جشنواره‌های غریب و مظلوم

هر سال به مناسبت ایام الله دهه فجر جشنواره های مختلفی در کشور برگزار می شود از جمله جشنواره موسیقی، فیلم و تئاتر فجر. سه سالی هم می شود که جشنواره خنیاگران انقلاب اسلامی از سوی حوزه هنری استان لرستان به این قافله پیوسته و فهرست جشنواره های این ایام را پر و پیمان تر کرده است.

خنیاگران جشنواره ای است که خارج از تهران برگزار می شود و خبرنگاران محدودی هم در آن حضور پیدا می کنند، به همین خاطر تا حد زیادی از نظرها دور مانده است.

امسال مهمان این جشنواره بودم و می توانم بگویم خنیاگران بی نظم ترین جشنواره امسال است و حتی جشنواره های موسیقی و مد و لباس فجر هم که هنوز برگزار نشده اند، هر قدر بی نظم باشند هرگز نمی توانند رکورد این بی برنامگی را بشکنند.

گروه خبرنگاران از ابتدای ورود اعلام کرد که نیاز به اینترنت دارد. البته این موضوع را بصورت تلفنی بارها از تهران اعلام کرده بودیم اما ظاهرا جدی گرفته نشده بود! با گذر از کلی ماجرا یک مودم به هتل آورده شد که البته برای خودش ناظر داشت و دم و دستگاهی! و عجیب اینکه یکی از آقازاده‌های استانی هم مدام در صدد آن بود که مودم را ببرد تا آنجا که روز آخر و دقیقا زمانی که می خواستیم اخبار مربوط به اختتامیه را برای رسانه هایمان ارسال کنیم، مودم سر جایش نبود و ظاهرا به خانه آقازاده برده شده بود! آن وقت در این شرایط و بعد از کلی اعتراض، هتل اجازه استفاده از اینترنت را به ما می دهد! یعنی هتل از ابتدا اینترنت داشته و بعد از اعتراضات شدید مسئولان بر آن شده اند که هتل را وادار کنند امکان استفاده از آن را برای ما فراهم کند.

صرفه جویی ها در این جشنواره تا حدی بود که سعی می شد از خودروهای شخصی برای جابجایی مهمان ها استفاده شود و گاه مهمان ها زمانی طولانی را منتظر می ماندند و هیچ کس برای آنها تاکسی نمی گرفت.

همچنین مدیر امور اداری این مرکز که پذیرایی از مهمانان را هم بر عهده داشت در تمام طول جشنواره حضور نداشت البته پیگیری ها به این رسید که این مسوول محترم از اقوام نزدیک رییس حوزه هنری استان لرستان است و در مرکزی که تنها 9 نیروی انسانی دارد، 3سه نفر آنها را آقای رییس و اقوامش تشکیل می دهند.

وضعیت هتل تا حدی اسفبار بود که مایع صابون در اختیار برخی اتاق ها نبود! بماند این که چای هم در این چند روز برای ما شده بود نوشیدنی خاص اعیان و اشراف که به این راحتی ها نمی شد به آن دسترسی پیدا کرد!

پاسخ مسوولان محترمی که از حوزه هنری مرکز تشریف آورده بودند هم فقط یک چیز بود؛ خنده! می خواهیم خبر بفرستیم... خنده! امکانات نداریم... خنده! البته گویا این اتفاقات برای هنرمندان حاضر کاملا طبیعی بود و به ما می گفتند: جدی نگیرید! هنرمندان جوان تر هم که اغلب چهره ای ناراحت داشتند چون صدا برداری سالن ها تا حدی مشکل داشته که بر اجراهایشان تاثیر گذاشته و مخاطبان صدای برخی سازها را اصلا نشنیده بودند. طبعا این موضوع بر داوری ها هم تاثیر منفی می گذاشت!

در پایان همه این اتفاقات، مسئولان حوزه هنری استان لرستان مشکلات را گردن مسوولان تهران انداختند و تهرانی ها هم گفتند حوزه هنری لرستان کوتاهی کرده است! در هر صورت فارغ از اینکه چه کسی کوتاهی کرده، اجراهای زیبای موسیقی محلی بخاطر این همه بی نظمی در حاشیه قرار گرفت و خاطره تلخی از جشنواره ای که می تواند یکی از زیباترین و تاثیرگذارترین اتفاقات دهه فجر باشد را به جای گذاشت. آنقدر که خبرنگاران بی تاب آمدن به تهران بودند و گمان نمی کنم حالا حالاها برای هیچ جشنواره دیگری به لرستان که یکی از زیباترین استان های کشورمان است، بروند.

خنیاگران نمونه ای از جشنواره های بی‌نظم امسال بود.جشنواره‌هایی که این وضعیت حق آنها نیست و حتی اگر مدیران قصد داشته باشند با نگاه ویترینی به جشنواره های دهه فجر نگاه کنند، بهتر است لااقل ویترین زیبایی فراهم کنند! (فارس)