فیلمسازی که آثارش رنگ خدا دارد

از چه زمانی با مجید مجیدی و سینمای او آشنا شدید؟
اوایل دهه 60 آقای مجیدی و تعدادی از جوانان آن زمان در حوزه هنری دور هم جمع شده بودند و فعالیت‌‌های فرهنگی و هنری داشتند.من هم که در حوزه هنری اصفهان فعالیت می‌کردم گاهی به تهران می‌آمدم و به حوزه هنری سری می‌زدم در همین رفت و آمد‌ها بود که با آقای مجیدی آشنا شدم.
او سینما را به طور تجربی آموخته است.پله پله بالا آمد و چون مسیر را به درستی طی کرد، توانست به بالاترین پله برسد و بدرخشد.
کارش را با تئاتر شروع کرد، بعد وارد سینما شد و فیلم کوتاه ساخت و در چند فیلم هم بازی کرد.نکته مهم این که سینما را بدرستی آموخت و هرگز به بیراهه نرفت، هدفش را گم نکرد.زنده یاد رسول ملاقلی‌پور، مرحوم سلحشور ، محسن مخملباف و چند جوان دیگر آن زمان در حوزه هنری فعال بودند و هدفشان فقط کار بود.
یادم هست ساده‌ترین غذاها را می‌خوردند و روی یک پتو در همان حوزه می‌خوابیدند و شب و روز با شوق تمام کار می‌کردند.همان زمان هم آقای مجیدی یکی از اعضای فعال و خوش فکر این حلقه بود.
فیلم‌های مجیدی سینمای قدرتمند و خلاق ایران را به جهان معرفی کرد، این کارگردان چه مسیری را طی کرد که به اوج رسید؟
خیلی‌ها در آن زمان به حوزه هنری رفت و‌آمد داشتند اما ماندگار نشدند.آقای مجیدی درخشید چون آرتیست بود و هنر در ذاتش وجود داشت. حوزه جایی بود که به مجیدی امکان داد هنر درونش را پیدا کند.اگر کسی هنرمند و آرتیست نباشد، اگر همه امکانات در اختیارش باشد، نهایتا تبدیل به یک تکنیسین خوب می‌شود.
مجیدی هنرمند بود و زمانی که در شرایط رشد قرار گرفت شکوفا شد و آثار درخشانی تولید کرد.البته این را هم بگویم هنر به تکنیسین هم نیاز دارد و نمی‌خواهم زحمات آنها را نادیده بگیرم. اما هنرمندانی مانند زنده یاد کیارستمی و مجید مجیدی ذاتا هنرمند هستند.
آیا مجید مجیدی را می‌توانیم در ردیف سینماگر مولف قرار دهیم؟
بله ! چون در داخل ایران، سینمای مشخص با امضای مشخص دارد. سینمایی که دیگران از آن تقلید می‌‌کنند.یادم هست بعد از ساخت و اکران فیلم رنگ خدا، در یکی از جشنواره‌‌های سینمای جوان به عنوان داور حضور داشتم.تعداد زیادی فیلم با محور کودک نابینا ساخته شده بود که یکی از آنها خوب بود و به آن جایزه دادیم.به باور من هر زمان که مجیدی به درون و دل خودش وفادار است، آثار درخشانی می‌سازد.
به خاطر دارم برای تماشای فیلم بچه‌های آسمان به سینما رفتم.اول فیلم با حجم زیادی از فقر شروع می‌شود، همان اول با خودم گفتم بروم این فیلم ارزش دیدن ندارد اما بنا به شرایطی در سالن سینما ماندم و فیلم را تماشا کردم و دیدم که فیلم به یک اتفاق شگفتی‌ساز تبدیل شد و خوب یادم هست که خوشحال شدم از این که سالن را ترک نکردم.
این اتفاق را در فیلم باران هم می‌توان دید؟
بله ! این فیلم به‌شدت فیلم مجید مجیدی است.فوق‌العاده زیباست.او سینمای خاص خودش را دارد و هر کجای جهان فیلمی از او ببینی متوجه می‌شوی که ساخته مجیدی است.این که کارگردانی در کشورهای مختلف فیلم بسازد، لقب بین‌المللی نمی‌گیرد.زمانی می‌توان به او این صفت را داد که زبان فیلم او را همه مردم جهان متوجه شوند. از طرفی باید در نوع خود بی‌نظیر باشد یعنی فیلمی بسازد که کارگردانان دیگر کشورها شبیه آن را نساخته باشند.مجیدی چنین امضایی دارد.کارهایش قابل تشخیص است و در همه جای دنیا با آثارش ارتباط برقرار می‌کنند.بچه‌‌های آسمان دقیقا همه این مختصات را داشت.سینمای آقای مجیدی نیازی به تحلیل یا تعریف ندارد.او در سینمای ایران جایگاه بسیار مهمی دارد همانگونه که عباس کیارستمی به عنوان هنرمند در هنر ایران و جهان تثبیت شد.
آنهایی که با مجیدی کار کرده‌اند درباره او می‌گویند بسیار سختگیر است و به‌شدت به جزئیات توجه می‌کند. شما این ویژگی‌های او را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
زمانی که یک هنرمند، تصمیم می‌گیرد امضایش را پای کارش ثبت کند، سختگیر هم می‌شود.همانگونه که کوراساوا سختگیر بوده و دیگر کارگردانان بزرگ دنیا.این کارگردانان باید به جزئیات توجه کنند چون اثر انگشت‌شان پای اثر می‌ماند و باید خطوط این اثر پررنگ باشد. اگر قرار باشد، یک یا دو خط از این اثر انگشت کم‌رنگ باشد یا نادیده گرفته شود امضا و اثر انگشت ماهیت خود را از دست می‌دهد.آقای مجیدی در زمان کار سختگیر و جدی است که به نظرم باید چنین باشد تا به هدفش برسد.

طاهره آشیانی
روزنامه‌نگار