آقا کریم ؛ مظهر تعصب

بازیکنی با تعصب که هنوز هم در تمرین های پرسپولیس مثل یک جوان 20 ساله می دود و بدن خود را آماده نگه می دارد . هر چند آقا کریم چتد سالی است فوتبال را کنار گذاشته ؛ اما شاید اگر امکانش وجود داشت علی دایی از یار با وفایش می خواست که به زمین رفته و با بستن بازوبند کاپیتانی تیمش در بازیها ؛ الگویی به تمام معنا برای جوانانی باشد که شاید هنوز به معنای واقعی ارزش پیراهنی را که به تن دارند نمی دانند و آنچنان که باید در زمین فعل خواستن را صرف نمی کنند .
حقیقت تلخ است اما واقعیت این است که هنوز باشگاههای چون پرسپولیس به بازیکنانی چون کریم باقری نیاز دارند ؛ بازیکنانی که چون شکست تیم شان را در یک بازی می دیدند رگ غیرتشان از فرط ناراحتی باد می کرد و به هر دری با جنگندگی می زدند تا نتیجه را به نفع تیم شان عوض کنند . اما امروز اینگونه نیست .بازیکنان به دلیل عقب افتادن دریافتی شان تمرین را برای چند روز تعطیل می کنند و در مصاف با تیم قعر نشین تو زمین راه می روند تا به سادگی با سرنوشت تیم شان بازی کرده و احساسات پاک هواداران را به سخره بگیرند . نه این آن فوتبال ایرانی نیست که همگان دیده اند . مردم فوتبالی می خواهند که آن وسط بازیکنانی چون کریم باقری و فرهاد مجیدی باشند و با تعصب بازی کنند . تعصبی که با باختن نیز رنگی از غرور و شجاعت به خود می گیرد و هوادار جماعت را نیز مجاب می سازد که تحت هر شرایطی پشت سر تیم محبوب خود باشند . نه این فوتبال آنی نیست که همگان انتظار داریم .
حجت اله اکبرآبادی