کرسی‌های سوخته ورزش و دیپلماسی بازنده

انتخابات هیأت رئیسه فدراسیون جهانی کشتی در هتل رادیسون تاشکند ازبکستان برگزار شد که البته اخبارش برای ما زیاد خوب نبود. دیروز در رای‌گیری برای انتخاب اعضای هیات رئیسه فدراسیون جهانی و از 21 نامزد در دور اول میخاییل مامیاشویلی از روسیه با 87 رای،‌ روزیف از ازبکستان با 86 رای و زنوف از بلغارستان با 76 رای انتخاب شدند. در دور دوم هم پدرو گاما فیلو از برزیل با 63 رای،‌ فواد مسکوت رئیس کنفدراسیون کشتی آفریقا از مراکش با 44 رای، کارل مارتین دیتمن از آلمان و هدیکه تومی یاما از ژاپن با 37 رای به‌عنوان دیگر اعضای هیات رئیسه انتخاب شدند. ارینا پلیکانو از ایتالیا هم بعنوان تنها نامزد زن بدون رای‌گیری به عضویت هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی در آمد تا صندلی‌های هیات اجرایی رشته‌ای که ایران در آن یکی از بهترین‌هاست بدون نام حتی یک ایرانی پر شود.

امیررضا خادم که به نمایندگی از ایران در این انتخابات حاضر بود در دور اول 34 و در دور دوم 26 رای به‌دست آورد تا پس از هه گه دوش مجارستانی در جایگاه نهم قرار بگیرد. البته غیر از امیر خادم،‌ البروس تدیف از اوکراین هم دیگر چهره سرشناسی بود که نتوانست به عضویت هیات رئیسه اتحادیه جهانی در بیاید.

در پایان این مراسم گزینه ایرانی حضور در انتخابات هیات رئیسه فدراسیون جهانی کشتی سه عامل را به عنوان دلایل اصلی ناکامی‌اش در رسیدن به یکی از کرسی‌های فیلا معرفی کرد که البته مهم‌ترینش خودزنی‌های داخلی و نامه‌ای بود که علیه او به فیلا ارسال شد. امیررضا خادم گفت: ما برای رسیدن به این کرسی چند مانع داریم؛ اول فعال نبودن بخش کشتی بانوان، دوم حضور رژیم اشغالگر قدس و سوم خودزنی‌های داخلی. نامه‌ای که از ایران به فیلا ارسال شده بود حتی باعث ناراحتی لالوویچ نیز شده بود تا جایی که او در جریان سخنرانی‌اش در کنگره گفت امیدوار است دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشد.

خادم همچنین با بیان این‌که فدراسیون کشتی ایران راهش را پیدا کرده است، گفت: با شرایطی که فدراسیون کشتی ایران دارد می‌توانیم به جای لابی‌های پشت پرده با تکیه بر عملکرد فنی خود به خواست هایمان برسیم و در آینده به عضویت هیات رئیسه فیلا در بیاییم.

لالوویچ دیروز قبل از آغاز مراسم رای گیری برای انتخاب رئیس به دو اتفاق ناخوشایند اشاره کرد؛ اولی غیبت نمایندگان برخی کشورهای آفریقایی به دلیل شیوع بیماری آبولا و دومی هم موضوع مورد اشاره خادم. لالوویچ گفت: اتفاق ناخوشایند دیگر این بود که پیش از انتخابات برخی افراد از ایران به ما و دیگر فدراسیون‌های ملی ایمیل زده بودند و به چهره شاخصی همچون امیررضا خادم که از طرف ایران برای این انتخابات نامزد شده، حمله کرده بودند!

لالوویچ رئیس ماند

نناد لالوویچ، رئیس فعلی فدراسیون جهانی کشتی که تنها نامزد ریاست این فدراسیون جهانی بود با رای قاطع اعضای کنگره تا المپیک 2020 به عنوان رئیس فدراسیون جهانی کشتی انتخاب شد. لالوویچ بعد از انتخایش به‌عنوان رئیس اتحادیه جهانی کشتی (UWW) در سخنانی از تغییرات اساسی در آینده‌ای نزدیک صحبت کرد و از همه خانواده کشتی خواست با او همراه شوند. این رئیس صربستانی گفت: فیلا در گذشته قدم‌های کوچکی برداشته است و گاهی اوقات این قدم‌ها به سمت عقب بوده است. من به شما قول می‌دهم که از این به بعد قدم‌های بزرگی به جلو برداریم. این قدم‌ها ما را به عرصه‌ جدیدی در کشتی نزدیک می‌کند. ما تغییرات را از اسم و لباس‌های خود آغاز کردیم. دوپینگ را کم می‌کنیم. در کشتی دوپینگ زیاد شایع نیست اما باید همین مقدار هم نباشد. ما مراقبت‌های بیشتری انجام خواهیم داد تا تبانی کمتری در کشتی صورت گیرد. ما به سرمایه‌گذاران این پیام را خواهیم داد که کشتی ارزش سرمایه‌گذاری دارد و ما شریکان خوبی برای آنها هستیم. برای ماندگاری کشتی در المپیک نیاز است همه کشورهای عضو از این رشته حمایت کنند.

فیلا به تاریخ پیوست

دیروز همچنین در کنگره فدراسیون جهانی کشتی نام خاطره انگیز فیلا برای همیشه به بایگانی سپرده شد. در این کنگره نام فدراسیون جهانی کشتی FILA،‌ به اتحادیه جهانی کشتی UWW تغییر کرد. همچنین با تائید اعضای کنگره از لگوی اتحادیه جهانی کشتی نیز رونمایی شد. تصمیم مهم دیگر تغییر اسکوربورد رقابت‌های کشتی بود که همگی در ادامه هر چه جذاب‌تر شدن کشتی و ماندگاری این رشته در المپیک صورت گرفته است.

کرسی‌های سوخته

مهم‌ترین کرسی بین‌المللی تاریخ ورزش ایران عضویت در IOC بود که ده سال پیش به دلیل آسان‌گیری سازمان وقت تربیت بدنی از دست رفت. آن کرسی به واسطه دیپلماسی ورزشی فعال کمیته ملی المپیک ایران اعطا شده بود، اما سازمان تربیت بدنی بی‌توجه به منافع ملی ورزش، وقتی در عرصه جناح‌بندی‌ها و ائتلاف‌های پشت‌پرده هاشمی‌طبا را از ریاست کمیته ملی المپیک کنار گذاشت، عملا روی جایگاه عضویت او در کمیته بین‌المللی المپیک هم خط قرمز کشید. ما چند پست بین‌المللی مهم دیگر هم داشتیم که حالا دیگر در اختیار نداریم. کرسی‌هایی چون عضویت علی دایی در کمیته فوتبال فیفا، عضویت در هیات اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا و عضویت وحید مرادی در هیات اجرایی کنفدراسیون شنای آسیا.

در کنار این کرسی‌های از دست رفته باید به چند تلاش نافرجام برای به دست آوردن کرسی‌های جدید هم اشاره کرد. شاید یکی از مهم‌ترین آنها ناکامی سعیدلو در انتخابات پست نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا بود، شکستی که باعث شد فوتبال ایران شانس عضویت در هیات اجرایی AFC را هم از دست بدهد. رای نیاوردن محمد پولادگر برای عضویت در شورای اجرایی فدراسیون جهانی، تلاش نافرجام حسین رضازاده برای عضویت در هیات اجرایی فدراسیون جهانی وزنه برداری و دو بار ناکامی امیر خادم در انتخابات هیات اجرایی فیلا هم از دیگر مواردی است که نشان می‌دهد دیپلماسی ورزشی ایران در عرصه بین‌المللی ناتوان است. جالب آن‌که در بسیاری از این شکست‌ها از کارشکنی‌های داخلی صحبت می‌شود.

پس در شرایطی که اعتبار امیر خادم، مدال‌های ارزشمند حسین رضازاده و خیلی از المان‌های دیگر به کار نمی‌آید باید فکری نو کرد تا دیگر شاهد شکست دیپلماسی ورزش ایران در عرصه‌های بین‌المللی نباشیم.