زاویه دید

در حاشیه اظهارات یک فیلمساز

کد خبر: ۴۴۷۸

استفاده صرفا تبلیغی ازمطبوعات به ضررسینماگران است یکی از فیلمسازان سینمای ایران که این روزها فیلمی بر پرده سینما دارد، در گفتگو با نشریه ای سینمایی ، در پاسخ به پرسش آخر خبرنگار که پرسیده است : در آخر درباره هر چه که دوست دارید، می توانید حرف بزنید. می گوید: اگر دارم به هشتمین ، نهمین و دهمین مصاحبه هم تن می دهم ، به خاطر این است که فکر می کنم تبلیغی باشد برای فیلم والا بیشتر از یکی دو مصاحبه نمی کردم.این جمله ، هر چند این بار صریح و بی پرده بیان می شود، اما اغلب دست اندرکاران سینما، علی رغم داشتن چنین موضعی ، هیچ گاه به این صراحت سخن نمی گویند، اما معمولا اکثر آنها، چنین نگاهی به مطبوعات دارند و نشریات را صرفا ابزاری می دانند که می تواند در خدمت اهداف تبلیغاتی آنها باشد. فیلمسازان ، تهیه کنندگان و سایر دست اندرکاران سینما معمولا تمایلی به دادن اطلاعات و اخبار فیلمهای خود به همه مطبوعات ندارند. در اغلب مواردی هم که خبر و عکس به مطبوعات می دهند، این خبرها، بسیار محدود، کلی، گنگ و بشدت کانالیزه شده است.هر چند نشریاتی که از کادری حرفه ای برخوردارند، مشکلی در این زمینه ندارند؛ اما در نهایت این نکات سبب می شود که در طول تولید فیلم ، فقط اطلاعاتی که فیلمساز و تهیه کننده مایل به انعکاس آن است ، در مطبوعات درج شود. اطلاعاتی که معمولا ناقص است ، فاقد جنبه های خبری است و بیشتر شبیه آگهی است تا خبر. در مواردی نیز که خبرنگار نشریه ای ، با تلاش و کوشش خود، اقدام به کسب اطلاعات "کامل " و "دست اول " می کند، با چاپ آنها، فیلمساز و تهیه کننده اعتراض می کنند وجود چنین وضعیتی ، در درجه اول به ضرر صاحبان فیلم است . آنها سرمایه گذاری قابل توجهی برای فیلم می کنند، اما مایل نیستند کسی از جریان تولید فیلم آنها با خبر شود فکر می کنند این وضعیت به نفع پروژه آنهاست . با این استدلال که : "هر چه درباره فیلم اطلاعات و اخبار کمتری منتشر شود، تماشاگران سینما تمایل بیشتری به تماشای فیلم پیدا خواهند کرد." اما مشخص نیست فیلمی که در مورد آن اطلاعات مفیدی منتشر نشده ، چگونه می تواند رغبت تماشاگر را برای رفتن به سینما، ایستادن در صف، خرید بلیت برانگیزاند؛در مقابل این وضعیت ، معمولا اغلب خبرنگاران و نشریات سینمایی ، تلاشی جدی از خود نشان نمی دهند و اغلب به همان خبرهای ارسالی از طرف تهیه کننده ، بسنده می کنند.در برخی موارد نیز، تهیه کننده یا فیلمساز، شخصی را به عنوان مسوول روابط عمومی فیلم تعیین می کند. شخص مذکور در اغلب موارد، به جای آن که جریان اطلاع رسانی درباره فیلم را تسهیل کند. با شیوه های نادرستی که برای دادن خبر و عکس در پیش می گیرد، عملا به مانع بزرگتری تبدیل می شود که عبور از آن ، با صرف انرژی فراوانی برای خبرنگاران همراه است.اما به محض آن که فیلم در اکران عمومی با استقبال سرد مخاطبان رو به رو می شود، تمایلی شدید برای گفتگو و مصاحبه در دست اندرکاران فیلم ایجاد می شود و روابط عمومی فیلم که تا دیروز با هزار منت ، عکس و خبر را به نشریات می دادند، این بار خودشان مصاحبه با عوامل را به دفتر نشریات ارسال می کنند، خودشان قرار مصاحبه را می گذارند فضای اطلاع رسانی فعلی نشریات فضای مناسبی نیست . فیلمسازان و دست اندرکاران سینما باید به این مساله واقف باشند که نشریات پیش از آن که ابزار تبلیغی باشند، ابزار اطلاع رسانی هستند و محدود کردن آنها با توسل به بهانه های گوناگون ، نه تنها سودی نخواهد داشت ، بلکه اولین کسانی که از این مساله ضرر می کنند، خود فیلمسازان هستند.