به بهانه نمایش فیلم سینمایی "شهر دیوانه " از شبکه 5 سیما

شهر دیوانه می کوشد به صورت فیلمی سرزنده و سرگرم کننده با خشونتی وصف ناپذیر حقایق مربوط به حرفه خبرنگاری در نوع امریکایی اش را به نمایش بگذارد

کد خبر: ۲۷۵۱

کارگردان : کنستانتین گوستاگاوراس ، فیلمنامه : تام ماتیوز، مدیر فیلمبرداری : پاتریک بلوسیر، موسیقی : توماس نیومن ، تدوین : فرانسوا زبونو، طراح صحنه : کاترین هاردویک محصول کمپانی برادران وارنر، به تهیه کنندگی : آرنولد وآن کاپلسن ،114 دقیقه ، رنگی نسخه نمایش داده شده :58 دقیقه بازیگران : داستین هافمن )براکت (، جان تراولتا )بیلی (، رابرت پراسکی )لوپاتس (، میاکرشنر )لوری کالاهان(، تدلوین )کلانتر( موزه مدلین در ایالت کالیفرنیا مرکز وقوع حادثه اصلی فیلم است ؛ یک موزه تاریخ طبیعی در مرکز شهر بیلی نگهبان سابق موزه مدتی است اخراج شده است او که به خاطر رنجی که از بیکاری و تامین مخارج خانواده اش متحمل شده ، اینک به تنگ آمده است و با رجوع به محل کار سابقش ، با رئیس حوزه مشاجره می کند و به طور اتفاقی و ناخواسته یکی از نگهبانان را هدف گلوله اسلحه خود قرار می دهد. مکس براکت خبرنگار و گزارشگر یکی از کانال های تلویزیونی به همراه دستیارش لوری از حادثه ای که روی داده است ، گزارشی به صورت زنده تهیه می کنند. بیلی که خود را در عملی انجام شده )یعنی اقدام به قتل ( و بدون راه گریز می یابد، مجبور می شود گروهی از دانش آموزان را که برای بازدید به موزه آمده اند، به گروگان بگیرد. از آنجایی که مصاحبه با "بیلی " توسط "براکت " کاری موفقیت آمیز از کار درمی آید و طیف وسیعی از مخاطبان را تحت الشعاع و پوشش خود قرار می دهد، "الد" که مسوول هماهنگی برنامه های شبکه تلویزیونی است ، از "براکت " می خواهد با هوشمندی از موقعیت موفقیت آمیزی که برای کانال تلویزیونی آنان پیش آمده ، ماجرا را دنبال کند. براکت آن قدر داخل ماجرا می شود که گذشته از ایفای نقش رابطی نسبتا با نفوذ میان پلیس و "بیلی "، به طور مستقیم و گاه غیرمستقیم می کوشد با سرنخ دادن به "بیلی "، بلکه ماجرا را جذابتر گزارش کند و به نوعی نیز به رهایی او - که به نظرش آدمی ساده و محتاج می رسد - کمکی کرده باشد زمانی که "براکت " در می یابد قرار است "بیلی " به خاطر کاری که کرده ، توسط قانون به صلابه کشیده شود و از سویی دیگر نگهبان زخمی نیز جان سپرده است، از به بازی گرفتن "بیلی" دست میکشد."شهر دیوانه " یکی از دیدنی ترین فیلم هایی است که در دهه 90 تهیه شده است . شاید ساختن این فیلم توسط "گاوراس " که بارها به همراه "سیدنی لومت " به عنوان یکی از سازندگان فیلمهای "ملودرام " خاص مشهور است ، خالی از لطف نبوده است ؛ فیلمی که با اقتباس دهه نودی از فیلم به یاد ماندنی "بعد از ظهر سگی "1975 )(، ساخته و پرداخته شده است که اثری دیدنی از "سیدنی لومت " محسوب می شود؛ با این تفاوت که ماجرای "بعدازظهر سگی " در بانکی شکل می گیرد و پیش میرود و ماجرای "شهر دیوانه " در موزه ای.با نگاهی به آثار قبلی "گاوراس "، آنچه در "شهر دیوانه " اهمیت دارد، این نکته است که شخصیت "براکت " به عنوان یک گزارشگر در تضاد با سایر خبرنگاران پیگیر ماجرا و قهرمان های فیلم های گذشته اش مثل "گمشده " یک ضد قهرمان است . "شهر دیوانه " می کوشد به صورت فیلمی سرزنده و سرگرم کننده ، با وجود اشاره های تندی که به مسائل اجتماعی آلوده به گناه امریکا دارد، با خشونتی وصف ناپذیر، حقایق مربوط به حرفه خبرنگاری در نوع امریکایی اش را به نمایش بگذارد. ضمن بیان این مطلب که "شهر دیوانه " به نسبت "بعدازظهر سگی " فیلمی است که کمتر در زمینه آثار مهم کلاسیک قرار می گیرد، باید گفت این فیلم از نظر بیان سینمایی نسبت به فیلم "لومت " از قدرت و بار "دراماتیکی " کمتری نیز سود برده است . "گاوراس " می کوشد با "شهر دیوانه " چهره ای زشت از "ژورنالیسم " را در کشور امریکا به تصویر بکشد. او در مقام سازنده فیلم تلاش می کند بیشترین طنز نیشدار، پرکنایه و تنش های فیلمش را با نشان دادن "بیلی " به عنوان یک آدم فوق العاده گیج ، سرخورده و در عین حال محتاج به کار به نمایش بگذارد. یک آدم از ابتدا بازنده باید هر دم از خبرنگاری حرفه ای چون "براکت " در تحقق خواسته هایش خط بگیرد و هرگاه او خواست، برای انجام کاری به نفع تهیه گزارشی دیدنی تحریک شود.فیلم با مهارت تمام می کوشد تعلیم دادن "بیلی " توسط "براکت " را همزمان با گفتگوی خانواده ، دوستان و آشنایان او از طریق تلویزیون به نمایش عمومی درآورد. مصاحبه شوندگان بی اختیار از گزارشگران پیروی و طبق اهداف و مقاصد آنان رفتار می کنند. "گاوراس " در ساختن این فیلم ، باریک بینی و نکته سنجی قبلی خود در فیلم "گمشده " را ندارد؛ اما تلاشهای وی با رفتن به سوی موضوعی گرم ، کاملا اجتماعی و تا حدی سیاسی در "شهر دیوانه " از گستردگی وسیعی بهره مند است.بااین که نسخه به نمایش درآمده 58 دقیقه ای فیلم به جای نسخه اصلی صدوچهارده دقیقه ای آن از سوی شبکه پنج سیما به همراه دوبله فارسی آن ارتباط میان تماشاگران با فیلم را دچار پرش های ذهنی بسیاری کرده است اما باز هم از جذابیت های داستانی آنچنان که باید نکاسته است