دوئل ،فیلمی متفاوت وکلاسیکدر دهه های 60 و70 ، در سینمای حرفه ای امریکا یک فرصت طلایی برای پوست اندازی به دست آمد
کد خبر: ۲۵۱۸
در سالهای 1968 تا1973 و در عرض این 5 سال ، گروهی به سینمای جهان معرفی شدند که هنوز برای پرده بزرگ سینما فیلم می سازند. یکی از چهره های متفاوت این سالها، استیون اسپیلبرگ است.وی با سماجت هر چه تمامتر و قبل و پیش از آن که هر گونه سواد سینمایی و آکادمیک در این زمینه داشته باشد، جای پای خود را در میان جوانان آتیه دار باز کرده بود. دوئل که جزو اولین ساخته های اسپیلبرگ به شمار می رود، در حقیقت وداع پایانی و قطعی سینمای کلاسیک امریکاست . اسپیلبرگ این فیلم را در سال 1971 و با بودجه ای معادل چهارصد هزار دلار ساخت فیلمی کم خرج که به نظر می رسد تنها بتواند5 یا6 روز و در چند شهر به نمایش درآید در حالی که ناگهان به فیلمی تبدیل شد که هم مردم و هم منتقدان آن را ستودند. در این فیلم تعلیق و دلهره که جزو اساس سینما به حساب می آید، توسط یک سینماگر25 ساله به تصویر کشیده میشود.یک کامیون سنگین در صحراهای نوادا به دنبال یک اتومبیل سواری از نوع دوج است تا او را بدون هیچ دلیل زیر بگیرد یا از دره پرت کند. از هویت راننده کامیون و راننده دوج اطلاعی داده نمی شود و تنها تنازع بقا در این صحرا بر اثر کشمکش و تعقیب و گریز است که عینیت دارد.راننده اتومبیل سواری برای زنده ماندن مجبور است از غیر ممکن ها ممکن بسازد و راننده کامیون نیز باید نابود کند؛ زیرا در اصل ، نابودی و از بین رفتن است که سرشت او قوام می یابد. آنچه باعث می شود تا فیلم دوئل در سالهای پس از قرن بیستم و در حال حاضر مورد توجه و اقبال قرار گیرد، فراگیر شدن بی منطقی ها در دنیای کنونی بخصوص در جامعه امریکایی است . به نظر می رسد که در حال حاضر برای انجام هر کاری هیچ ادله ای مورد نیاز نیست . می توان در رواندا از کشته ها پشته درست کرد، در آفریقا ایدز را فراگیر کرد، به افغانستان حمله نمود و مردم بی گناه را به خاک و خون کشید، اما لازم نیست یک استدلال منطقی پشت این اعمال باشد.دوئل به 30 سال پیش از پایان قرن بیستم اشاره می کند جامعه امریکا و جهان زیر سلطه او در حال شکل گیری و حرکت و ایجاد هرج و مرج است . حال می بینیم که این بی منطقی ها به گونه ای به بی عدالتی ها نیز کشانده میشود.در صحرای نوادا هنگامی که "تقاضاهای کمک " راننده اتومبیل دوج از معدود عبور کنندگان به جایی نمی رسد و حتی درمقابل چشمان این شاهدان ، کامیون دیوانه وار به سمت ماشین سواری برای نابود کردنش روانه می شود، می توان سیگنال های وحشتناک حضور و کثرتبی منطقی ها را احساس کرد.در فیلمهای صاحب سبک ، فیلم دوئل فیلمی کلاسیک از سینمای امریکا به حساب می آید. فیلم دوئل فارغ از آنچه که عرف فیلمسازی است حتی در دهه هفتاد بدون توسل به زرق و برق متظاهرانه و استفاده از دکورها و هنرپیشه های خاص ، تنها و صرفا با بیان یک داستان و قصه واقعی به روایت سینمایی و تصویر توانسته است حضور هرج و مرج ، تکیه بر بی منطقی ها و ترویج بی عدالتی را در جامعه امریکا به تصویر بکشد. و براستی این فیلم برای همیشه به عنوان یکی از المنت های اصلی هنری و کلاسیک برای فریاد کردن این معضل جهانی شناخته خواهد شد.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها