نسیم، شبکه‌ای برای شادی

حتی سریال‌های تلویزیونی هم که با هدف سرگرمی تولید می‌شوند مهم‌ترین هدف‌شان ارائه پیامی اجتماعی، انسانی یا اعتقادی است، اما در این میان شبکه نسیم، در مسیری کاملا متفاوت حرکت می‌کند.

چینش برنامه‌ها در این شبکه به گونه‌ای است که مخاطب می‌تواند مطمئن باشد که هر وقت به تماشای برنامه‌های آن بنشیند، لبخندی بر لبش نقش خواهد بست. از برنامه‌های دوربین مخفی گرفته تا فیلم‌های ارسالی مخاطبان و بخش‌های بامزه سریال‌ها و فیلم‌های کمدی، همه با این هدف کنار هم قرار می‌گیرند که این شبکه، شاد و مفرح و رنگارنگ باشد. این سیاست در همین تعداد انگشت‌شمار برنامه‌های تولید شده توسط شبکه هم رعایت می‌شود.

یکی از برنامه‌های تولیدی این شبکه «خندوانه» است. رامبد جوان که اجرای این برنامه را به عهده دارد و در طراحی آن هم شرکت داشته این بار هم نشان می‌دهد که بلد است به مخاطبش حال خوب هدیه بدهد. رامبد جوان در هر برنامه مهمان‌هایی را می‌آورد و با آنها از خنده و شوخی حرف می‌زند و فضای شادی را به وجود می‌آورد. ممکن است در این برنامه لحظاتی باشد که مخاطب از ته دل بخندد (مثلا وقتی مهمانی خاطره‌ای تعریف می‌کند یا حرف بامزه‌ای می‌زند) اما قصد این برنامه این نیست که لحظه به لحظه مخاطب را از خنده روده بر کند! فضای استودیوی خندوانه دوستانه و بانشاط است و مثل یک دورهمی مفرح، بیننده را سرحال می‌آورد. نقدی که به این برنامه وارد می‌شود این است که فضای آن شبیه شوهای تلویزیونی خارجی مطرح و معروفی است که سال‌هاست در خارج از کشور ساخته و پخش می‌شوند. این نسبت دادن، برای تخریب برنامه نیست. با تماشای بعضی از آن نمونه‌ها، می‌توان شباهت‌هایی بین این برنامه با آنها پیدا کرد، اما باید توجه کنیم که استفاده از الگوهای شناخته شده، استفاده شده و موفق، اشکالی ندارد؛ بخصوص زمانی‌ که سازندگان برای ایرانیزه کردن آن خلاقیت نشان داده ​ و آیتم‌‌ها و بخش‌هایی را به آن اضافه کرده باشند که جذاب و دیدنی باشد.

برنامه دیگری که از زمان افتتاح رسمی شبکه نسیم در حال پخش است، «آبرنگ» است که بهنوش بختیاری اجرای آن را به عهده دارد که اگر خودمان را جای بهنوش بختیاری مجری این برنامه بگذاریم، می‌بینیم که کار بسیار سختی بر عهده گرفته است و شاید تعداد اندکی مجری یا بازیگر وجود داشته باشد که از عهده چنین کاری برآید. در بخش عمده ای از ‌آبرنگ‌ مجری رودرروی دوربین می‌نشیند و لطیفه تعریف می‌کند. تعریف کردن لطیفه کار سختی است که از عهده هرکسی برنمی‌آید، بهنوش بختیاری اما بی‌مزه‌ترین لطیفه‌ها را هم طوری تعریف می‌کند که حداقل مخاطب لبخند بزند. بختیاری مستمع خود را نمی‌بیند تا بر سر ذوق بیاید، اما با این حال برنامه را به شکلی اجرا می‌کند که انگار یکی از اعضای خانواده مخاطب اوست و او جلویش نشسته و برایش جوک تعریف می‌کند، اما نکته‌ای که درباره این برنامه می‌توان گفت این‌که با وجود دسترسی همگانی و گسترده به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، دیگر خیلی سخت است که کسی لطیفه‌ای را تعریف کند که مخاطب جوان آن را نشنیده باشد. نکته دیگر این که لطیفه‌هایی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند و جوان‌ها به آنها دسترسی دارند گاهی در تلویزیون دچار ممیزی می‌شوند و کارکرد و ساختار اولیه خود را از دست می‌دهند و در خنداندن مخاطب ناکام می‌مانند، اما اجرای بهنوش بختیاری از آبرنگ برنامه‌ای شاد و بانمک ساخته است. مدت زمان کوتاه پخش آبرنگ یکی از نقاط قوت آن است چون مردم در شرایط فعلی حوصله تماشای برنامه‌های طولانی‌مدت را ندارند.

رضا رشیدپور که زمانی اجرای جذاب‌ترین و پربیننده‌ترین برنامه‌های گفت‌وگومحور تلویزیون را به عهده داشت، حالا برنامه «عینک آفتابی» را برای شبکه نسیم تولید کرده‌ که در راستای اهداف این شبکه است و در گروه برنامه‌های مفرح قرار می‌گیرد. برنامه عینک آفتابی نسبت به دو تولید دیگر این شبکه، هم شکل نمایشی بیشتری دارد و هم بیشتر تلاش می‌کند تا محتوا و مضمون‌های اجتماعی را به تصویر بکشد. ساختار برنامه به همان شکل قدیمی سریال‌های طنز است که چند نمایش کوتاه با موضوعات مختلف پخش می‌شوند.در این برنامه گاهی هدف طرح و بررسی گرفتاری‌های سیاسی و اجتماعی است که در چنین شرایطی خنداندن و سرحال آوردن مخاطب در درجه دوم اهمیت قرار می‌گیرد. به هر حال از آن جا که عینک آفتابی هم از لحاظ ساختار و هم محتوا شباهت‌هایی با برنامه‌هایی مثل «خنده بازار» دارد، می‌توان پیش‌بینی کرد که دوستداران آن برنامه‌ها، بتوانند به عینک آفتابی هم علاقه‌مند شوند.

شروینه شجری کهن / جام‌جم