نسل بی رقیب فوتبال اسپانیا

فرناندو هی‌یرو مدافع وسط و کاپیتان اسبق رئال‌مادرید و تیم ملی فوتبال اسپانیا‌ سال 2008 در سمت مدیر‌ فنی تیم ملی این کشور در سپرده‌شدن پست سرمربیگری این تیم به ویسنته دل‌بوسکه بعد از استعفای لوئیس آراگونس در پی فتح یورو 2008 سهم عمده‌ای داشت. او اکنون ‌به‌عنوان کارشناس ارشد فدراسیون فوتبال اسپانیا و مشاور فیفا و تحلیلگر یوفا در جام‌های بزرگ حضوری محسوس دارد و به عنوان یکی از ارکان رئال‌مادرید در واپسین عصر طلایی این باشگاه هم خاطرات زیادی از دوران‌ موسوم به کهکشانی‌های 1 و 2 دارد.

راز موفقیت دل ‌بوسکه در تیم ملی اسپانیا چیست؟

او هوش زیادی دارد و به لحاظ روحی و روانی هم متوجه مسائل موجود در تیم تحت فرماندهی خود است و متوجه فراز و فرودها پیش از شکل‌‌گیری آنها می‌شود. در نتیجه قبل از دیگران اقدام می‌کند. من نه تنها ‌در رئال، بلکه به مدت سه سال در تشکیلات تیم ملی اسپانیا کنار او کار کرده‌‌ام و برای من این موضوع مثل رفتن به دانشگاه و بهر‌ه‌مند شدن از دانش این مرد بوده است.

او ظاهرا در بحران‌ها هم کم نمی‌آورد.

همین‌طور است. در هر مسابقه‌ای که کار گره می‌خورد، او توان بازی‌خوانی و تشخیص شرایط و اقدام روی آن را دارد. مهم‌تر این که او اثری از غرور هم در رفتارش نشان نمی‌دهد و همچنان افتاده و فروتن است و موفقیت‌های اسپانیا را به دیگران نسبت می‌دهد و مختص خود نمی‌داند.

بعد از رفتن او چه وضعی برای اسپانیا رخ خواهد داد؟

نمی‌دانم، اما استمرار موفقیت‌های اسپانیا چه در عصر آراگونس و چه زمان دل‌بوسکه نشانگر این نکته است که این پیروزی‌ها فقط متکی بر افراد نبوده و احتمالا با جانشینان دل‌بوسکه هم قابل کسب و تکرار است. یادمان باشد که خود دل‌بوسکه با عمری بالای 65 سال رو به غروب و بازنشستگی می‌رود و به هر حال روزی باید شخص دیگری بیاید و حکومت را از او تحویل بگیرد.

اتفاقات مساعد و خوش‌اقبالی‌ها چه میزان در موفقیت‌های تیم ملی اسپانیا در این شش سال سهیم بوده است؟

بی‌نقش هم نبوده است. ما هم در یک چهارم نهایی جام ملت‌های اروپا 2008 و هم نیمه‌نهایی جام کنفدراسیون‌های امسال فقط به لطف ضربات پنالتی از سد ایتالیا گذشتیم و کافی بود در آن ضربات، شلیک‌ها یک ذره این‌ور و آن‌ور بچرخد و آنگاه ایتالیا بالا می‌رفت و قهرمانی‌‌مان در یورو 2008 اصلا به دست نمی‌آمد. در جام‌جهانی 2010 هم بحث شانس و اقبال در صعودهای ما کم نبود و البته برای دیگر تیم‌ها نیز همین‌طور بود، ولی گمان می‌کنم رکن اصلی فتوحات اسپانیا، توان و مهارت‌های این تیم بوده است.

ولی استعدادهای فردی بازیکنان اسپانیا نیز فوق‌العاده و از عوامل تعیین‌کننده در این ارتباط بوده است.

همین‌طور است و متاسفانه جانشین‌سازی برای بازیکنان کلیدی مثل ژاوی و اینیستا در تیم ملی اسپانیا نزدیک به غیرممکن است و شاید 40 - 30 سال طول بکشد تا بازیکنانی با همین کیفیت ظهور کنند. آنها نه تنها بهترین‌های پست خود در اسپانیا بلکه کل جهان هستند و من همیشه بازی‌هایشان را با لذت تماشا کرده‌ام، ولی هر عصر و دوره ای تمام می‌شود و زمان پایان کار آنان نیز می‌رسد و برای آن روزها باید جوانان فعلی را هر چه سریع‌تر و بهتر ساخت.

آیا اگر دوره جوانی و اوجتان با نسل فعلی همزمان می‌شد، به ترکیب تیم کنونی راه می‌یافتید؟

زیاد به آن فکر نکرده‌ام، ولی این را می‌دانم که پیدا کردن زوجی بهتر از جرارد پیکه و سرخیو راموس در مرکز خط دفاعی اسپانیا اکنون شاید غیرممکن باشد. از قدرت خط دفاعی اسپانیا همین بس که در کل جام جهانی 2010 فقط یک گل و در تمامی یورو 2012 تنها دو گل خورد. آیا چنین خط دفاعی‌ به مشارکت من و سایرین نیاز دارد؟

موج موفقیت‌های اخیر بارسلونا و بویژه از 2008 تا 2012 چقدر برایتان سخت و ناراحت‌کننده بوده است؟

من نام این موارد را سیکل‌های پیروزی می‌‌گذارم. مواردی که یک تیم در اوج است و هر چه را می‌خواهد فتح می‌کند، اما این مقاطع زمانی ابدی نیست و حداکثر بعد از پنج تا شش سال تمام و عصر تیم دیگری شروع می‌شود. خود ما در رئال در عصر موسوم به کهکشانی‌های 1 که از 1998 تا 2003 بود بسیار موفق بودیم و بعد از افول آن نسل و جواب ندادن عصر «کهکشانی‌های 2» بود که بارسا به آرامی اوج گرفت و بنابراین موازنه قدرت فعلی هم تغییر خواهد یافت.

نظرتان راجع به خوزه مورینیو چیست؟

نظرم نسبت به او بسیار مثبت است. در 30 سال اخیر هیچ مربی دیگری در رئال وسعت قدرت و طیف تصمیم‌گیری‌های او را نداشته و در سه سال حضورش در برنابئو حاکم مطلق باشگاه بود و بسیار هم خوب کار کرد و حرفه‌ای و مسلط نشان داد و رئال را به یک واحد تشکیلاتی بزرگ تبدیل کرد. با این حال همه می‌‌دانند که رئال فقط با پیروزی‌ها و فتح جام‌ها زنده و محکوم به این مهم است و اگر اینها را کسب نکنید، فرسوده و وادار به رفتن می‌شوید و این برای مورینیو هم که در فصل آخر جامی نبرد، صادق بود. هر باشگاهی فضای خاص خود را دارد و برای رئال این مساله صد برابر صادق‌تر است.

فیفا / مترجم: وصال روحانی