برنامه های دینی وصدا وسیمادین و اعتقادات و باورهای عمومی ، در رسانه های همگانی کشورهای مختلف جایگاهی ویژه دارد
کد خبر: ۲۴۶۵
در هر کشوری با توجه به شرایط سیاسی ، اجتماعی و مذهبی آن ، به این موضوع توجه می شود، و در اوقات و مناسبت های دینی ، نشانه های این توجه بیشتر نمایان می شود، و حتی در برخی از کشورها، کانال ویژه ای به این امر اختصاص مییابد.کشور ما هم از این امر مستثنا نیست ، وجود برنامه های مختلف مذهبی در شبکه های صدا و سیما و راه اندازی شبکه های معارف و قرآن ، نشان از توجه به دین و جایگاه آن در رسانه دارد.برنامه های مذهبی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را می شود در دو نوع عمده طبقه بندی کرد: برنامه های ثابت و مستمر - برنامه های غیر ثابت و متغیر. برنامه های ثابت و مستمر شامل تلاوت ها، اذان ، دعا و نیایش های روزانه است که در اوقات شرعی به طور ثابت و مستمر در شبانه روز تهیه و پخش می شود. برنامه آفتاب شرقی از این نمونه است.برنامه های غیر ثابت و متغیر هم به دو دسته تقسیم می شود: برنامه های مناسبتی از قبیل برنامه های اعیاد و وفیات ، ایام محرم ، ایام ماه مبارک رمضان و... برنامه های غیرمناسبتی که در زمانهای متفاوت تهیه و پخش میشود.به طور معمول ، این برنامه ها سه هدف عمده را دنبال می کنند؛ یا نسبت به یک موضوع دینی ، محبت ، علاقه و عشق به وجود می آورند یا نسبت به یک موضوع دینی ، آگاهی ، شناخت و معرفت ایجاد می کنند و یا این که یک الگوی تربیتی از یک موضوع مذهبی طرح میکنند.با این وصف ، چنانچه بخواهیم انواع برنامه های ذکر شده را در ساختارهای گوناگون و با رویکرد و هدف خاصی بررسی و مقایسه کنیم ، دو مساله خودنمایی می کند: نخست نقاط قوت و بعد نقاط ضعف.ساخت مجموعه های با ارزشی چون سربداران ، امام علی )ع (، تنهاترین سردار، روایت عشق ، ولایت عشق ، مردان آنجلس و... از نقاط قوت در کارنامه صدا و سیماست . بدون تردید سیمای جمهوری اسلامی ایران ، تنها شبکه تلویزیونی در جهان امروز است که در برنامه خود ساخت مجموعه های تلویزیونی با رویکرد دینی در این سطح و به این تعداد دارد که البته این کار شایسته و بایسته باید تداوم داشته باشد.پوشش همه جانبه اعیاد و وفیات دینی ، ایام محرم و رمضان و... با برنامه های مناسب دینی ، که بسیار مهم است و تاثیر زیادی در ذهن و روان جامعه میگذارد.تاسیس شبکه معارف و شبکه قرآن و پاسخگویی به نیاز خیل مشتاقان حق و حقیقت ، قدم مثبت دیگری است که مرهون اراده و تلاش رسانه ملی است.اما در کنار این برجستگی ها، نقاط ضعفی نیز به چشم می خورد که لازم است یادآوری شود: از آن جمله ضعف کیفیت بعضی برنامه هاست . گاه فراموش می شود که باید بهترین صدا و تصویر را برای برنامه های مذهبی انتخاب کرد. کیفیت بعضی قرائت ها، اذان ها، مداحی ها، عزاداری ها و یا تصاویری که برای آن انتخاب می شود، مناسب نیست . انتخاب صدا و تصویر ضعیف یا حتی متوسط در موارد یاد شده ، فوری به چشم می زند و تاثیرگذاری برنامه را کم می کند و برعکس ، انتخاب صدای خوب و تصویری بهتر، سریع خودش را نشان می دهد و به علاقه مندی بیننده می افزاید. این درست نیست که از برنامه های مذهبی ساده ، تلقی ساده داشته باشیم و از عناصر ضعیف استفاده کنیم . باید بهترین عناصر و هنرمندان برای ارائه برنامه های دینی به کار گرفته شوند. به همین منظور به نظر می رسد این نکته بیش از این باید جدی گرفته شود و به برنامه سازان توصیه شود، در ساخت برنامه های دینی، از ساده ترین تا پچیده ترین شکل آن سعی کنند، بهترینها را برگزینند.نکته بعدی ، تناسب تنوع برنامه ها به جهت ساختار و رویکرد و نیز نوآوری در آنهاست . به عبارتی در یک ساختار برنامه زیاد ساخته می شود و نوآوری هم در آن کم صورت می گیرد، در حالی که ساختاری دیگر فراموش می شود. از نظر رویکرد و هدف برنامه ها هم این نکته به چشم می خورد، مثلا در یک زمانی برنامه هایی با رویکرد ایجاد عشق و علاقه دینی ، زیاد می شود در حالی که با رویکرد آگاهی بخشی و دادن شناخت و بالا بردن معرفت دینی ، کم برنامه ساخته می شود به همین دلیل به نظر می رسد با توجه به ترکیب جمعیتی کشور و تعاریف شبکه های مختلف ، تنوعی از نظر ساختار و رویکرد و نوآوری برنامه ها، ملحوظ باشد تا بتواند پاسخگوی نیاز، میل و مصلحت جامعه و مخاطبان باشد، البته این مساله باید در ترکیب برنامه ها در مرحله تولید و آرایش آنتن و پخش مورد توجه قرار گیرد.مورد بعدی ، ارائه الگوهای مطالعه شده در زمینه های مختلف از جمله عزاداری ها، مداحی ها و جشنها و سرودها و... به جامعه است ، تاثیر جامعه شناختی و روان شناختی این نوع برنامه ها زیاد است ، مردم به جهت این که برنامه ای از صداوسیمای جمهوری اسلامی پخش شده است ، آن را الگو قرار می دهند و سریع در جامعه گسترش می یابد. اگر بشود با بررسی های علمی و عملی به الگوهای مناسبی در این زمینه دست یافت ، بهتر خواهد بود، البته به نظر می رسد تلاشهایی در این زمینه صورت می گیرد؛ اما کافی نیست و توجه بیشتری میطلبد.برنامه های دینی در رسانه را می شود به دو نوع مستقیم و غیر مستقیم هم تقسیم کرد. برنامه هایی که به طور مستقیم به دین و موضوع دینی می پردازند و برنامه هایی که غیر مستقیم ، یک موضوع دینی را مورد توجه قرار می دهند. بدیهی است که ضمن حفظ تناسب کمی و کیفی در هر دو نوع ، باید به برنامه های غیر مستقیم بیشتر توجه شود و این نوع برنامه ها در طول سال استمرار داشته باشد.امید است با همراهی و همیاری رسانه و جد و جهد بیش از پیش اهل رسانه ، قدم دیگری به پیش برداریم و برنامه های دینی صدا و سیما را ارتقایی دیگر بخشیم،انشاءالله
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها