ساخت رایانه های خود ترمیم شونده

پیتر بنتلی و کریستوس ساکلاریو پژوهشگران دانشگاه کالج لندن این دستگاه را ابداع و آن را رایانه نظام مند (سیستمیک) نامگذاری کرده اند. در این رایانه اطلاعات با دستورالعمل هایی پیوند داده می شود که چگونگی انجام کار را نشان می دهند.  

هر سیستم از این دستگاه دارای یک حافظه است که شامل بافت حساس به معنای اطلاعات است یعنی می تواند فقط با سیستم های مشابه دیگر تعامل داشته باشد.

این سیستم های جدید به جای استفاده از یک شمارگر برنامه، در زمانهای انتخاب شده توسط یک ژنراتور مولد عددی شبه تصادفی اجرا می شوند که برای تقلید تصادفی بودن طبیعت طراحی شده است.

بنتلی گفت: این سیستم ها سپس به طور هم زمان دستورالعمل هایشان را انجام می دهند به طوریکه هیچ سیستمی بر دیگری اولویت ندارد.

این دستگاه همچنین نسخه های چندگانه از دستورالعمل های خود را دارد که در سراسر همه سیستم هایش توزیع شده است که یعنی اگر یک سسیستم مخدوش شود رایانه می تواند به نسخه پاک دیگری دست یافته تا کد خود را ترمیم کند.

برخلاف سیستم عامل های رایج که وقتی نمی توانند به بخش کوچکی از حافظه دست یابند، خراب می شوند، این رایانه نظام مند دچار چنین مشکلاتی نمی شود چرا که هر سیستم حافظه خاص خود را دارد. (مهر)