روابط گرم آدمها

انتخاب درست بازیگران برای نقشهای مختلف ، به باورپذیری آن شخصیت ها نزد بیننده کمک فراوانی خواهد کرد

کد خبر: ۴۰۹۰

انتخاب مناسب داستان برای ساخت سریال ، اساسی ترین مرحله برای موفقیت آن سریال است . نگارنده ، پیش ازاین نیز به مناسبت های مختلف و در یادداشت های متفاوت به این ویژگی اشاره کرده است . آنچه که در نخستین مرحله ، سریال یا مجموعه ای را نزد بینندگان تلویزیون ، محبوب و موفق جلوه می دهد، جذابیت و تازگی موضوع آن است . نگاه کردن از زوایای تازه به موضوع های مختلف و جاری در اطراف ما - حتی اگر موضوع هایی باشند که قبلا هم مورد استفاده قرار گرفته اند - می تواند عامل موفقیت باشد. این "زاویه نگاه " جدید و "غیرتکراری "، می تواند سوژه های تکراری را نیز نو و غیرتکراری جلوه دهد. از این منظر، سریال "جوانی " نخستین گام موفقیت را درست و مناسب برداشته است.سریال "جوانی " موضوعی خانوادگی را از زاویه ای تازه در معرض دید مخاطبان قرار می دهد. داستان این سریال نیز همچون عمده تولیدات نمایشی تلویزیون ، طرحی کلی درباره خانواده و مسائل مربوط به آن دارد، اما این بار "زاویه دید" عوض شده است . در بسیاری از داستان های مشابه سریال "جوانی "، پدر خانواده به دلایلی از دنیا می رود و مسوولیت نگهداری از فرزند یا فرزندان بر دوش مادر سنگینی می کند؛ اما این بار، این مادر خانواده است که به شکلی غیر منتظره ، اعضای خانواده اش را تنها میگذارد.اکنون پدری سالخورده باید نگران موقعیت و مناسبات فرزندان خود باشد. نکته جالب در تکمیل این زاویه دید تازه ، حضور فرزندان ذکور است ؛ چرا که معمولا مادران با صبر و حوصله بیشتری با فرزندان خود - چه پسر و چه دختر - برخورد می کنند. اما فرزندان پسر معمولا مشکلات بیشتری با پدران خود دارند؛ زیرا دوران رشد آنان به گونه ای است که می خواهند تجربه مستقل شدن را به دست بیاورند، و همین "مستقل شدن "، زمینه تعارضات کوچک و بزرگ را پدید می آورد. طبعا وقتی مادر خانواده - به عنوان عامل توازن - حضور نداشته باشد، بر مشکلات افزوده می شود. و همین نکات بر زمینه های تعارضات و کشمکش های دراماتیک سریال میافزاید.پس از انتخاب موضوع مناسب ، دومین گام موفقیت برای یک سریال داستانی ، انتخاب مناسب بازیگران است ، و به نظر می رسد که سریال "جوانی " در این زمینه نیز - با کمی اغماض - به توفیق دست یافته باشد. از آنجا که شخصیت های نوشته شده توسط فیلمنامه نویس ، از طریق شکل ، قیافه و گفتار بازیگران هویت پیدا می کنند، انتخاب درست بازیگران برای نقشهای مختلف ، به باورپذیری آن شخصیت ها نزد بیننده کمک فراوانی خواهد کرد. از سویی ، بازیگران حرفه ای بر وزن و اعتبار فضای یک سریال می افزایند. در حین اجرای نقش نیز بازیگر نقش مقابل ، چنانچه دارای تسلط حرفه ای باشد، به فضا سازی بهتر سریال کمک خواهد کرد؛ طبعا بخش قابل ملاحظه ای از این اتفاقات در "جوانی" افتاده است.در حالی که طرح داستانی سریال "جوانی " مورد تایید قرار گرفته است و بر ویژگی های مثبت آن تاکید شد، اما باید اشاره شود که در برخی جزییات ، فاقد "منطق " و "رابطه علت و معلولی " صحیح است . البته برخی جزییات هستند که می توان بر آنها چشم بست ؛ زیرا وجود چنین جزییاتی ، برای فضاسازی بهتر و به اصطلاح رنگ آمیزی طرح داستان است . بنابراین ، وجود یا نبود منطق در آنها چندان توجه برانگیز نیست .زیرا وجود چنین جزییاتی ، برای فضاسازی بهتر و به اصطلاح رنگ آمیزی طرح داستان است . بنابراین ، وجود یا عدم وجود منطق در آن ها چندان توجه برانگیز و اصلا مهم نیست .اما بر عکس ، برخی جزئیات دارای چنان اهمیتی هستند که رعایت نشدن منطق در مورد آنها و یا نبودشان ، تمام یا بخشی از ساختمان طرح داستان را فرو میریزد.نمونه مشخص و پراهمیت چنین جزییاتی ، به گم شدن فرزند خانواده در حین بازگشت از مرخصی سربازی بازمی گردد. او که بر اثر تصادف با اتومبیل یک دکتر روان شناس مجروح شده است ، توسط پزشک روان شناس به بیمارستان منتقل می شود؛ اما بر اثر شوک ناشی از مرگ مادر، در پریشان حالی به سر می برد و کلمه ای حرف نمی زند. در چنین شرایطی ، هیچ کس هم اطلاعاتی درباره او ندارد؛ اما با این حال ، هیچیک از افراد حاضر پیرامون این رویداد نمایشی )همچون مامور نیروی انتظامی و پزشکی که با اتومبیل خود با سرباز برخورد کرده است ( در صدد یافتن نام و نشان سرباز برنمی آیند. جالب این که در طرح داستان ، حتی ساک حاوی وسایل شخصی او )که می تواند شامل برگه مرخصی او باشد( همچنان همراه جوان است ؛ یعنی حتی تمهیدی اندیشیده نشده است تا در صحنه تصادف جا بماند.اما حتی اگر این اتفاق هم می افتاد، باز مساله چندان پیچیده نبود. هر سرباز بر روی پیراهن نظامی خود چیزی به نام "اتیکت سینه " دارد که نام و نشان و درجه او بر آن قید شده است . بنابراین اگر قرار است فیلمنامه نویس ، سرباز جوانی را در حالتی غیر عادی دچار صدمه و سپس فراموشی کند، باید از "جزییات مناسب و منطقی " بهره بگیرد، و طبعا کارگردان نیز با تاکید بر این جزییات ، منطق روایت را بدرستی پیش ببرد مثلا جاماندن ساک وسایل شخص مجروح در نمایی نشان داده شود و یا در نمایی دیگر، با تاکید بر پاره شدن لباس وی یا مخدوش شدن نام او بر روی اتیکت سینه اش ، همه چیز در ذهن مخاطب پذیرفتنی جلوه کند. طبعا وقتی این بخش از ماجرای سریال منطقی آغاز نشود، اتفاقات بعدی هم بر پایه یک سوءتفاهم بنا می شود و در نتیجه فاقد قدرت دراماتیک خواهد بود؛ اتفاقی که متاسفانه از زمان تصادف جوان سرباز در بخش رویدادهای مربوط به او رخ داده است.در دو خانواده اصلی داستان ، دو شخصیت وجود دارند که حضورشان زاید به نظر می رسد. در خانواده ای که فرزندان آن ، مادر خود را از دست داده اند، آخرین فرزند، جوانی است که خود را برای کنکور آماده میکند.خانواده دوم هم که دختر بزرگشان به عقد یکی از پسران خانواده دیگر درآمده است ، دختری دارند که او هم در شرایط پیش از کنکور است . این دو شخصیت ، در بافت دراماتیک و پیشبرد ماجراهای سریال ، تاکنون هیچ نقشی ایفا نکرده اند؛ یعنی اگر هر دو نقش را حذف کنیم ، هیچ خللی بر روابط شخصیت ها و موقعیتها وارد نخواهد شد.البته به نظر می رسد که فیلمنامه نویس کوشیده است با توجه به عنوان سریال یعنی "جوانی "، طیف سنی گسترده تری از قشر جوان را وارد داستان کند تا هم مخاطب بیشتری را مورد توجه قرار دهد و هم به اصطلاح بتواند به معضلات آنان بپردازد. اما حقیقت این است که وجود شخصیت های مختلف در یک داستان را نیازهای داستان و ماجرا تعیین می کند و نه عوامل بیرونی . از این رو، تاکنون این دو شخصیت نقش موثری نداشته اند و وجودشان زاید جلوه کرده است.سریال "جوانی " با استفاده از دستمایه داستانی خوب و حضور بازیگران حرفه ای ، توانسته است با مخاطب تلویزیونی ارتباط برقرار کند. "جوانی " گرمای خود را از توجه به مسائل موجود در اجتماع می گیرد و با ایجاد فضایی روان و قابل درک میان شخصیت ها، موفق شده است این گرما را به بینندگانش منتقل کند. اکنون باید منتظر ماند و دید که آیا در قسمتهای باقیمانده ، این گرما افزون خواهد شد یا نه ؛