مشهور نشدم اما خوشبختم

جعفری مدتی در تلویزیون حضوری کمرنگ داشت و به گفته خودش در این دوره به فیلمنامه‌نویسی و کارهای دیگر مشغول بوده و حالا روزهای پرکار و شلوغی را پست سر می‌گذارد. همین اوج و فرودهای حرفه‌ای بهانه‌ای شد برای گفت‌وگو با این بازیگر پیشکسوت.

چطور شد که بعد از مدتی کم‌کاری، ناگهان اینقدر پرکار شده‌اید؟

نمی‌دانم. تقدیر و سرنوشت است. اتفاق خاصی رخ نداده، این ماهیت شغل ماست، گاهی هستیم، گاهی نیستیم. گاهی دو سه کار در سال انجام می‌دهیم و گاهی کار نمی‌کنیم. شاید به فیلمنامه‌ها ارتباط داشته باشد. گاهی فیلم‌ها و سریال‌هایی ساخته می‌شود که نقش مناسب من در آنها نیست و گاهی هم هست. برای همه بازیگران این اتفاق می‌افتد.

چند وقت بیکار بودید؟

اگر بخواهم راستش را بگویم؛ در همان دورانی که از نظر شما بیکار بودم، تله‌فیلم بازی می‌کردم، در شبکه نمایش خانگی فعالیت داشتم، فیلمنامه می‌نوشتم و مشغول بودم. وقتی پیشنهادی نیست، یعنی نیست. کاری نمی‌شود کرد! در سریالی که همه جوان هستند، معلوم است که برای من نقشی وجود ندارد. نمی‌شود گفت کارگردان یا تهیه‌کنندگان دوست ندارند با من کار کنند.

شاید دو سال متوالی فیلم‌ها و سریال‌هایی ساخته شود که نقش مناسب من در آنها وجود نداشته باشد یا نقشی باشد و من دوست نداشته باشم آن را بازی کنم. این اتفاقات بخشی از حرفه‌ بازیگری است، اما تعیین کننده ارزش ما به عنوان بازیگر نیست.

اگر این طور است، چرا برخی از بازیگران همیشه حضور فعال دارند؟

برای این‌که ممکن است نقش‌هایی برای این بازیگران در سریال‌ها وجود داشته باشد. مضاف بر این‌که در حرفه ما رابطه هم نقش دارد، مثلا کارگردان‌ها سعی می‌کنند از بازیگرانی استفاده کنند که قبلا با آنها همکاری کرده‌‌اند و امکانات و توانایی‌های آنها را می‌شناسند. ممکن است کارگردانی که با من همکاری می‌کرده برای مدتی بیکار شود، در نتیجه من هم بیکار خواهم شد!

من این‌طوری به ماجرا نگاه می‌کنم و راحت‌تر هم هستم تا این‌که بگویم خط‌کشی وجود دارد؛ برخی این طرف خط هستند و برخی دیگر آن طرف خط.

چطور شد برای بازی در سریالی که برای صدا و سیمای مرکز همدان ساخته می‌شد، دعوت به کار شدید؟

این دقیقا سوالی است که برای من هم پیش آمد و از کارگردان در این‌باره پرسیدم، چون هیچ کدام از عوامل سریال «بوی تاک» را نمی‌شناختم. به من جواب دادند که برای این نقش چند گزینه وجود داشت و از بین گزینه‌های موجود درصد انتخاب من بیشتر از بقیه بود، چون نقش ویژگی‌هایی داشت که من می‌توانستم آنها را اجرا کنم؛ مثلا گاهی جدی است، گاهی دیوانگی می‌کند و دست به کارهای عجیب می‌زند.

اصغر یک شخصیت جدی و در عین حال کمدی است که دوستان معتقد بودند من برای این نقش مناسب هستم.

از نتیجه کار راضی هستید؟

قرار بود سریال بوی تاک در 13 قسمت ساخته شود، اما صدا و سیمای مرکز همدان بودجه لازم را در اختیار نداشت. در نتیجه فیلمنامه کوتاه شد و قصه را در هفت قسمت جمع کردند و از نظر من ارزش‌ها و جذابیت‌های سریال با حذف شش قسمت از بین رفت.

خیلی حیف شد، چراکه یکدستی، قصه‌گویی و شیرینی و روان سریال می‌توانست نظر مخاطب را جلب کند، اما چون اتفاقات، کنش‌ها و واکنش‌ها، شخصیت‌ها و پرداخت آنها در 13 قسمت تعریف شده و جا افتاده بود، حالا تماشاگر گاهی قصه را گم می‌کند و نمی‌فهمد که ماجرا از چه قرار است.

با احتساب هر دو سریال بوی تاک و علی‌البدل در مجموع چند وقت در همدان بودید و برایتان سخت نبود؟

فیلمبرداری سریال بوی تاک، تقریبا یک ماه و نیم طول کشید و سریال علی‌البدل، سه ماه و نیم زمان برد،البته این دو سریال پشت سر هم تصویربرداری نشد. برایم سخت نبود، چون حرفه‌ام بازیگری است و همیشه همه لوکیشن‌ها در تهران نیست، مگر این‌که خودم انتخاب کنم که فقط در کارهای شیک و آپارتمانی و مبله در تهران بازی داشته باشم که خیلی منطقی نیست. شاید این جواب سوال شما نباشد، اما باید بگویم بعد از «روزی روزگاری»، سریال علی‌البدل، یکی از بهترین آثاری است که تا کنون در فضای روستایی و طبیعت بکر بازی کرده‌ام.

در سریال بوی تاک، نقش اصلی را به‌عهده دارید، سریال‌های سیروس مقدم هم از آن دست آثاری هستند که بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند. آیا ممکن است اتفاق‌های تازه‌ای برای شما در عرصه بازیگری رخ بدهد؟

برای خودم این حرف را نمی‌زنم، برای همه همکارانم که سال‌ها در عرصه بازیگری زحمت کشیده‌اند،آرزو دارم که هرگز بیکار نشوند. امیدوارم هیچ بازیگری بیکار نماند. تصورم این است که بازیگر مانند ماهی است؛ اگر از آب بیرون بماند قادر به نفس کشیدن نیست. بیکاری بازیگر را در معرض افسردگی قرار می‌دهد و شرایط سختی برایش ایجاد می‌کند.

شما خوب و بدهای این حرفه را پذیرفته‌اید و خیلی سختگیر نیستید. در عین حال در ژانرهای مختلف از جمله تاریخی، فانتزی، اجتماعی و کمدی بازی کرده‌اید، اما به اندازه‌ کافی دیده نشدید، چرا؟

از نظر من کاملا حق با شماست! بر اساس تجربه به این نتیجه رسیده‌ام وقتی اثری پرمخاطب باشد، همراه خود اثر همه عواملش، بخصوص بازیگران دیده و مطرح می‌شوند اما فیلم یا سریالی که به هر دلیل پرمخاطب یا به قول سینمایی‌ها بفروش نباشد، عواملش هم دیده نمی‌شوند. من در کارنامه‌ام آثاری از این دست دارم که باعث شد به اندازه کافی دیده نشوم. مثال می‌زنم: فیلم «شاخه‌های بید» به کارگردانی امرالله احمدجو یکی از فیلم‌های خوب سینمای ماست. فیلمنامه خوبی دارد، جمعی از بهترین بازیگران کشورمان در آن بازی کرده بودند و ارزش‌های هنری فیلم بسیار بالاست، اما با وجودی که برای همین فیلم دیپلم افتخار نصیبم شد، چون فیلم از جمله آثار بفروش نبود، مورد توجه قرار نگرفت و در نتیجه کار ما هم دیده نشد یا همین‌طور فیلم «حکایت آن مرد خوشبخت» که نقش اصلی آن را بازی کردم.

حتما شنیده‌اید که می‌گویند یک هنرمند علاوه بر توانایی و تکنیک، باید شانس هم داشته باشد.

پس معتقدید که خوش‌شانس نبودید!

فکر می‌کنم در مقاطعی خوش‌شانس بودم و توانستم آثار خوب بازی کنم، اما در مواردی هم خوش‌شانس نبودم که البته بخشی از آن به خودم بر می‌گردد. به دلیل مشکلات مالی یا رفاقت‌هایی که با جوانان داشتم و می‌خواستم به آنها کمک کنم، انتخاب‌های خوبی نداشتم و آن هنرپیشه‌ای که شما در نظرتان است، نشده‌ام.

از این بابت حسرت و افسوس دارید؟

نه. راضی هستم برای این‌که زندگی‌ام را ساختم و خانواده‌ام را حفظ کردم. زندگی تقریبا متوسطی دارم، فرزندان سالمی دارم و این برایم خیلی ارزشمند‌تر از آن است که در دنیای بازیگری موفقیت‌های زیادی کسب می‌کردم.

بعد از سال‌ها کار و فعالیت به نظر می‌رسد اتفاقات خوب برای شما تمام نشده است. قبول دارید؟

بله. امسال برای من سال خیلی خوبی است. سریال علی‌البدل، یکی از کارهای خوب خواهد بود، همین طور سریال «همسایه‌ها» به کارگردانی آرش معیریان. تنها حسرتم این است که برخی از دوستان و عزیزان بهتر و توانمندتر از من، بیکار هستند. امیدوارم همه مشغول بشوند، کارهای خوب ساخته شود، در سریال‌سازی رقابت ایجاد شود، هنرمندان ما با دلگرمی کار کنند و مردم سریال‌های ماهواره‌ای تماشا نکنند. خوشبختانه به نظر می‌رسد مقدماتش هم فراهم است و تلویزیون مشغول ساخت سریال‌های خوبی است. به نظر می‌رسد تغییراتی رخ داده که آنها را به فال نیک می‌گیریم.

آذر مهاجر