گفت‌وگو با محمد فیلی، بازیگر سریال «گسل»

چالش‌های شخصیتم را دوست دارم

محمد فیلی تاکنون در نقش‌های متفاوتی در سریال‌های روزی روزگاری، تفنگ سرپر، مختارنامه، پشت کوه‌های بلند، چاردیواری، روزهای به یادماندنی، دولت مخفی و... بازی کرده است.
کد خبر: ۱۰۶۸۲۸۲
چالش‌های شخصیتم را  دوست دارم

این بازیگر را این روزها در سریال تلویزیونی «گسل» در نقش پدر اعتبار، قهرمان قصه (بیژن امکانیان) می‌بینیم که از شبکه یک پخش می‌شود. البته این پدر متفاوت از دیگر پدرهایی است که فیلی تا به امروز بازی کرده. با او درباره نقشش در این مجموعه به گفت‌وگو نشستیم.

نقش پدر در سریال گسل متفاوت با دیگر نقش‌های مشابه است که تا امروز بازی کرده‌اید. آیا همین مساله شما را برای بازی در این اثر تشویق کرد؟

من آقای بذرافشان، کارگردان سریال را دورادور می‌شناختم. سریال تلویزیونی «نابرده رنج» را از او دیده بودم و شیوه کارش را خیلی دوست داشتم. به همین دلیل در گوشه ذهنم بود که اگر نقشی به من پیشنهاد داد، حتما بپذیرم. تا این که این همکاری در سریال تلویزیونی گسل اتفاق افتاد. وقتی فیلمنامه این اثر را خواندم، خیلی خوشم آمد. احساس کردم تجربه تازه‌ای برای همکاری است. البته باید نتیجه را پایان سریال دید و این که آیا در نقش موفق بوده‌ام یا نه.

شخصیت پدر اعتبار تخت و یکنواخت نیست و با وجود چهره عبوسی که دارد، طنازی‌هایش مخاطب را می‌خنداند.

بله، دقیقا همین طور است و به خاطر این ویژگی‌ها نقشم را خیلی دوست دارم، چون برایم چالش برانگیز بود. در واقع سعی کرده‌ام خودم را با نقش عجین کنم. البته قاضی اصلی مردم هستند و آنها باید قضاوت کنند که تا چه میزان در کارم موفق بوده‌ام.

شخصیت‌های این سریال در مرز جدیت و طنز قرار دارند. دیالوگ‌های پدر اعتبار هم جدی است، اما به گونه‌ای بیان می‌شود که لبخند را به لب مخاطب می‌آورد. رعایت این مرز برایتان سخت نبود؟

اتفاقا این نوع شخصیت برای من ناشناخته بود، اما تلاشم را کردم تا شخصیت را همان طور که کارگردان از من انتظار دارد، بازی کنم. خوشحالم که شما به عنوان مخاطب این طنازی را دوست داشتید. باید قبول کرد هر نقشی ویژگی‌های خاص خودش را دارد و من به عنوان بازیگر باید خودم را با شخصیت‌هایی که نقششان را به عهده دارم، عجین کنم. وقتی نقش برای خودم قابل لمس باشد، می‌توانم خوب بازی کنم و مسلما بر دل مخاطب هم می‌نشیند. در مجموع ایفای این نقش به عنوان یک تجربه تازه برایم جالب بود.

نسبت به اجرای این تجربه تازه نگرانی نداشتید؟

نه، به هیچ وجه نگران نبودم. اگر قرار باشد نگران باشم که نمی‌توانم سراغ خیلی نقش‌ها بروم. اتفاقا باید بازیگر به دل ماجرا برود و توانمندی هایش را محک بزند که آیا از عهده نقش برمی‌آید یا نه. اگر کارنامه من را دیده باشید همه نوع نقش را در آن پیدا می‌کنید. این تنوع نقش به خاطر بی‌پروایی‌ام است. دوست دارم یاد بگیرم و ناشناخته‌ها را کشف کنم، به همین دلیل از ایفای چنین نقش‌هایی استقبال می‌کنم، حتی به قول معروف با سر به سمت پذیرش چنین نقش‌هایی می‌روم.

همکاری با بذرافشان چطور بود؟ آیا دستتان را برای طنازی باز می‌گذاشت؟

بله، اما کاملا به کار اشراف داشت و اگر اندازه حرکاتمان در هنگام بازی یک پلان یا سکانس کم و زیاد می‌شد، تذکر می‌داد. بذرافشان جزو کارگردانان بسیار باحوصله است. کمتر دیده‌ام کارگردانان باحوصله باشند و با وجود این که زمان تصویربرداری هشت ماه بود، اما با صبر و شکیبایی کارش را جلو می‌برد و احساس خستگی هم نمی‌کرد. ضمن این که خیلی به بازیگران هم انرژی می‌داد.

در کارنامه هنری‌تان همه نوع نقشی دیده می‌شود؛ از نقش‌های منفی و ایفای شخصیت‌های منفوری مثل شمر سریال مختارنامه گرفته تا نقش‌های مثبت. بیشتر علاقه‌مند به ایفای چه نقش‌هایی هستید؟

اندازه نقش اصلا برایم مهم نیست. یعنی به این مساله توجه نمی‌کنم که نقشم کم است یا زیاد. دلم می‌خواهد نقشی را بازی کنم که به دلم بنشیند. شاید باورتان نشود، اما حتی برخی مواقع قرارداد را می‌بندم و درباره دستمزد هم صحبت نمی‌کنم.

یعنی دستمزد برایتان اولویت ندارد؟

برای هر کس دستمزد مهم است، اما اولویت من در ابتدا نقش است و بعد دستمزد. هر چقدر هم از زمان عمرم باقی مانده باشد، دلم می‌خواهد نقش‌های جذابی را بازی کنم که دوستشان دارم.

آیا نقشی هست که به دلتان مانده باشد آن را بازی کنید؟

بله، خیلی از قدیم دوست داشتم نقش کریم‌خان زند و نادر شاه را بازی کنم. البته دلم می‌خواهد در آثار قوی چنین نقش‌هایی را بازی کنم.

فاطمه عودباشی - رادیو و تلویزیون

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها