حضور زنان در ورزشگاه؛ آری یا خیر! / هم، زن ها بخوانند هم مردها

به گزارش جام جم آنلاین، خانمی از نمایندگان مجلس گفته است «تمام تلاش مان را خواهیم کرد راه را برای حضور زنان در ورزشگاه باز کنیم!».

همزمان، در بازی های اخیر تیم ملی والیبال، تعدادی از سکوها توسط زنان پر شده است.

گفته می شود فدراسیون جهانی فشار می آورد که زنان باید در ورزشگاه های ایران وارد شوند تا حقوق بشر پایمال نشود.

سایت ها می نویسند برای این منظور فقط 300 نفر زن به ورزشگاه آزادی راه داده شده اند، اما از میان آنان فقط تعداد کمی، از طریق سایت، بلیط خریده و مابقی مدعوین بوده اند.

بی بی سی فارسی یک فراخوان عمومی داده و از مخاطبان خواسته اگر شما جزء زنانی هستید که مسابقه والیبال ایران و بلژیک را از داخل ورزشگاه تماشا کرده اید، از این ماجرا برای ما گزارش بفرستید! با شدت گرفتن دعوا بر سر حضور یا عدم حضور زنان در ورزشگاه ها، برخی زنان فعال فضای مجازی، دست به توئیت های گسترده زده اند:

- آیا صرف اینکه مردها در ورزشگاه فحش های رکیک می دهند، زن ها نباید به ورزشگاه بروند؟ با این همه فحش چرا اجازه می دهید کودکان معصوم به ورزشگاه بروند؟

- اصلا شما بگذارید زن ها وارد ورزشگاه بشوند، شاید آن ها فحش های جانانه تری دادند، آنوقت شاید مردها مجبور به ترک ورزشگاه شدند.

- اگر نگران محرم و نامحرم هستید، فکری هم به حال مترو کنید.

- شما فکر کردید حضور زنان در ورزشگاه فقط خواسته زنان است، نه! رسما اعلام می کنیم سال هاست آقایان زیادی! هم هستند که حسرت این را دارند که با زنها بروند ورزشگاه!

- اصلا این حق الناس است که نمی گذارید زن ها به ورزشگاه بروند.

به نظر می رسد یک جریان رسانه ای حرفه ای، در حال برجسته سازی این ماجراست. اینکه آیا واقعا باید زنان به عنوان تماشاچی در ورزشگاه های مردانه حاضر شوند یا خیر؛ صورت مسأله این یادداشت نیست؛ باید در فرصت دیگر به این موارد مهم پرداخت:

- اگر زنان در میانه مردان «هیجان زده و در موقعیت تفریح»، به ورزشگاه بروند چه آسیب هایی برای حوزه اجتماعی پیش خواهد آمد و یا چه منفعت های قابل توجهی عاید حال آن ها خواهد شد؟

- چرا مسئولان و اتاق های فکر در این خصوص منفعل، ساکت و بی برنامه هستند؟

- اگر هم بنای بر پذیرش این خواسته باشد، برای تحقق حضور آبرومند و ایمن زنان در محیط های ورزشی، چه تمهیدات ویژه و شرافتمندانه ای باید طراحی شود؟

اما غرض از این یادداشت درک یک ماجرای مهم تر است؛ اینکه زن ایرانی خواستار حضور جدی در مباحث اجتماعی است؛ آنچنان که انقلاب اسلامی به نحو ارزشمندی این مسیر را گشوده و زن خانه نشین مظلوم قبل از انقلاب را به ساحت های فاخری از علم و جهاد و فعالیت اجتماعی وارد ساخته است.

اما باید پذیرفت هنوز که هنوز است زن مسلمان ایرانی، برای نقش آفرینی در عرصه اجتماع، همزمان با رعایت عفت، تقوا و نشاط، با موانع بسیاری روبروست. نمونه های آن را می توان در بخش های مختلف دانشگاه و مشاغل و حضور اجتماعی زنان، به وفور یافت و گزارش کرد.

حال فروکاهیدن این حجم موانع در سطح یک مطالبه فرعی و غیرمهم، یک خطای راهبردی است.

پیشنهاد می شود کمپین های زنانه و مردانه به مسائل جدی تر زنان در جامعه ایرانی توجه کنند و برای سؤالات حیاتی تر پاسخ پیدا کنند.

| عکس نوشت | شماره 29| سید مهدی سیدی |