رضا رویگری: خبری از رسم‌های گذشته نیست

ناصر ملک‌مطیعی: پیش نیامد بازی کنم

طبیعی است که وقتی قرار بود بعد از این همه سال جلوی دوربین بروم احساس کنم ممکن است خطا کنم و شاید کمی استرس داشتم، ولی از چیزی نمی‌ترسیدم چون در این عالم بزرگ شده بودم، ولی فضای کار و آدم‌ها مثل گذشته نبود و همه چیز خیلی فرق کرده.

درست است که در این سال‌های زیاد بازی نمی‌کردم، ولی این دغدغه همیشه در من بود. در این سال‌هایی که بازی نمی‌کردم چیزی را از دست داده بودم که در تمام زندگی و جوانی‌ام برایش زحمت کشیده بودم. خاطرات زیادی از سینما در ذهنم وجود دارد، اما این را از ته دل می‌توانم بگویم که سینما از شروع کار تا حالا برای من تلخی نداشته و پر از خاطرات شیرین بوده، خاطرات شیرینی که همیشه دوستشان داشتم. البته این را هم باید بگویم که در این سال‌ها زمینه هم فراهم نمی‌شد، چون پیشنهاد بود، ولی پیش نیامد که بازی کنم./ زندگی مثبت

رضا فیاضی: کودکی گمشده من است

بچه‌های دهه 60 خاطرات زیادی با سریال‌هایی مثل «دنیای شیرین» و «قصه‌های تابه‌تا» دارند و هنوز هم گاهی بعضی که مرا در خیابان یا مترو می‌بینند اظهار علاقه می‌کنند. خاطرم هست دختری مرا دیده بود و در ذهنش فکر می‌کرد من در زندگی واقعی هم همان ویژگی‌های پدر شیرین در سریال «دنیای شیرین» را دارم. من هنوز تاثیر آن فیلم و سریال‌ها را می‌بینم در حالی که در این سال‌ها هرچه ساخته شده، نتوانسته است این تاثیر را داشته باشد. این نسل شخصیت‌هایی مثل هری پاتر را دوست دارد، اما ما هنوز نتوانسته‌ایم برای آنها شبه هری پاتر را هم بسازیم. کودکی، گمشده من است و دلم برای دوران کودکی خود تنگ می‌شود، من کودکی نکردم و مثل بسیاری از همسالانم از بازی‌های کودکی بهره نبردم، به همین دلیل هم عاشق کار کودک هستم./ مهر