جای خالی یک پرسش از نامزدها

به قول ورزشی‌ها شمارش معکوس برای بیست و چهارم خرداد و انتخاب رئیس‌جمهور بعدی در شرایطی آغاز شده که به نظر می‌رسد موضوع با اهمیت ورزش و ارائه برنامه‌های راهبردی برای توسعه آن تا اینجای کار کمتر مورد توجه نامزدها قرار گرفته است.

چندی پیش قبل از آغاز ثبت‌نام رسمی نامزدهای ریاست‌جمهوری، وقتی نمابر یکی از نامزدها را برای ارائه برنامه‌های ورزشی دیدیم انتظارمان این بود که بتدریج باید شاهد ارائه برنامه در این حوزه باشیم، اما گمانمان درست نبود چون خود آن فرد حتی ثبت نام هم نکرد.

هر چند به‌طور طبیعی اولویت‌های کنونی کشور مسائل اقتصادی چون مهار تورم، اشتغالزایی، مسکن و امثال آن است و همه منتظرند ببیند نامزدهای ریاست جمهوری در این باره چه برنامه‌های عملیاتی خواهند داشت، اما بی‌تردید در کنار این مباحث مهم و حیاتی برای مردم، نمی‌توان براحتی از کنار نقش و کارکردهای ورزش گذشت و تاثیر مستقیم و غیرمستقیم آن را بر دیگر حوزه‌ها نادیده گرفت. جایی که ابتدا به ساکن، جمعیت حدود سه میلیون نفری در آن به ورزش قهرمانی و حرفه‌ای می‌پردازند و در کنار آن چند میلیون نفر به ورزش همگانی می‌پردازند، موضوعی که هم کارکردهای آن در بعد تامین سلامت جامعه اثبات شده و هم در بعد قهرمانی و با هر موفقیت بین‌المللی، موجی از شور و نشاط را بر کشور حکمفرما کرده است.

پس روشن است چنین موضوع فراگیری که در دنیای امروز به عنوان یک صنعت تلقی می‌شود نباید مورد غفلت قرار گیرد و نگاه جامع و عملیاتی به آن می‌تواند موتور پیشرفت کشور را با شتاب بیشتری پیش ببرد. در شرایطی که در طول سال از جمله حوزه‌هایی که همگان بی‌محابا لب به انتقاد و گاه تخریب آن می‌گشایند، انتظار این است که در جایی که قرار است سرنوشت چهارساله کشور رقم بخورد، برنامه‌های عملیاتی نیز برای آن ارائه شود.

براستی باید پرسید نامزدها برای آسیب‌ها و مسائل جاری ورزش نظیر فساد مالی، دلالیسم، دوپینگ، ورزش غیرعلمی و‌ آسیب‌زا، تکمیل بیش از 3000 طرح نیمه‌تمام ورزشی، دیپلماسی و کسب کرسی‌های بین‌المللی، خصوصی‌سازی و اشتغالزایی، افزایش سرانه ورزش همگانی، توریسم ورزشی، استعدادیابی و توسعه پایدار و توزیع عادلانه و برنامه محور اعتبارات ورزشی در چهار سال آینده چه برنامه‌ای خواهند داشت؟

امید توفیقی / گروه ورزش