رسول خادم؛ از همنشینی با قالیباف و احمدی نژاد تا غیبت تختی وار در مراسم جشن قهرمانی

به گزارش جام جم ورزشی ، اینکه چرا رسول خادم حاضر نیست در جشن های قهرمانی تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی حضور یابد، مساله ای است که رئیس فدراسیون کشتی هنوز پاسخی به آن نداده است.

تیم ملی کشتی فرنگی ایران عصر جمعه با شکست روسیه به عنوان قهرمانی مسابقات جام جهانی تهران رسید. عنوانی که سال گذشته شاگردان محمد بنا در رسیدن به آن ناکام ماندند و قافیه را در فینال به روسیه باختند و حالا ناصر نوربخش و شاگردانش این عنوان را در دیداری انتقام جویانه از حریف قدرتمند خود پس گرفتند.

اگر از همه حواشی اطراف تیم ملی کشتی فرنگی در روزهای گذشته بگذریم و بگذریم از اینکه چه بر سر محمد بنا آمد و ناصر نوربخش چگونه جایگزینش شد و حتی نخواهیم فرایند قهرمانی فرنگی کارانمان را بررسی کنیم، مراسم جشن قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در سالن شهدای هفتم تیر تهران شاهد یک اتفاق تکراری بود. جایی که رسول خادم در قامت رئیس فدراسیون کشتی هم به سبک چند بار گذشته در مراسم جشن شرکت نکرد و نخواست در کنار معاون اول رئیس جمهور عکس یادگاری بگیرد. رفتاری عجیب و شبهه انگیز از سوی مرد تازه رئیس شده کشتی که نمونه اش را نیز سال گذشته در جریان همین مسابقات در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی تهران دیدیم. آنجا که شاگردان رسول خادم در حضور محمود احمدی‌نژاد قهرمان کشتی آزاد جهان شدند اما آقا رسول حاضر نشد با آقای رئیس جمهور سابق هم به اصطلاح عکس یادگاری بگیرد.

حال اینکه چرا رسول خادم رو به تکرار چنین رفتاری آن هم در دولت حسن روحانی آورده سوالی است که شاید ذهن خیلی‌ها را معطوف به خود کرده باشد. او البته با اینکه خیلی صریح در این باره صحبتی نداشته اما به نظر می رسد رفتارهای جدیدش چندان بی ارتباط با پروسه رونمایی از شخصیت جدید آقا رسول! نباشد.

بررسی دلایل غیبت رسول خادم در مراسم اهدا مدال و کاپ قهرمانی جام جهانی کشتی فرنگی حاصلش چند نکته اثبات نشده بود. اول از همه اینکه شاید رئیس جوان فدراسیون کشتی اساسا علاقه ای به چنین مراسم هایی نداشته باشد و خیلی هم برایش فرقی ندارد یک عنوان یا افتخار در دولت محمود احمدی‌نژاد کسب شده باشد یا حسن روحانی. رفتاری که اصلا هم خوان با بلند پروازی های گذشته خادم نیست و او بارها نشان داده در مواقع اضطرار برای مطرح کردن خود مثل خیلی های دیگر فرصت سوزی نمی کند.

دومین نتیجه اثبات نشده این است که شاید رسول خادم می خواهد خود را «قهرمان همه داستان‌های قهرمانی» معرفی کند. او شاید به این فکر می کند که اگر در جشن ها نباشد، با کسی عکس یادگاری نگیرد و کاملا از دیده ها مخفی بماند همه او را قهرمان واقعی تلقی کرده و به خاطر این فروتنی ها هم تحسینش کنند. هرچندکه به نظر می رسد اگر واقعا خادم چنین نیتی داشته باشد اتفاقا در کارش موفق بوده و او را باید یک پوپولیست ورزشی با برنامه خواند. چون خیلی از عوام این رفتار را نوعی تواضع و فروتنی از سوی او می پندارند و حتی به خاطر رفتار مثلا آزادانه اش تمجیدش خواهند کرد یا شاید خادم می خواهد نمایش تختی واری داشته باشد. مردم ایران تختی را به عنوان ورزشکاری می شناسند که حاضر نشد مقابل سیاسیون گردن خم کند. این خاطره جمعی همه ایرانی ها از تختی است. شاید رسول خادم می خواهد تداعی تختی باشد. امری که با توجه به شناخت متفاوت جامعه ایران از خادم و تلاش هایش برای کسب قدرت اصلا باور پذیر نیست.

تحلیل سوم در مورد رویکرد سیاسی رسول خادم است. او در شورای دوم شهر تهران با حضور در لیست «یاران چمران» به پارلمان شهری پایتخت راه یافت و به جرگه سیاستمدران پیوست. او حتی در شورای سوم هم بعد از ائتلاف با همین طیف در صندلی اش ابقا شد و بعدها با حمایت محمود احمدی نژاد و دوستانش به رقیبی جدی برای محمدباقر قالیباف برای پوشیدن ردای شهرداری تهران تبدیل شد. تلاش نافرجامی که البته نتیجه ای جز قراردادن او مقابل طیف موازی با قالیباف نداشت. خادم اصلا نمی تواند مدعی باشد که در دولت گذشته به خاطر محمود احمدی‌نژاد در چنین جشن هایی حاضر نمی شده و حالا هم نمی تواند بگوید برای مخالفت با جریان دولت روحانی چنین استراتژی را در پیش گرفته. چون به ریاست رسیدنش در فدراسیون کشتی و البته پست مشاوری اش در وزارت وزارت ورزش کاملا خلاف این تصور را اثبات می کند.

شاید رسول خادم می خواهد به مردم، جامعه ورزش و مخاطبانش بفهماند علاقه ای به سیاست و سیاسیون ندارد. بی شک وقتی یک نفر پیدا می شود که نمی‌خواهد جلوی دوربین‌های تلویزیون و عکاسان با شخصیت های سیاسی عکس یادگاری بگیرد! و در جایگاه رئیس یک فدراسیون در جشن رسانه ای عنوانی به قامت جام جهانی حضور یابد، می خواهد این طور عنوان کند که شخصیتی وابسته با سیاسیون ندارد و شاید خود را از حوزه سیاسیون جدا بداند. اما رسول خادم چنین ادعایی را هم نمی تواند داشته باشد. چون او از جمله قهرمانان ورزشی بود که چند سال پیش با حضور در انتخابات شورای شهر و پیروزی در آن انگ سیاسی بودن را بر پیشانی‌اش زد و حالا هم حداقل این روش خوبی برای نشان دادن جدایی اش از دنیای سیاست و بازگشت به دنیای ورزش نیست.

البته تحلیل های زیاد دیگری هم می توان از رفتار رئیس فدراسیون کشتی داشت اما به نظر می رسد خود رسول خادم بهترین فردی است که می تواند پرده از این مساله بردارد و بگوید که غیبت و مخفی ماندن در چنین مراسم هایی دقیقا اعتراض به چیست.(پیام نو)