کارمندی را رها کنم یا نکنم؟

در واقع آدم‌هایی کارمندی را رها می‌کنند که حس مسؤولیت‌پذیری بالایی در خود می‌بینند و این آن چیزی نیست که شما در طول روز انجام می‌دهید.
یک کارمند صرفا وظایف مشخصی را انجام می‌دهد و دیگر باقی مسائل برایش اهمیتی ندارد، اما کارآفرینی این روحیه را نمی‌پذیرد و نیازمند یک روحیه کاملا پذیرنده برای شکست است.
آدم‌هایی کارمندی را رها می‌کنند که ترس(البته نه به معنای منفی‌اش) نداشته باشند.
نگرانی بابت نتیجه کار و از دست‌دادن مزایای فعلی کارمندی، چیزی است که شما را از کارآفرین شدن باز می‌دارد و کاملا هم بحق این کار را انجام می‌دهد چون آدم‌ها، روحیات متفاوتی دارند و وجود این ویژگی‌ها در یک کارآفرین قطعا مانع موفقیتش خواهد شد.
شاید بهترین گزینه برای کارمندهایی با این خصوصیات اما به دنبال موفقیت، هم‌زمانی کارمندی و کارآفرینی با همدیگر است.
تجربه‌های مختلف این چنینی، نتیجه‌های موفق و ناموفق متفاوتی را در این مورد به همراه داشته، اما ظاهرا پیشنهاد خوبی به نظر می‌آید.
مدیریت مسؤولیت‌های کارمندی اگر با پرورش ایده‌های جدید و خلاقانه همراه شود، می‌تواند شما را به یک کارمند با قدم‌هایی فراتر از همیشه تبدیل کند.

ترکیب دو روحیه مقرراتی در کارمندی و بی‌قید و بندی در کارآفرینی می‌تواند نتیجه جالبی داشته باشد.
خیلی از آدم‌ها معتقدند که کارمندان دنباله‌رو یک مسیر هستند اما کارآفرینان مسیری تازه می‌سازند؛ اما پیشنهاد بهتر همین است که راجع به آن صحبت می‌کنیم.
این‌که در مسیری که به عنوان یک کارمند آن را دنبال کرده‌اید، به دنبال مسیر جدیدی باشید؛ یعنی معیارهایتان در کارآفرین بودن به بهبود شرایط کارمندی‌تان منجر شود و این یعنی یک کارمند موفق.
کارمند موفق می‌تواند کاری شخصی اما همسو و هم‌جهت با تخصص خودش به عنوان کارمند را در پیش بگیرد و از ریسک کردن نترسد، چون چیزی برای از دست دادن ندارد.
در نهایت این‌که در باطن کارمند یک سازمان بودن، مسائلی نهفته است که می‌تواند زمینه‌ساز کاری خودمحور اما مشتق‌شده از همان کار کارمندی وجود داشته باشد؛ آن را جدی بگیرید.