پایداری در پیچ و خم زندگی

این یک کار کاملا خلاقانه است و نسخه و دارویی نیز ندارد. فقط ما در مقام یک مشاور تعدادی توصیه را به عنوان شاخص معرفی می‌کنیم، باقی راه با شماست...

مرحله اول: همسرتان را بشناسید

یعنی خلق و خوی او را بشناسید و البته برای این کار از نظر دیگران هم کمک بگیرید؛ چرا که ممکن است همه دچار قضاوت‌های شخصی شویم که صحتی نیز ندارند. فراموش نکنید که یکی از عوامل ناسازگاری زوجین همین برداشت‌های غلط است.

این راهکار‌ها را به یاد داشته باشید:

او را قهرمان خود بدانید

 رفتارهای مثبت همسرتان را تحسین کنید و او را به انجام هر چه بیشتر آن رفتارها ترغیب کنید. به او بگویید که چقدر به وجودش افتخار می‌کنید و دوست دارید همواره در کنارش باشید. به او اعتماد به‌نفس بدهید.

شنونده او باشید

وقتی همسرتان در حال صحبت کردن با شماست، به هیچ وجه حرفش را قطع نکنید. صبر کنید تا کاملاً حرفش تمام شود و بعد نظر خود را بیان کنید. حتی اگر حرفی ندارد او را با حرف‌ها و تشویق‌های خود سر ذوق بیاورید. (به تکنیک‌های گوش سپاری مسلط شوید)

فراموش نکنید که زندگی یک رابطه است

همسر خود را با انواع و اقسام خواسته‌ها و دستوراتتان، برده و اسیر خود نسازید. وقتی کاری از او می‌خواهید خودتان هم در عوض کاری برایش انجام دهید. دقت کنید که این کار حتماً نباید مساله مهمی‌ باشد. شما هم می‌توانید با انجام کارهای کوچک و به ظاهر کم اهمیت و حرف‌هایی محبت‌آمیز او را شاد کنید و خستگی را از تنش بیرون آورید. چه بهتر هنگامی‌که مشغول انجام کارهای خانه است همراهش باشید و اگر کاری هم از دستتان بر نمی‌آید فقط نگاهش کنید و با صحبت کردن سرش را گرم کنید.

عدم ترک عادت نیز موجب مرض است‌

خیلی از مواقع ما با حرف‌ها و حرکاتمان همسرمان را نسبت به خود عصبانی و ناراحت می‌کنیم. سعی کنید حتی‌الامکان از کارها و رفتارهایی که سبب دلزدگی و ناراحتی همسرتان می‌شود، بپرهیزید. حتماً اگر به آن کارها علاقه دارید به خاطر همسر و زندگی مشترکتان آنها را کنار بگذارید. این عادت‌ها را از میان حرف‌هایش کشف کنید و ببینید بعد از چه کاری معمولا حالات عصبی پیدا می‌کند.

 یک موضوع مشترک بیابید

 برای ایجاد صمیمیت بیشتر سعی کنید با هم کتابی انتخاب کنید و آن را به نوبت بخوانید. سپس در مورد آن با هم بحث و گفتگو کنید. اگر اهل کتاب نیستید، می‌توانید به جای آن با هم فیلمی‌ را انتخاب و تماشا کنید و بعد درباره‌اش حرف بزنید؛ البته سعی کنید این بحث‌ها تخصصی و طولانی نشود، چرا که اساسا این کار باید جنبه تفریحی داشته باشد.

شادی‌ها را تکرار کنید

در مورد روزهای اول آشنایی‌تان و ویژگی‌هایی که سبب شد نسبت به هم علاقه‌مند شوید گفتگو کنید. ولی دقت کنید اگر ویژگی‌های خوب ظاهر خود را پس از گذشت سال‌ها از دست داد‌ه‌اید، بهتر است در مورد آنها حرفی نزنید؛ چرا که هدف ما صحبت در مورد ویژگی‌های ظاهری و فیزیکی نیست. به جای آن سعی کنید آزادانه و صادقانه در مورد ویژگی‌های مثبت روحی و شخصیتی یکدیگر گفتگو کنید و از اخلاقیات هم به نیکی یاد کرده، حتی اگر چندان هم نیک نبوده‌اند.

از خودتان یک وقت ملاقات بگیرید

 زمانی در روز یا در هفته را فقط به خودتان دو نفر اختصاص دهید. مثلاً یک بعدازظهر با هم به پارکی بروید که هیچ کس حتی فرزندانتان هم شاهد شما نباشند و سعی کنید از این با هم بودن لذت ببرید؛ چرا که فرزندان و وسایل زندگی باید وسیله نزدیکی شما باشد نه جدایی.

 کلام آخر

 هیچ وقت احترام گذاردن نسبت به یکدیگر را فراموش نکنید. احترام به افکار، عقاید و دیدگا‌ه‌های همسرتان باعث می‌شود او نیز چنین احساساتی را نسبت به شما پیدا کند. بازهم یادآوری می‌کنیم که زندگی یک رابطه متقابل است نه یک طرفه. هیچ کس بر دیگری برتری ندارد و فقط کمی‌ در نحوه تقسیم آنها تفاوت وجود دارد.

مرحله دوم: یک روز تازه‌

یکی از عرفای عصر حاضر گفته است: « اگر در پایان روز چیز تازه‌ای را در زیستن نیافتی بدان که قدرت درک برکاتی که هر روز با طلوع خورشید پراکنده می‌شود را از دست داده‌ای».

مساله دیگری که پس از گذشت چند سال در زندگی‌ زناشویی رخ می‌دهد این است که افراد اغلب با تعجب نسبت به احساسات شورانگیز خود در روزهای اول ازدواج می‌نگرند و با خود می‌گویند چرا اینقدر زود ازدواج کردم یا این که آیا این فرد همان کسی است که من می‌خواستم؟ البته این بدان معنا نیست که آنها دیگر همسرشان را دوست نمی‌دارند، بلکه بدان معناست که دچار نوعی روزمرگی شده‌اند. در چنین حالاتی فرد مثل یک قطار مسیری را دائم طی می‌کند و دیگر هیچ چیز این مسیر برایش تازگی و جذابیت ندارد. متأسفانه با بروز چنین احساساتی افراد اغلب حس می‌کنند که دیگر چیز تازه‌ای برای هم ندارند و به بن‌بست رسیده‌اند، اما مساله این طور‌ نیست.

باید دانست که در این مواقع فقط زندگی زناشویی به نوعی به خواب رفته است و تنها کاری که باید بکنید این است که بیدارش کنید. هر صبح پس از برخاستن از خواب کمی‌ فکر کنید و بیندیشید که چه کاری می‌توانید بکنید تا همسرتان زندگی بهتری داشته باشد. سعی کنید در روز حداقل یک کار که سبب رضایت اوست، انجام دهید. رفته رفته این کار به نوعی عادت تبدیل می‌شود و به این ترتیب همواره همسر شما جزو اولین مسائلی می‌شود که ذهنتان را به خود مشغول می‌‌کند. متأسفانه امروزه کانون‌های خانوادگی زیادی فقط و فقط به دلیل همین مساله عادی شدن روابط و رسیدن به نوعی روزمرگی از هم پاشیده می‌شوند.

زندگی یک مسیر طولانی است یعنی یک مسیر است با انواع مشخصه‌ها، شاید سر بالا، شاید سر پایین و شاید یکنواخت.

چیزی که آن را مطلوب می‌کند، نحوه حر کت ماست. باید توجه کنید که زندگی قرار نیست همیشه بر وفق مراد شما باشد. روزهای خوب و بد همیشه وجود دارند و این حقیقت زندگی است. پس سعی کنید به هنگام بروز نارضایتی‌ها در زندگی صبر را پیشه خود کنید و کوچک‌ترین بهانه‌ای را برای دعوا قرار ندهید. سعی کنید همراه با هم روزهای سخت زندگی را تحمل کنید و همچون روزهای شیرین، در سختی‌ها نیز با هم باشید. به خاطر داشته باشید که شما ازدواج کرد‌ه‌اید که یک تن شوید و همه چیزتان با هم مشترک شود، نه این‌که تبدیل به رقبایی شوید که همواره در حال حسادت و نیش و کنایه زدن به یکدیگر هستند. همان‌طور که از همسرتان توقع دارید بعضی از کارها را بکند یا نکند به او نیز اجازه دهید، همین توقع را از شما داشته باشد. ولی توقعات بیجا از همسرتان نداشته باشید. زن و شوهر حتی می‌توانند در میان جمع بدون بیان کلمه‌ای با اشاره و طرز نگاه یکدیگر را تشویق و حمایت کنند و به این ترتیب به او بفهمانند که علی‌رغم تمام مشکلات و اختلافات او را دوست ‌دارند و درک می‌کنند.
تا جایی که می‌توانید از یکدیگر انتقاد نکنید؛ البته راهنمایی و گوشزد کردن ایرادات طرف مقابل با انتقادات بیجا فرق می‌کند. انتقاد مستقیم اغلب سبب رنجیدگی خاطر طرف مقابل می‌شود، بهتر است نکات مورد نظرمان را در لفافه و به‌صورتی کاملاً غیرمستقیم به همسرمان بگوییم، چرا که شرط اول زندگی مشترک پذیرفتن بدون قید و شرط یکدیگر است. حتماً نسبت به هم اعتماد داشته باشید، در غیر این صورت عشق و علاقه واقعی میانتان شکل نخواهد گرفت. همیشه و تحت هر شرایطی برای کمک به همسرتان آماده باشید. اگر قرار است شما بهترین دوست او باشید، پس توجه به او و نیازهایش و درک شرایط او را در اولویت کارهای خود قرار دهید و این نکته را به یاد داشته باشید که «همه می‌توانند خطا ‌کنند، اما همه توانایی بخشش را ندارند» و در همه حال گذشت داشته باشید.

از گذشت نگذرید...

 غضب و خشم که  شبیه همان عصبیت آنی است، امراض و آثار سوء فراوان دارد و منشأ تحریک اعصاب می‌شود، بویژه اگر عوارضی چون انتقام‌جویی و کینه را به همراه داشته باشد، خطرش دوچندان می‌شود. حتی اگر این مراحل ساده و آرام طی شوند. این گفتار از بزرگان دین نیز باید در زمره کارهای روزانه ما مد نظر باشد.

«نیرومندترین شما کسی است که هنگام غضب بر خود تسلط داشته باشد و بردبارترین شما کسی است که پس از قدرت از گناه کسان درگذرد».

فروبردن خشم اثر فوق العاده‌ای در تکامل و تقویت روح ایمان دارد و فروبردن خشم بی‌شک امری است پسندیده، اما ممکن است کینه و عداوت را انسان از قلب خود بیرون نکند، پس نکته‌ای بسیار مهم را که در آیه‌ای از کلام‌الله ذکر شده است برای شما یاد آوری می‌کنیم: «مؤمنین با ایمان قوی به خود مسلط هستند و دست به اعمال زشت و جنایات نمی‌زنند، بلکه با عفو و بخشش، قلب خود و دیگران را از کینه‌ها پاک نگه می‌دارند».

دل‌رحمی‌ و شفقت و مهربانی به سلامتی روح و جسم انسان کمک می‌کند. در اثر عفو و بخشش دیگران احساسی ربانی و ملکوتی به انسان دست می‌دهد که در سلامتی جسم و روح تأثیرگذار است. چشم‌پوشی از اشتباهات دیگران و بخشیدن یک گناهکار و مقصر به چند طریق می‌تواند برای انسان مفید باشد:

اول) بخشودن دیگران باعث کاهش استرس و فشارهای عصبی می‌شود. اگر شخصی کینه و لجاجت در سر بپروراند، زنجیره‌ای از تنش گرفتگی عضلات، نوسان و تغییر فشار خون، تعرق زیاد و سردردهای مزمن در شرایط استرس زا به همراه او خواهند بود و او را رها نمی‌کنند، درحالی که با گذشت براحتی می‌توان از شر آنها خلاص شد.

دوم) چنانچه در شرایط سخت و پرتنش از خود بخشش و بزرگی نشان دهیم، از قلب خود حفاظت کرده و تنظیم ضربان قلب و فشار خون را در حد طبیعی نگه داشته و به همین ترتیب کمک بزرگی به حفظ سلامت قلب خود کرده‌ایم.

سوم) افرادی که درشرایط سخت و پرتنش گذشت می‌کنند، دردهای جسمانی آنها به طور محسوسی کاهش می‌یابد.

چهارم) هنگام گذشت و عفو دیگران، افراد احساس می‌کنند به خدا نزدیک‌ترند و همین حالت ملکوتی باعث شادی و شعف واقعی انسان می‌شود، پس این احساس لطیف و زیبا را از خود دریغ نکنید.