چند ساعتی است پای رایانه نشسته و در فضای دل‌انگیز اینترنت می‌چرخد، به سایت‌های مختلف سر می‌زند و با دوست‌هایش گفت‌وگو می‌کند، حال و احوالشان را می‌پرسد و از خودش می ‌گوید.آدمک‌های شاد و غمگین، خندان، گریان و متعجب و چند علامت دیگر که از آنها برای بیان احساساتش استفاده می‌کند هم به کمکش می‌آیند تا هر چه بهتر حال و احوالش را بر صفحه نورانی رایانه بنویسد و از حال رفقا خبری بگیرد .
کد خبر: ۵۶۵۹۶۴

هر وقت هم کسی به چشم های قرمز و متورمش نگاه کند و از این شیوه زندگی او ایراد بگیرد، اگر رودررو نگوید، در پنهان حتما با خودش خواهد گفت: انگار آنها متوجه تغییرات دنیا نشده اند و نمی دانند حالا دیگر همه چیز تغییر کرده؛ حتی سرگرمی هایی که مردم برای خودشان ساخته اند!

او فکر می کند حالا که عصر ارتباطات است و در دنیای مدرن زندگی می کند، حتما باید ارتباطات گسترده تری داشته باشد و تعداد دوستانش را روز به روز بیشتر کند. غافل از این که در همین دوره هم اگر ندانیم چطور و چگونه از تکنولوژی استفاده کنیم، نه تنها ارتباطات موفق تری نداریم که تنهاتر و گاه سرخورده تر از قبل می شویم.

آرامشی از نوع جدید

قدیمی ها هیچ وقت از بیکاری و بی حوصلگی شکایت نمی کردند؛ انگار بهتر از ما بلد بودند و می دانستند چطور باید خودشان را سرگرم کنند که هم حوصله شان سر نرود و هم وقت کم نیاورند.

آن روزها که نه تلویزیون بود و نه رایانه و نه تلفن همراه، مردم نه تنها می دانستند چگونه برای خودشان سرگرمی های مختلفی فراهم کنند که حتی از امروزی ها هم شادتر بودند و آرامش بیشتری احساس می کردند.

اما امروزه خیلی ها فکر می کنند رایانه و اینترنت و تلفن همراه تنها راه سرگرم شدن در دنیایی به این بزرگی است. برای همین روز به روز بیشتر از قبل به چنین فضاهایی روی می آورند تا سرگرم شوند و کمی آرامش پیدا کنند.

حالا که دنیای شلوغ و پرشتاب امروزی اجازه زندگی آرام و بی دغدغه را به انسان نمی دهد، آنها هم تصمیم می گیرند چند دقیقه ای در روز خودشان را با رایانه و تلفن همراه سرگرم کنند تا به قول خودشان کمی آرامش به دست آورند.

دکتر پروین ناظمی، روان شناس و مدرس دانشگاه در گفت وگو با «جام جم» درباره ایجاد این پدیده در جوامع امروزی چنین توضیح می دهد: متاسفانه زندگی در این دوران همراه با پیشرفت هایی که در زمینه های مختلف زندگی ایجاد شده، خواسته یا ناخواسته صدماتی را به روابط اجتماعی و انسانی وارد کرده است. در واقع، این روزها همه ما شاهد کمرنگ شدن ارتباطات انسانی هستیم و مردم سعی می کنند به شیوه های دیگری، غیر از روابط انسانی موفق، نیازهایشان را در این مورد برآورده سازند. در حالی که روابط انسانی و دوستانه حتما باید در زندگی اجتماعی انسان وجود داشته باشد و حاضر شدن در گروه ها و جمع های دوستانه یکی از مهم ترین نیازهای انسان است که هیچ وقت و در هیچ دوره ای هم از بین نمی رود.

وی با اشاره به افزایش میزان بروز مشکلات و بیماری های روحی در این دوران یادآور می شود: امروزه یکی از مشکلاتی که انسان ها را بیش از گذشته درگیر کرده، بیماری ها و مشکلات روحی و روانی است که متاسفانه در تمام جوامع نیز شاهد بروز و شیوع آن هستیم.

البته نمی توان بر این نکته چشم بست که اینترنت، رایانه، تلفن همراه و حتی شبکه های اجتماعی بسیاری از کارها و بخصوص خبرگرفتن از دوستان را ساده تر از قبل کرده است، ولی به هر حال مشکلاتی هم در این فضاهای مجازی وجود دارد. آن طور که محققان آلمانی می گویند؛ افرادی که ساعت های طولانی در شبکه های اجتماعی می گردند، بیش از سایر هم سن و سال هایشان منزوی هستند و احتمال بروز افسردگی نیز در آنها بیشتر است.

قدیمی ها آرام تر بودند

خیلی ها حسرت زندگی مردمی را می خورند که سالیان سال قبل از ما زندگی می کرده اند. همان هایی که شاید امکانات ما را در اختیار نداشتند، ولی از نظر روحی شرایط بهتری داشتند و شادتر بودند.

حالا همه می دانیم زندگی پراسترسی که دنیای مدرن به انسان امروزی تحمیل می کند قابل مقایسه با زندگی آرام دهه های گذشته نیست.

با این حال، در این دوره هم اگر انسان نتواند خودش را با استرس های زندگی و مسائلی که اطرافش وجود دارد، هماهنگ کند یا اگر نحوه برخورد صحیح با مشکلات و مسائل را نداند و راه اشتباهی را برای رویارویی با آنها انتخاب کند، مسلما باید منتظر ایجاد مشکلات و دردسرهای روحی بیشتر و شدیدتری باشد.

در این میان، خیلی ها تصور می کنند عضویت در شبکه های اجتماعی که از طریق اینترنت در اختیار افراد قرار می گیرد یا همان چرخ زدن در اینترنت برای ساعت های متمادی یا سرگرم شدن با تلفن همراه و استفاده از پیامک ها می تواند آرامش را به آنها برگرداند و زندگی بهتری برایشان فراهم کند.

به گفته دکتر ناظمی، کسانی که به دنبال آرامش هستند و در جامعه مشکلات زیادی دارند یا کسانی که از نظر ارتباطی فرصت های محدودی در اختیارشان است به این شبکه ها بیشتر از دیگران روی می آورند و بیش از حد تعادل به آنها پایبند می شوند.

چون تصور می کنند چنین فعالیت هایی در دنیای مجازی می تواند آرامش را به زندگی شان بازگرداند، در حالی که نیازهای واقعی روح و روان انسان مانند احساس ایمنی و تعلق خاطر از این طریق به هیچ عنوان تامین نمی شود.

«سمانه» یکی از همین افراد است که به قول خودش در اتومبیل در حال طی کردن مسیر هم نمی تواند بدون اینترنت و رایانه وقتش را بگذراند. او می گوید: هر روز صبح قبل از خوردن صبحانه باید رایانه ام را روشن کنم و ببینم از طرف دوستانم چه خبری آمده است. این قدر به این وضع عادت کرده ام که وقتی در تاکسی و اتوبوس هم می نشینم از اینترنت های همراه استفاده می کنم تا حوصله ام سر نرود.

او نظر جالبی دارد و می گوید: با استفاده از اینترنت و رایانه حتی نیاز نیست از خانه خارج شوم و ساعت ها در ترافیک خسته کننده تهران بمانم. فقط کافی است پشت رایانه ام بنشینم و با دوستانم صحبت کنم. به نظر من این بهترین و کم دردسرترین شیوه برقراری ارتباط است.

دکتر ناظمی که نظر متفاوتی در این مورد دارد، خاطرنشان می کند: زمانی که مهارت های ارتباطی و اجتماعی ضعیف می شود، طبیعی است افراد به چنین شیوه هایی روی می آورند. این گروه از افراد، به دلیل ضعفی که در مهارت های اجتماعی دارند یا اصلا نمی توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند یا انگیزه اجتماعی لازم برای برقراری ارتباط و دیدار و ملاقات با دوستان و آشنایان را ندارند و به همین دلیل دائم به خودشان تلقین می کنند که از همین روابط در دنیای مجازی راضی هستند و احساس آرامش می کنند.

از طرف دیگر، خانواده ها هم در این موضوع نقشی اساسی دارند که به گفته این روان شناس می تواند زمینه ساز ایجاد چنین روحیه ای شود. مثلا اگر از دوران کودکی و زمانی که بچه هنوز خیلی کوچک است، او را دائم تنها بگذارید، طبیعی است که کودک هم در سنین بالاتر به استفاده از شبکه های مجازی روی می آورد، زیرا به زندگی در تنهایی عادت کرده است. این افراد زمانی که باید وارد اجتماع شوند و سطح سلامت روانی شان را بالا ببرند، با مشکلات متعددی روبه رو خواهند شد؛ چون فاقد اعتماد به نفس لازم هستند و نمی توانند براحتی با دیگران ارتباط برقرار کنند.

کسب آرامش به سادگی کاشتن یک گل

خیلی ها نمی دانند چطور باید آرامش شان را حفظ کنند یا اصلا چطور باید آن را به دست آورند؛ برای همین هم به راهکارهای مختلف و گاه متضاد متوسل می شوند.

دکتر ناظمی در این باره می گوید: شاید بتوان گفت داشتن یا نداشتن آرامش افراد به این موضوع بستگی دارد که در زندگی از چه چیزهایی انگیزه می گیرند. به این معنی که اگر کسی در زندگی انگیزه های قوی نداشته باشد، دائم در تلاطم خواهد بود و آرامش کافی نیز نخواهد داشت.

دغدغه های فردی، استرس ها و فشارهایی که از طرف جامعه و اطرافیان به انسان وارد می شود هم در این شرایط دست به دست هم می دهند تا انسان باور کند در زندگی موفق نیست و به تدریج انگیزه اش را از دست بدهد. چنین فردی نمی تواند آرامش را در لایه های مختلف زندگی تجربه کند. در حالی که به گفته دکتر ناظمی حتی تماشای حرکت ماهی های رنگارنگ داخل آکواریوم هم می تواند به انسان آرامش بدهد.

گویا قدیمی ها بیشتر به فکر این موارد ساده ولی مهم بودند، اما امروزه به نظر می رسد ما از آنها دور شده ایم و حتی نمی توانیم چند دقیقه در روز را به خودمان و آرام شدن مان اختصاص دهیم.

خیلی ها آکواریوم هایی شیک و بزرگی در خانه دارند، اما شاید هیچ وقت سر فرصت ماهی های داخل آن را نگاه نکنند. در حالی که این روان شناس می گوید: پرورش گل و گیاه، خواندن کتاب، کار کردن در خانه یا داخل باغچه، نقاشی کردن، بافتنی بافتن یا انجام کارهای هنری، استفاده از تکنیک های تنفسی و ریلکسیشن و... می تواند برای انسان آرامبخش و لذت آور باشد. فقط هر کس باید درک کند و بیابد چه کاری بیشتر احساس آرامش را در او تقویت می کند.

البته خیلی ها فکر می کنند انجام چنین کارهایی واقعا نمی تواند موجب ایجاد آرامش شود و فقط سرشان را گرم می کند، در حالی که دکتر ناظمی می گوید: زمانی که این کارها را فقط برای خودتان و نه از روی وظیفه یا برای دیگران انجام می دهید، احساس آرامش بیشتری خواهید داشت.

به عبارت دیگر، وقتی که فرد برای خودش ارزش قائل می شود و وقت و فرصتی را فقط به خودش اختصاص می دهد، احساس بهتری را تجربه می کند. از طرف دیگر، هر انسانی با تمرکز بر کار مورد علاقه اش، به مسائل استرس زایی که در محیط اطراف اتفاق می افتد، توجه کمتری می کند و به همین دلیل آنها هم نمی تواند باعث آزارش شود.

جام جم / نیلوفر اسعدی بیگی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها