انتقام در قرون وسطی

این از آن برهه‌های تاریخی است که کمتر گیمی توانسته سراغ آن رفته و موفق بیرون بیاید، اما دست‌اندرکاران Warhorse Studios بخوبی از پس وظیفه خود برآمده و اثری جالب و درخور توجه ارائه داده‌اند. این گیم، یک نقش‌آفرینی تک‌نفره، با خطوط داستانی انشعابی و دنیای قابل تعامل است و زره‌ها و اسلحه موجود در آن، بادقت تمام از روی آنچه در آن برهه تاریخی وجود دارد، ساخته شده‌اند. از سوی دیگر، فنون رزمی و قلعه‌های موجود در این گیم نیز با کمک معماران و تاریخ‌دانان شبیه‌سازی شده‌اند تا دنیایی هرچه واقع‌گرایانه‌تر به بازیکن ارائه شود.

راه پرسنگلاخ انتقام

چند ساعت اول «کینگدام کام» آرامش خاصی را تجربه می‌کنید. به پدر خود، یعنی آهنگر روستا و مادرتان کمک می‌کنید. با دوستانتان دردسر می‌سازید و کارهای دیگر انجام می‌دهید، اما تا می‌آیید به این وضع عادت کنید، لشکری نامعلوم به روستا حمله کرده و همه چیز را به آتش می‌کشد و تمام عزیزان هنری (نقش اصلی داستان) را می‌کشد و از اینجاست که خون بازیکن همراه هنری به جوش می‌آید تا روایتی از انتقام، تنش، مشقت و سیاست آغاز شود.

هنری، شخصیتی دوست‌داشتنی دارد؛ نه از آن شخصیت‌های خاص و از ما بهترانی که همه دوست داریم جایشان باشیم، نه! از آن شخصیت‌های ساده، انسان‌گونه (با تمام ضعف‌ها و ترس‌هایش) که خودمان را با او برابر می‌دانیم. هنری خیلی زود توجه لُردی را به خود جلب کرده و در معیت وی قرار می‌گیرد و سریع به نوک جبهه نبرد پرتاب می‌شود و در این روایت از دنیای تیره و تاریک و بی‌رحم قرون وسطی، بهترین شخصیتی است که می‌شد خلق کرد.

به هیچ عنوان نمی‌توان این گیم را یک شبیه‌سازی دقیق و واقع‌گرایانه دانست، اما به دقت و نزدیکی آن در پیاده‌سازی جزئیات زمانه باید آفرین گفت. خبری از موجودات افسانه‌ای مانند اژدها، گابلین و این‌ها نیست، منتظر پیشگویی هم نباشید، اما داستان «کینگدام کام» به‌خوبی توانسته بدون این‌ها موفق ظاهر شود و اثری ماندگار به‌جا بگذارد.

لایه لایه تا مرز جنون

عمق جزئیات به طرز وسواس‌گونه‌ای زیاد است. اگر حین سرقت دستگیر شوید، مدتی را در زندان خواهید گذراند. اگر شمشیر خود را هنگام مشتزنی بیرون بیاورید، حریفتان عقب خواهد کشید یا حتی عذرخواهی خواهد کرد. اشراف‌زاده‌ها در صورتی که حمام کرده باشید، بیشتر به صحبت با شما رغبت نشان خواهند داد. اگر اعتبار بالایی در شهر داشته باشید، هنگام گذر از معابر، مردم شما را به نام صدا کرده و تشویقتان می‌کنند. زره‌تان را که در‌بیاورید، از صدای حین راه رفتن‌تان کم خواهد شد. غذای مانده بخورید، مسموم می‌شوید و… .

البته این‌ها مواردی است که لزوما همگی جدید نیست، اما آنچه پدید آمده حس تازگی خاص و خوشایندی دارد و مجموع این‌ها تجربه پویایی را رقم زده است. ماموریتی در این گیم هست که شما را به گرفتن آیتمی از یک فرد وامی‌دارد. می‌توانید در طول روز آن آیتم را از او خریده یا این‌که شب مخفیانه به خانه وی رفته و آن را بدزدید. البته حواستان باشد که او دو سگ دارد که با شنیدن صدای شما به صاحبخانه خبر می‌دهند. می‌توانید تکه گوشتی جلویشان بیندازید تا ساکت شوند یا این‌که در اوج بی‌رحمی آنها را بکشید. در حالت دوم، صاحبخانه بیدار شده و مجبور می‌شوید او را هم از پا در‌بیاورید!

البته این همه عمق، در نتیجه‌ای شبیه به گیم‌های Bethesda (مانند الدر اسکرولز و فال اوت) به باگ‌های فراوانی منجر شده که بعضی مانند گیر کردن کاراکترها در دیوار فقط به ظاهر آن لطمه می‌زنند و بعضی دیگر کلا تجربه بازیکن را مخدوش می‌کنند.

پارکینسون هندسی

مشکل دیگر، اجرای سکته‌دار این گیم روی حتی سیستم‌های قوی است. افت فریم در صحنه‌هایی که ساختمان‌های زیادی وجود دارند، بسیار پیش می‌آید و این توی ذوق می‌زند. مساله دیگر، مبارزات این گیم است. سازندگان، وقت و منابع زیادی به طراحی مبارزات این گیم اختصاص داده‌اند. نتیجه، یک سیستم خوشایند است که در نبرد تن به تن واقعا بازیکن را در تنگنا و هیجان قرار می‌دهد و در نبرد با بیش از دو دشمن، مشکل‌زا می‌شود.

شما می‌توانید سلاح خود را به پنج جهت مختلف تکان بدهید. در عین حال، باید حواستان به حرکت بعدی حریف هم باشد تا بموقع آن را بلوکه کنید یا این‌که با ادا درآوردن، دشمن را گول زده و شمشیر را از جهت دیگری نثارش کنید. همه این پیچیدگی‌ها باعث شده در مواجهه با بیش از دو دشمن، خیلی وقت‌ها به نبردی بشدت نابرابر تبدیل شود.

این را به این مساله بیفزایید که در صورت اصابت چند ضربه کاری، هنری بشدت ناتوان شده و ساده نبرد را واگذار می‌کند. زره کم یعنی آسیب جدی، زره زیاد یعنی سنگین شدن و سرکوب استقامت. همچنین موارد دیگری همچون مریضی، خستگی، گرسنگی، سردرد، پرخوری و چند مورد دیگر روی قدرت مبارزه او تاثیر می‌گذارند و از این رو باید دائم به این‌ها توجه داشته باشید!

خوابیدن، جراحات را درمان می‌کند. متاسفانه بجز خفتن در مسافرخانه یا استفاده از نوشیدنی‌های گران، راه دیگری برای ذخیره گیم نیست، اما قبل از بسیاری از تصمیمات مهم، ذخیره خودکار انجام می‌شود. با این حال، بسیار باید مراقب تصمیم‌گیری‌های خود باشید.

سیستم توسعه مهارت شخصیت، مشابه Oblivion است و با تکرار هر قابلیت، در آن تقویت می‌شوید و این بسیار خوشایند است. همچنین، وقتی دنبال فردی یا مثلا اردوگاه یک‌سری دزدان می‌گردید، به جای این‌که نقطه دقیق آنها در نقشه مشخص شود، فقط محدوده کلی آنها به شما داده می‌شود. این شاید به مذاق برخی خوش نیاید، اما برخی هم آن را به سیستم «لقمه‌کن در دهان بگذار» باب‌شده این روزها ترجیح داده و از این اجبار به گشت‌وگذار خوششان می‌آید. در کل، باوجود کاستی‌ها و مشکلات فنی، «کینگدام کام» یک اثر خاص و به یاد ماندنی ظاهر می‌شود.

سیاوش شهبازی