زوج سکو‌های قهرمانی

محسن‌ محمد‌سیفی، پر‌افتخارترین ووشوکار کشورمان، جدای از ورزشی که با خشونت و زد و خوردهای فراوان، او را به مدال‌های خوشرنگ جهانی و آسیایی رسانده، اما معتقد است که در زندگی شخصی‌اش ورق برمی‌گردد و اوست که میدان زندگی را مقابل همسرش خالی می‌کند و به قول خودش حرف، حرف همسرش است. سیفی می‌گوید: از آنجا که همسر من بسیار انسان باهوش و مهربانی است، بسیار قبولش دارم و هر تصمیمی او بگیرد من قبول می‌کنم. ضمن این‌که او را زنی کامل می‌دانم و بارها از او درس زندگی گرفتم و سعی می‌کنم رفتار و اخلاق او را سرمشق خود قرار دهم.

سیفی با تمجید از سختکوشی همسر قایقرانش می‌افزاید: همیشه از سختکوشی او متعجب می‌شوم، زیرا می‌دانم در اردو روزی 20 تا 30 کیلومتر پارو می‌زند و تمرینات سختی را پشت سر می‌گذارد. او در فاصله کوتاهی که برای استراحت دارد به درس خواندن مشغول می‌شود تا از دانشگاه هم عقب نماند. باورتان نمی‌شود با وجود این شرایط بازهم کوهی از انرژی مثبت است و بدون هیچ گله و شکایتی خم به ابرو نمی‌آورد و با روی خوش با من برخورد می‌کند. گاهی اوقات به خستگی‌ناپذیری‌اش غبطه می‌خورم و همیشه او را تحسین می‌کنم.

اولین آشنایی و اولین خاطره مشترک

داستان آشنایی مهسا جاور و محسن محمد‌سیفی در نوع خود شنیدنی است؛ یک آشنایی کاملا ورزشی برای شروع یک زندگی تمام ورزشی. سیفی در این باره می‌گوید: در اردوهای بازی‌های آسیایی گوانگژو در تهران برای نخستین بار با همسرم آشنا شدم. البته چهار سال طول کشید تا دوباره درهمان مکان اما این‌بار در اردوهای آماده‌سازی برای اینچئون کره جنوبی دل به دریا زدم و از او خواستگاری کردم که با این جواب مهسا مواجه شدم؛ «در حال حاضر تمام فکر و ذکرم کسب موفقیت در بازی‌های اینچئون است و به ازدواج فکر نمی‌کنم.» همین جواب به من انگیزه داد تا با اراده محکم مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون را کسب کنم.

با این حال تمام فکر و ذکر مهسا به مدال بازی‌های آسیایی نبود. او در همان بازی‌ها بخشی از حواسش به عملکرد محسن بود. این قایقران تیم ملی از حال و هوای آن روزها اینچنین می‌گوید: بعد از خواستگاری محسن، در بازی‌های آسیایی اینچئون علاوه بر رقابت‌های خودم، دلنگران نتیجه بازی محسن نیز بودم به‌طوری که تا فرصت پیدا می‌کردم از طریق تلویزیون رقابت‌های ووشو را دنبال می‌کردم. جالب آن‌که دیدارهای فینال قایقرانی و ووشوی بازی‌های اینچئون به صورت اتفاقی همزمان شده بود و ما هر دو در فینال حضور داشتیم. به همین خاطر بعد از پایان مسابقه خودم که مدال برنز را گرفتم با سرعت از قایق پیاده شدم و خودم را به تلویزیون رساندم تا پیکار محسن را در فینال تماشا کنم. بعدها متوجه شدم که محسن نیز قبل از رفتن روی سکوی مبارزه به دنبال اطلاع از نتایج قایقرانی بود و این بهترین خاطره مشترک من و همسرم است. دست آخر دیماه سال گذشته در زنجان، خانواده محسن به خواستگاریم آمدند و دو ماه بعد در اسفند 1393 به عقد هم درآمدیم.

دوری از همسر

با این حال زندگی دو قهرمان حرفه‌ای سختی‌هایی دارد که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. مهسا جاور که خودش یکی از بانوان مدال‌آور قایقرانی کشورمان است و 6 مدال آسیا و یک مدال بازی‌های آسیایی اینچئون را در کارنامه ورزشی دارد، در این باره می‌گوید: برای شرکت در اولین تست انتخابی کسب سهمیه المپیک ریو باید یک ماه در هلند پارو بزنم، البته از این‌که جزو چهار بانوی اعزامی به این اردو هستم، بسیار خوشحالم. اما دوری یک ماهه از محسن برایم سخت است. پیش از این (قبل از ازدواج) تحمل اردوهای گوناگون و پی در پی قایقرانی و دوری از خانواده برایم قابل تحمل بود، اما الان تحمل دوری همسرم بر دغدغه‌هایم افزوده است.

شاید همین دوری‌های طولانی‌مدت تنها ناراحتی این زوج ورزشکار باشد. بانوی ملی‌پوش آب‌های آرام کشورمان می‌افزاید: به اعتقاد من فقط و فقط یک ورزشکار می‌تواند دوری از همسر را به‌خاطر شرایط اردوها و تمرینات پی‌درپی درک کند. شاید هر فرد دیگری به جای محسن بود تا الان اعتراض می‌کرد، اما او به جای اعتراض همیشه مشوق من بوده است. زیرا در قایقرانی 12 ماه سال در اردو هستیم به طوری که هر 21 روز اردو، پنج روز به استراحت می‌رویم. ووشوکار زنجانی تیم ملی هم که سه دوره قهرمانی جهان را در کارنامه خود دارد با تائید نظرات همسرش می‌گوید: حدود یک‌سال است که با هم ازدواج کرده‌ایم، اما شاید کمتر از یک ماه در کنار هم بوده‌ایم. البته شرایط اردوهای تیم ملی برای هردوی ما قابل درک است و هر دو می‌دانیم برای پیشرفت در زندگی ورزشی باید برخی سختی‌ها و دوری‌ها را تحمل کنیم.

آرزوی محسن برای مهسا

با این حال جنس اهدافی که این دو قهرمان دارند کمی با هم متفاوت است. مهسا به عنوان یک قایقران به المپیک فکر می‌کند و محسن با توجه به این‌که ووشو یک رشته المپیکی نیست، چاره‌ای ندارد که به دنبال تکرار عناوین قبلی‌اش باشد.

مهسا جاور که این روزها همراه با تیم ملی قایقرانی در اردوی آماده‌سازی هلند به سر می‌برد، درباره اهدافش می‌گوید: «با وجودی که هنوز زندگی مشترکم با محسن محمد‌سیفی را شروع نکرده‌ایم، اما شرایط تمرینات قایقرانی در کنار درس خواندن برایم بسیار سخت‌تر شده است و هنوز مطمئن نیستم که بعد از المپیک ریو چه تصمیمی بگیرم. اما محسن معتقد است از آنجا که ووشو در المپیک نیست و هر مدال مهمی در این رشته را بارها و بارها تجربه کرده است، تمام توانش را به کار می‌گیرد تا من پیشرفت کنم.»

سیفی هم این موضوع را تائید می‌کند: «آرزوی هر ورزشکاری حضور در المپیک است، اما چون ووشو جزو رشته‌های المپیکی نیست، در حال حاضر تنها آرزویم حضور مهسا در المپیک ریو است. می‌دانم قایقرانی رشته‌ای بسیار سخت است و حضور در المپیک برای هر قایقرانی یک افتخار بزرگ است، اما با پشتکاری که از همسرم سراغ دارم، مطمئنم در المپیک 2016 برزیل حضور خواهد داشت.»

طیبه خزاعلی