و نکته امیدوارکننده برای ما این است که کی‌ روش مربی باتجربه‌تر و پخته‌تری است. هر دو تیم توپ را به حریف می‌دهند، تفکرات دفاعی دارند، روی ضدحمله و همین طور روی کار دفاعی برنامه‌ریزی کرده‌اند. با این اوضاع فکر می‌کنم جنگ اصلی در بازی فردا در میانه میدان خواهد بود. با توجه به این‌که برخلاف مراکش، ما نماینده‌ای در 5 لیگ معتبر اروپایی نداریم، شاید این بازی، همان میدانی باشد که بازیکنان ما برای نشان دادن خود، منتظرش بودند. من مانند همه مردم ایران امیدوارم ما برنده این بازی شویم؛ اما نمی‌توانم اظهارنظر قاطعی درباره نتیجه داشته باشم. من از فوتبال یاد گرفته‌ام که فوتبال ورزش عدالت نیست و داور و اتفاقات بازی در سرنوشت دیدار نقش دارند. در پایان به یک جمله بسنده می‌کنم. امیدوارم تیم ملی بازی فردا را به سود خود تمام کند و مردم نازنین کشورم با این نتیجه تنها برای ساعاتی مشکلات فراوان اقتصادی‌شان را فراموش کنند.

امیر حاج‌ رضایی - کارشناس فوتبال