هدف ویژه خروس های آبی

سقف رتبه و مقام متصور برای مارسی در این فصل چیست؟

کسب مجوز حضور در فصل آینده مسابقه‌های جام‌قهرمانان باشگاه‌های اروپا. در این راه باید تا سرحد امکان تداوم داشت و در امتیازگیری مستمر مرتکب قصور و اشتباه نشد. ما شروع خوبی در این فصل داشتیم، ولی بعد هم خودمان عقبگردهایی را تجربه کردیم و هم‌ پاری‌سن‌ژرمن و لیون قدم به قدم بهتر شدند.

از حق نباید گذشت که بودجه و میزان خرج و امکانات شما در این فصل بسیار کمتر از پاری‌سن‌ژرمن متمول و حتی در سطحی پایین‌تر از لیون متوسط هم بوده است و موفقیت‌تان از این منظر دستاورد بزرگی است.

همین‌طور است و این دستاورد محصول کوشش تمام بازیکنان تیم و البته طراحی «الی بو» در مقام سرمربی تیم است. ما حتی چند هفته همراه با سن‌ژرمن و در هفته‌های ابتدایی فصل به تنهایی صدرنشین بودیم و عده‌ای به یاد قهرمانی ما در سال 2010 و امکان تکرار آن افتاده بودند. شاید در برخی دیدارها امتیازهای مفتی را از دست داده باشیم، اما این‌که سن‌ژرمن ما را پشت سر بگذارد با احتساب مخارج نجومی این تیم اصلا جای تعجب ندارد و اگر اتفاق نمی‌افتاد، باید حیرت می‌کردیم.

سرعت جهش شما در این حرفه خیره‌کننده بوده است؛ از دسته پنجم به دسته سوم و در یک چشم به هم‌زدن الحاق به مارسی و حضور در تمرینات این تیم در تابستان 2006 و سپس شرکت در لوشامپیونا.

بله، خودم نیز هرگز آن را فراموش نمی‌کنم. واقعا آسمان‌ها را از فرط شادی سیر ‌کرده و با کسانی تمرین می‌کردم که تا یکی دو روز پیش از آن فقط روی صفحه تلویزیون آنها را می‌دیدم و آرزو داشتم کنارشان باشم. با امثال فرانک ریبه‌ری که بعد به بایرن مونیخ رفت، سمیر نصری که اینک در منچسترسیتی است، جبرئیل سیسه که در لیورپول هم بازی کرد و حالا در لیگ قطر به میدان می‌آید و بودوین زندن که از پردوام‌ترین فوتبالیست‌های هلند در دو دهه اخیر بوده است. ورود به باشگاه مارسی یک چیز بود و بالا رفتن از نردبان ترقی در این تیم و ثابت شدن در آن چیزی دیگر.

در این چند سال همیشه یکی از سه‌چهار بازیکن برتر فرانسه تلقی شده‌اید، اما چرا باید هنوز هم خودتان را به این و آن اثبات کنید و به چه سبب آنقدرها هم بازیکن ثابت تیم ملی فرانسه نیستید؟

نمی‌توان همیشه و در همه حال همگان را راضی کرد، ولی اگر تداوم داشته باشم و همواره کارم را انجام بدهم، مجبورند کوتاه بیایند و سهم مرا بدهند. این چیزی است که همیشه در دستور کارم داشته‌ام. باورم این است که دیدگاه‌‌های قبلی درباره من تغییر یافته و حالا وقتی در آرایش ثابت تیم ملی نیستم، مردم می‌پرسند چرا فلانی در زمین نیست.

اما آیا دیدیه دشان در قیاس با لوران بلان سهمی بیشتر را برای شما در تیم ملی فرانسه قائل بوده است. باور ما این است که این طور نبوده است.

شاید شما درست بگویید، اما من همیشه کارم را کرده و اجازه نداده‌ام مسائلی از این دست ناامیدم کند. در فوتبال حرفه‌ای هیچ‌کس چیزی را به شما نمی‌دهد و این خود شما هستید که باید با کوششی فراوان برای خودتان چیزهایی را کسب کنید.

تیم ملی فعلی فرانسه با همت شما و یارانتان فقط با یک امتیاز کمتر از اسپانیا تیم دوم گروه نهم پیکارهای انتخابی جام جهانی 2014 در قاره اروپاست و مدتی صدرنشین گروه هم بود. آیا این امر باید ما را به این باور برساند که فرانسه فعلی از تیم‌های 2010 و 2012 این کشور هم بهتر و قوی‌تر است؟

فکر نمی‌‌کنم این‌طور باشد. من در تیم ملی فرانسه در هر سه مقطع مورد بحث بازی کرده‌ام و تیم سال 2010 حاضر در جام جهانی آفریقای جنوبی را از دو تای دیگر به مراتب قو‌ی‌تر می‌دانم. اگر نتیجه نگرفت به دلیل درگیری‌های داخلی و رودررو شدن تعدادی از نفرات تیم با ریموند دومنک و مسائل تاسف‌آوری بود که مایل نیستم بعد از گذشت سه سال راجع به‌ آنها صحبت کنم. اگر تیم فعلی رجحانی بر آن تیم داشته باشد، نه در زمینه کارایی‌های فنی بلکه متحد بودن نفرات آن است و امروز بازیکنان یکدل و یکدست هستند و با مربی تیم (دشان)‌ همراهند و با نهایت تلاش پیش می‌روند.

واقعا چطور با اسپانیا در گروه انتخابی‌تان در جام جهانی 2014 کم و بیش برابری کرده‌اید؟

با همان اتحادی که گفتم. این تیم از هیچ‌کس و حتی اسپانیا نمی‌ترسد و دیدید که از آنها تساوی یک ـ یک را در خاک حریف گرفتیم و حتی می‌توانستیم برنده هم باشیم و در دیدار برگشت هم می‌توانستیم بازنده نباشیم و در نیمه‌دوم ده نفره شدیم. با این حال برای هر گونه اظهارنظر خوشبینانه‌ای و امیدواری بیش از حد بسیار زود است، زیرا هنوز سه چهار بازی برای هریک از تیم‌ها مانده و هر اتفاقی متصور است.

این موضوع حتما برای شما معانی متفاوتی را می‌دهد، منظورمان ریشه و اصل و نسب اسپانیایی شماست.

بدیهی است که این طور باشد. کل فامیل درجه اول من اسپانیایی‌ هستند و خودم نیز همواره طرفدار اسپانیا در میدان‌های ورزشی منهای موارد رویارویی‌شان با فرانسه بوده‌ام. در بازی اخیرمان نیز پدر و مادرم روی سکوهای ورزشگاه بودند و همه چیز را از نزدیک می‌دیدند. چهره آنها همه چیز را می‌گفت. از این که پسرشان علیه کشور اصلی آنها و خودش می‌جنگید احساس غریبی داشتند ولی می‌دانم که آنها هم در دل می‌خواستند تیم من یعنی فرانسه نتیجه بگیرد.

اما اگر در اسپانیا بودید، بیشتر تحویل‌تان می‌گرفتند. آنجا بازیکنان کوتاه قد و تکنیکی و مجهز به مهارت‌های فردی را بهتر می‌خواهند و بازی‌شان مبتنی بر این رویکردها و مهارت‌هاست. آنها نفراتی مانند ژاوی و اینی‌یستا و مثل شما را ابزار اصلی خود می‌انگارند.

شاید هم روزی به لیگ اسپانیا رفتم، زیرا من هم معتقدم شکوفایی فنی و حرفه‌‌ای من در آنجا بیشتر مقدور است.

در ادامه سال 2013 چه می‌شود؟

نمی‌دانم چه می‌شود، زیرا پیشگو نیستم و فقط می‌توانم بگویم هدف بزرگ و‌ آرزوی ویژه ما اینک در فرانسه راهیابی مستقیم به جام‌جهانی 2014 و حذف‌کردن اسپانیایی‌ها در این راه است. چیزی که در زمان همگروه شدن‌مان با اسپانیا کسی حتی در رویاهایش هم جرات نمی‌کرد به آن بیندیشد، اما حالا خیلی‌ها یواشکی و بعضی‌ها هم با صدای بلند در پاریس راجع به آن صحبت و اظهارنظر می‌کنند و شاید هنوز هم با شکست اخیرمان در پاریس عملی باشد.

S.I.com / مترجم: وصال روحانی