با گسترش دایره تقدیر و تشکر به سمت تولیدات ب ، دیگر کمتر سریالی است که از شبکه های مختلف سیما پخش شود و از آن تقدیر به عمل نیاید
کد خبر: ۴۰۹۲
تقدیر از آثار خوب و برجسته ، در هر رشته ای می تواند الگوسازی برای سایر دست اندرکاران فعال در آن زمینه باشد. مدیران و تصمیم گیران ، در هر رشته ای ، با تقدیر از آثار برجسته ، علاوه بر توجه به افراد فعال در آن زمینه خاص ، برای دیگران نیز الگوسازی می کنند و به سایر فعالان آن عرصه جهت میدهند.تلویزیون رسانه ای است که به دلیل حجم انبوه تولیداتش ، نمی تواند همیشه و در همه حال ، آثاری با کیفیت بالا تولید کند. به همین دلیل ، تقدیر از آثار برجسته تلویزیونی ، اهمیت زیادی پیدا می کند. این تقدیر می تواند برنامه سازان دیگر را نیز تشویق کند تا با استفاده از همین امکانات اندک ، اما با صرف نبوغ و خلاقیت بیشتر، به خلق آثار بهتر و برجسته ، تشویق شوند.در طول یکسال گذشته ، در چند شبکه تلویزیونی ، برنامه هایی برای تقدیر از عوامل و دست اندرکاران سریال های مختلف تلویزیونی اجرا شده است . گاه اخبار و گزارش این مراسم در مطبوعات ، رادیو و تلویزیونی منعکس شده و گاهی هم جلسات مذکور، به صورتی آرام و بی سر و صدا برگزار شده است . آنچه انگیزه وبهانه ای برای نوشتن این یادداشت است ، فراگیر شدن برگزاری این نوع مراسم تقدیر و تشکر است . به گونه ای که احساس می شود این نوع مراسم ، دیگر از حالت مراسمی که صرفا در آن ، از عوامل برنامه ای تقدیر و به آنها جایزه داده می شود. خارج شده و تبدیل به نوعی برنامه سازی شده است . نوعی از برنامه سازی که متاسفانه به نظر می رسد تنها هدف آن ، پرکردن آنتن است و توجه چندانی به کیفیت، هدف و عناصر این گونه ندارد.اما پیش از آن که وارد بحث "کیفیت هنری و فنی " این برنامه ها شویم ، باید به این سوال پاسخ داد که اساسا چه راهکار و شیوه مشخصی برای تعیین "برنامه موفق " وجود دارد؛ آیا "استقبال گسترده مردم از سریالی تلویزیونی " باید به عنوان شرط موفق بودن برنامه در نظر گرفته شود؛ در نظر گرفتن عامل مذکور، به تنهایی ، سبب می شود که نوعی سطحی نگری در برنامه های تلویزیونی بوجود بیاید، زیرا الزاما آنچه که مخاطب عام می پذیرد و از آن استقبال می کند، محصول خوب و قابل قبولی نیست . ممکن است برنامه ای به این دلیل مورد توجه قرار گیرد که هر شب از شبکه ای خاص در ساعتی مناسب پخش می شود. از سوی دیگر هم ، ممکن است برنامه ای به این دلیل که ساعت پخش مناسبی ندارد، یا مخاطب آن مخاطب عام نیست، مورد توجه مردم قرار نگیرد.و به همین دلیل برنامه ای جذاب ، از دید مخاطب پنهان می ماند و با بی مهری مواجه شود.نکته دیگر، نحوه انتخاب سریال هایی است که از آنها تقدیر و تشکر می شود. در آغاز برگزاری این نوع مراسم تقدیر از سریال ها، محدود به تولیدات "الف "ی بود که با صرف هزینه سنگین و زمان زیاد، نتیجه مطلوب را کسب کرده بودند. در مورد سریالی هم چون : "ولایت عشق "، برنامه ای تلویزیونی ساخته شد که در آن ، عوامل مختلف برنامه در کنار بازیگران و "چهره "های سریال ، نکاتی جالب و شنیدنی در مورد تولید سریال ذکر می کردند، پشت صحنه و قسمت هایی از سریال نیز پخش می شد و نهایتا، برنامه ای تلویزیونی ساخته می شد. اما با گسترش دایره تقدیر و تشکر به سمت تولیدات "ب "، دیگر کمتر سریالی است که از شبکه های مختلف سیما پخش شود و از آن تقدیر به عمل نیاید. سریال هایی که البته ، گاه آن طور هم که به نظر می رسد، نوآوری ویژه و منحصر به فردی در آنها دیده نمی شود و تنها عواملی همچون : نمایش مکرر، زمان پخش مناسب و استفاده از امکانات بسیار، آنها را پر بیننده میکند.از سوی دیگر، تعدد این تقدیر و تشکرها در مورد برنامه ای خاص ، باعث کم ارج شدن "تقدیر و تشکر" می شود و این مساله ، دیگر شان و منزلت خود را از دست می دهد. برای درک بهتر مساله ، تصور کنید در جشنواره ای هنری به همه کاندیداها و شرکت کنندگان جایزه بدهند! آیا جایزه ای که به همه اهدا شود، ارزشی خواهد داشت؛نکته دیگر، شیوه برگزاری این نوع مراسم است ، اگر قرار باشد از عوامل ، در برنامه یا جشنی تلویزیونی تقدیر شود، مجری یا مجریان مراسم از آنها، دعوت می کنند تا به روی سن بیایند، مردم آنها را تشویق می کنند و لحظه ای بعد، عوامل روی سن ردیف می شوند و در جملاتی اغلب تکراری و مشابه ، از همکاری همدیگر تشکر می کنند.این کار را تجربه مفیدی برای خود اعلام و آرزو می کنند تا بار دیگر، فرصت همکاری با این گروه ، این کارگردان و این تهیه کننده را داشته باشند. مجریان هم معمولا با چند پرسش تکراری و کلی و بیان جملاتی که اغلب فاقد طراحی قبلی است ، سوال هایی را از دست اندرکاران برنامه مذکور می پرسند که در مورد یکی دو نفر خوب اما در مورد بقیه فاقد جذابیت لازم است.در چند مورد اخیر نیز که از برنامه های مذکور، در قالب برنامه ای مستقل تقدیر شده است ، اغلب تلفیقی از صحبت با عوامل و چند اجرای موسیقی پاپ ، آن هم به شیوه ای نه چندان ماهرانه است . نکته مهمی که در این میان وجود دارد، این است که نباید تقدیر از عوامل برنامه تلویزیونی را، بهانه ای برای پر کردن آنتن قرار داد. اگر برنامه ای موفق است ، باید علل موفقیت آن با حضور فردی کارشناس بررسی شود و در عین حال ، به نقاط ضعف آن نیز اشاره کرد. این نوع برنامه ها می توانند تلفیقی از مصاحبه ، پشت صحنه ، بررسی واکنش های مطبوعاتی باشند که می تواند، نقد تصویری سریال مذکور باشد. طبیعتا در چنین برنامه هایی نباید موسیقی پاپ را نیز در میان برنامه گنجاند. به این نکته نیز باید توجه داشت که در برخی از موارد مانند برخی قسمت های برنامه شب به خیر تهران طراحی قبلی برنامه و نوع شوخی های کلامی ، باعث می شود حضور دست اندرکاران برنامه ، دقایق جذابی را برای مخاطب فراهم کند، اما متاسفانه در اغلب موارد، از این افراد که معمولا افراد معتبری نیز هستند - به شیوه مناسبی استفاده نمی شود و حضور آنها، محدود به پر کردن دقایقی از آنتن تشنه تلویزیون می شود.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها