ستاره های گرد و غبار گرفته

به گزارش جام جم ورزشی ، فراموشی نخستین اتفاق بد است، فراموشی برای هوادارانی که خیلی زود ستاره های قبلی را از یاد می برند. همان ستاره هایی که دیروز پایه گذار موفقیت های کنونی بودند اما امروز در بوته فراموشی به روزهای خوش ستاره بودن فکر می کنند و حسرت این را می خورند چرا کسی بیشتر از این قدر آنها را ندانست و چرا کسی اکنون به او فکر نمی کند. این شرایط در همه رشته های ورزشی از جمله والیبال هم صدق می کند، والیبالی که امروز تاحد زیادی به ستاره هایش وابسته است، ستاره هایی خوش و آب و رنگ مثل سعید معروف، محمد موسوی و یکی دو جین ستاره دیگر.

اصلا چقدر از ستاره های پر رنگ و لعاب حرف بزنیم؟ چقدر به آنها توجه کنیم و چقدر نقش «دیگران» را نادیده بگیریم؟ سری به پرونده های قدیمی می زنیم و از ستاره های قدیمی گرد و غبار می گیریم، ستاره هایی که یکی از آنها جهانگیر تراب پور است....

جهانگیر، در زمره نخستین ها

پیشینیه ستاره بودن جهانگیر تراب پور به دهه شصت برمی گردد، یعنی وقتی او کاپیتان تیم ملی والیبال ایران است. کاپیتانی که با تیم ملی ایران در رقابت های قهرمانی آسیا به میزبانی کویت و استرالیا شرکت کرد و با تیم پیکان نیز در سال 96 نایب قهرمان باشگاه های آسیا شد.

تراب پور در والیبال ایران در زمره «نخستین» ها قرار می گیرد، بازیکنی که از نخستین بازیکنانی محسوب می شود که سرویس پرشی می زده است. این ستاره نوگرای والیبال ایران دو دوره معتبر مربی گری در والیبال گذراند اما اکنون بیکار است، ستاره بیکاری که حتی جز نخستین لژیونرهای والیبال ایران هم محسوب می شود. او مدتی در لیگ ترکیه و تیمی به نام لیکوز بازی کرد. این بازیکن برتر دهه شصت را بازیکنی خوش پرش و خوش دست توصیف می کنند. جهانگیر گاهی اوقات یک تنه تیم را جلو می برد. در تیم ملی والیبال ایران او تنها ستاره تیم نبود، جلال شاهسوند، مجید و مهرداد اسکویی ، علی موذن، سعید حجازیان و برادران نایینی دیگر ستاره هایی بودند که اکنون همانند جهانگیر جز ستاره های فراموش شده و گرد و غبار گرفته اکنون والیبال ایران هستند.

تراب پور که بیش از 70 بازی ملی دارد طی سال های گذشته با تیم های بزرگسالان و جوانان نوین کشاورز در مقام مربی کار کرده است اما اکنون اوضاع کاملا متفاوت است چرا بیرون مانده و بسیار بابت این شرایط دلخور است. در والیبال ایران که بیش از 500 مربی بین المللی به طور رسمی فعالیت می کنند و صدها بازیکن حرفه ای بازی می کنند هیچ جایی برای او وجود ندارد. تراب پور برای اینکه بیش از این خارج از گود نباشد به فدراسیون هم مراجعه کرده و اظهار داشته فقط یک سالن در اختیار او قرار بدهند. تراب پور در اینباره به جام جم آنلاین گفت:برای ما هیچکس حتی تره هم خرد نمی کند. در والیبال آدم های چاق ، چاق تر می شوند و در مقابل والیبالی های واقعی خانه نشین می شوند. حق من و امثال من این است که یک تیم در این والیبال داشته باشیم. من زمانی که در اوج بودم برای پیکان مجانی بازی کردم. در زمان جنگ هم عضو تیم ملی والیبال ایران بودم و اصلا باید بگویم امثال من باعث شدند که چراغ والیبال ایران خاموش نشود. با تمام این اوصاف ما جایی در والیبال نداریم که این دردآور است.

تراب پور درددل های خود را اینگونه ادامه می دهد: من وقتی به برخی از مربیان شاغل در والیبال نگاه می کنم بیشتر ناراحت می شوم. برخی از مربیان که حتی یک بازیکن هم نساخته اند سر از تیم ملی درمی آورند و تا سال ها به فعالیت خود در تیم ادامه می دهند که این اصلا منصفانه نیست.

توقعات معقول

توقع گاهی اوقات بیش از اندازه است اما وقتی معقول و بجا باشد جای هیچ حرف و حدیثی نیست، مثل توقعی که تراب پور از متولیان کنونی والیبال دارد. وی در اینباره می گوید: از افشاردوست (دبیر فعلی فدراسیون والیبال) درخواست می کنم افرادی را که کارشان ساخت و ساز است به ما خاک خورده ها ترجیح ندهند. من برای مربی گری پیش از فصل صحبت هایی با تیم بانک سرمایه انجام دادم اما ماجرا فقط سر دواندن بود. پس از مدتی متوجه شدم باز هم بساز و بفروش ها به جای من مربی گری می کنند.

تاسف آور است که سه سال بهترین بازیکن ایران شدم و هفت سال هم سابقه مربی گری دارم اما اکنون نباید جایی در والیبال ایران داشته باشم. فدراسیون والیبال باید به درد والیبالی ها بیشتر برسد. ما زندگی خود را بر مبنای والیبال گذاشتیم اما یک عده کار ما را خراب کردند. اصلا به این توجه نمی شود که چه کسانی خود را وقف والیبال کردند.

این پیشکسوت والیبال با اشاره به درگذشت رضا ابراهیمی مربی تیم پیکان خاطرنشان کرد: به نظرم فشار بیش از اندازه این مربی جوان و خوش اخلاق را از پا انداخت. بالاخره تفاوت رضا که فقط 30 میلیون می گرفت با بازیکنی که یک میلیارد می گیرد و راه می رود خیلی زیاد است. توقع ما از فدراسیون والیبال و داورزنی خیلی زیاد است.

جمشید حمیدی / جام جم آنلاین