پایان تراژیک یک قهرمان

فیلم سینمایی این ورزشکار پایان‌بندی تراژیکی داشت. آخرین سکانس از قصه زندگی‌اش جایی بود که اعلام کردند به خاطر مثبت بودن آزمایش دوپینگش تا آخر عمر نمی‌تواند در میادین وزنه‌برداری حاضر شود. او در مسابقات جهانی 2009 کره‌ جنوبی عزمش را جزم کرده بود که سنگین‌ترین وزنه عمرش را بالای سر ببرد و بر سکوی قهرمانی بایستد. کمتر از 24 ساعت مانده تا مسابقه اعلام کردند او به علت آسیب‌دیدگی نمی‌تواند در مسابقات حاضر شود. البته ورزشکار قصه ما اعلام کرده که در آن مسابقات خیلی هم سالم و سرحال بوده و هیچ مصدومیتی نداشته است. او به اصرار مربیان ایرانی‌اش تظاهر به مصدومیت کرده و در زمین حاضر نشده است.

سعید علی حسینی بیش از آن که با حریفان خارجی‌اش مقابله کند در برابر همشهری اردبیلی‌اش حسین رضا‌زاده جنگید. او وارد یک جنگ تمام‌عیار با قهرمان مشهور وزنه‌برداری جهان شد. پس از آن که محروم شد در مصاحبه‌های متعددی شرکت کرد که تیتر همه‌شان بوی افشاگری و جنجال و حاشیه می‌داد.

عزیز علی‌حسینی، قهرمان سال‌های دور وزنه‌برداری آسیا در مقام پدر سعید در مصاحبه‌ها شرکت کرد و برای دفاع از حقوق پسر جنگید. پدر و پسر همیشه تاکید می‌کنند که ناگفته‌های زیادی دارند و به وقتش بخش دیگری از حرف‌های دلشان را روی دایره می‌ریزند. آنها حسین رضازاده را متهم ردیف اول می‌دانند و می‌گویند او از ترس این‌که کسی رکوردش را بشکند و جایش را بگیرد زمینه محرومیت وزنه‌بردارهای ایرانی را فراهم کرده است.

سعید علی‌حسینی که برای اولین بار در سال 83 در رقابت‌های قهرمانی نوجوانان آسیا به مقام قهرمانی دست یافت، این روزها سر خودش را در هیات وزنه‌برداری اردبیل گرم کرده است. او چند بار به تهران رفت تا در کلاس‌های مربیگری شرکت کند، اما دست رد به سینه او زدند و در کلاس‌ها راهش ندادند. این قهرمان جوان با لحنی ناامید درباره آینده‌اش صحبت می‌کند و می‌گوید: «اگر جلوی من را بگیرند، می‌روم مغازه‌ای باز می‌کنم و شروع می‌کنم به کاسبی». برای سعید مهم‌تر از قهرمانی این است که بتواند ادعاهایش را به اثبات برساند و آب رفته را به جوی بازگرداند.

چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)