گفت و گو با پیشکسوت ورزشی رسانه ها / مسعود اسکویی: اینجا ریشه دارم و به کارم عشق می ورزم

به گزارش جام جم آنلاین ، مسعود اسکویی پیشکسوت رسانه های ورزشی سال 45 در تلویزیون استخدام شد. ابتدا کارمند بانک بود و بعد که جذب صدا و سیما شد تا سال 60 در تلویزیون کار می کرد. دوستداران ورزش از نسل قدیم گزارش های او را در برنامه ورزش از نگاه دو تلویزیون از جمله فوتبال به یاد دارند. از سال 60 به بعد به رادیو رفت و همچنان در شبکه رادیویی ورزش رشته هایی مثل اتومبیلرانی و موتورسواری، تنیس و والیبال را گزارش می کند و البته در جامعه ورزش بیشتر به عنوان یک شخصیت والیبالی شناخته می شود. استاد اسکویی قدیمی ترین مجری و گوینده ورزشی صدا و سیماست، دوره تهیه کنندگی برنامه های تلویزیونی را در تلویزیون آلمان گذراند و یکسال در شهرهای زونه گورگ و ماینس با تلویزیون همکاری کرد. گفت و گوی ذیل بهانه ای است تا یادی از این گنجینه ارزشمند و مرد با وفا، مطلع و بدون ادعای رادیو ورزش کرده باشیم.

استاد اسکویی، اوضاع گزارشگرانورزشی به ویژه در حیطه والیبال را چگونه می بینید؟

ما گزارشگران خوبی داریم، در تلویزیون آقایان کرده، محتشمیان و در رادیو ورزش شاکری، ، ده بندی و گاهی جمشید حمیدی و سیف الله ترابی خوب هستند هر چند آقای محتشمیان بیشتر به آموزش می پردازند تا گزارش.

ویژگی یک گزارشگر یا مجری خوب چیست؟

مجری یا گزارشگر نباید جانبداری کند و علائق خودش را نشان بدهد چون هر بیننده یا شنونده ای زود متوجه می شود که گزارشگر به چه سمت و سویی گرایش دارد. البته گاهی که تیم های ما با تیم های خارجی بازی دارند که طرفداری نسبی قابل قبول است.

حدود نیم قرن است در مقام گزارشگر، مجری و تهیه کننده فعالیت می کنید، قصد بازنشستگی ندارید؟

من بازنشسته صدا و سیما هستم. پسرانم در خارج از کشور زندگی می کنند و اگر می خواستم خیلی راحت می توانستم کوچ کنم اما اینجا ریشه دارم و به سرزمینم و کارم عشق می ورزم. خب کم کم جوان ها باید بیایند و من هم از آنان حمایت می کنم.

دغدغه های این روزهای والیبال ملی ما چیست؟

متاسفانه چند سال اخیر به داشتن یک تیم و چند بازیکن بسنده کرده ایم. در لیگ جهانی باید جوانگرایی می کردیم که نشد. ایتالیا به زایتسف ستاره نامدار خود استراحت داد و دیگر تیم90 درصد اعضای خود را جوان کرده بودند در صورتی که ما روی بازیکنانی تاکید کرده بودیم که تا المپیک 2020 دوام نمی آورند. پشتوانه سازی به کندی صورت می گیرد و خیلی دیر جوانانمان را باور می کنیم. دغدغه دیگر، لیگ باشگاهی ماست. جمع شدن بیشتر ملی پوشان در یک تیم و نداشتن بضاعت مالی از سوی تیمها لیگ ایران را که بهترین لیگ آسیا بود زیر سوال برد په است و موجب تزلزل ارکان والیبال ملی ما می شود.

گفت و گو از: جمشید حمیدی