پیشنهاد سفر: روستای سرآقاسید

 از شهر «چلگردم» مرکز شهرستان کوهرنگ که به سمت غرب در چهار محال بختیاری حرکت کنی اولین جاذبه گردشگری این شهرستان اکوتوریستی روستای ˈشیخ علیخانˈ با بافت ساختمانی سنگی و آبشار روح نواز شیخ علیخان رخ می‌نمایاند.
به گزارش جام جم سرا به نقل از ایرنا، پس از عبور ازاین روستا در نزدیکی مرغزاری زیبا، جاده با آسفالت خداحافظی می‌کند، برای دیدن جاذبه بعدی که غاریخی ˈچماˈ و قله زردکوه است. برای رسیدن به غار یخی چما چندین بار ناگزیر باید به آب رودخانه و دیگر آبراهه‌های زلال، که سرمایشان تا مغز استخوان پیش می‌رود، زد و پس از یک کیلومتر پیشروی در تنگ چما، دهانه غار یخی چما به بیننده لبخند می‌زند، گرچه به علت خشکسالی چند سال اخیر این غار یخی نسبت به سال‌های قبل کوچک‌تر شده اما هنوز هم برف بر جا مانده از زمستان جلوه‌گری این غار یخی را حفظ کرده است.
برای دیدن جاذبه‌های متعدد شهرستان کوهرنگ باید از جاده خاکی، پیچ در پیچ، باریک و ناهموار عبور کرد، اگر این گذر در اردیبهشت و خرداد باشد، کوچ عشایری که از مناطق گرمسیر خوزستان به چهارمحال و بختیاری وارد می‌شوند، دیگر جاذبه‌ای است که چشم گردشگران را محسور می‌کند.
درشهرستان کوهرنگ سه گونه زیست کوچروی، روستایی و شهری در کنار هم قرار گرفته‌اند و در این شهرستان مجموعه‌ای از گونه‌های زیست انسانی از دیرباز تا کنون را می‌توان در کنار یکدیگر مشاهده کرد.
دوازده هزار سال از ایجاد نخستین روستا‌ها و یکجانشینی بشر کوچ رو در زمین می‌گذرد و هفت هزار سال است که بشر شهر‌ها را بنا نهاده‌اند، کمتر منطقه‌ای را در ایران و جهان می‌توان یافت که سه گونه زندگی شهری، روستایی و عشایری را در کنار هم داشته باشد، اما شهرستان کوهرنگ به عنوان یک موزه انسان‌شناسی هنوز هم بستر این سه گونه زیست بشری است.
جاذبه‌های طبیعی شهرستان کوهرنگ که بردامن زردکوه بختیاری خفته، بیشمار است چنان که گردشگر این بهشت طبیعت خستگی راه از یاد می‌برد، در یکی از دور‌ترین نقاط این شهرستان درارتفاعات زاگرس مرکزی، پس از عبور از مسیر پر پیچ و خم کوهستانی روستای پلکانی «سرآقا سید» یا‌‌ همان «ماسوله زاگرس» بر بر دامنه کوه خودنمایی می‌کند.

روستای سرآقا سید، روستایی با بافت سنتی و معماری قدیمی است که درحدود ۴۵ کیلومتری شمال غرب شهر چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ در دره شمالی بخش شمال غرب زردکوه و در مرز استان لرستان در سراب رودخانه «زرک» یکی از شاخه‌های رودخانه «آب زالکی» از زیرحوضه‌های رودخانه «دز» واقع شده است.
در پایین دست روستای سرآقا سید امامزاده‌ای با همین نام وجود دارد که وجه تسمیه نام این روستا همین امامزاده است، همچنین پیرامون این روستا چند درخت گردو با قدمتی نزدیک به سیصد سال مشاهده می‌شود و از سمت شرقی روستا یک آبراهه بزرگ می‌گذرد که دارای دو چشمه است.
این روستا از شمال به کوه «کنگله» و از جنوب به کوه «وند و خیمه» با شیب نسبتا تندی منتهی می‌شود در فصل بهار از زاویه بالا که به این روستا می‌نگری روی بام هر خانه پشته‌های علوفه تازه برای آذوقه زمستانی دام‌ها پهن شده است.
انگار زمان در ماسوله زاگرس متوقف شده چراکه روستا به شدت به اصل خود نزدیک است و معماری آن تاکنون بکر مانده و ساختار پلاکانی بناهای این روستا معماری آنرا از دیگر زیست بوم‌های بختیاری متمایز کرده است.
خانه‌های ساده و گلین این روستا به صورت پلکانی متراکم و از مصالح خشت خام و چوب ساخته شده‌اند، اتاق‌های این خانه‌ها کوچک و تودرتو با دیوارهای پهن و درب‌های کوچک است، در بسیاری از قسمت‌های این روستا پشت بام خانه‌ای، حیاط خانه بالایی و یا محل گذر ساکنان قدیمی روستای سرآقاسید است که از تبار هفت لنگ و چهار لنگ بختیاری‌اند.
مردمانی با گویشی ناب و پوشاکی اصیل و دست نخورده، مردمانی که صد‌ها سال به دور از دغدغه‌های زندگی شهری در این روستا زندگی می‌کنند.
چشم انداز زیبای روستای سرآقاسید بهشت گونه است اما در کوچه‌های باریک‌ و گلین این بهشت دور افتاده در زاگرس میانی، آثار فقر و محرومیت را می‌توان دید.
این روستا دارای بیش از دو هزار نفر جمعیت در تابستان و کمتر از هزار نفر در زمستان است و خانه‌ها روستا تماما با خشت ساخته شده و معماری آن به صورت پلکانی فشرده است، به طوری که پشت بام منزل پایین حیاط منزل بالایی است.
حفظ آداب و رسوم محلی، گویش و پوشاک مردم روستای سرآقاسید بیانگر پیشینه غنی فرهنگی و دینی مردم این روستای است که صددرصد ساکنان آن را سادات تشکیل می‌دهند.