مجلس و عملکرد نمایندگان از نگاه مقام معظم رهبری

در این دیدار رهبر انقلاب اسلامی، مجلس شورای اسلامی را قوه مُفکّره کشور دانستند. بخش‌های سخنان معظم له در جدول زیر دسته‌بندی شده است.

موضوع  / محورهای سخنان رهبری

جایگاه قوه مقننه /  این قوه به صورت لباس قانون تجلی می‌یابد و سپس این قانون نیز در سراسر کشور جاری می‌شود، بنابراین مهمترین مسئله رعایت نسبت این قوانین با ارزشها و اصول انقلاب اسلامی از یک طرف و همچنین نیازهای فوری و بلندمدت جامعه از طرف دیگر است. اگر در قوانین کشور این دو ویژگی رعایت شود، قوانین علاوه بر اینکه صحیح و درست خواهند بود، کارآمدی نیز خواهند داشت.

رویکرد تصویب قوانین / اگر قوانین با اصول و مبانی انقلاب اسلامی سازگاری نداشته باشند، اصالت خود را از دست خواهند داد و اگر با نیازهای مردم همخوانی نداشته باشند، قوانین اصیل و مشروع خواهند بود ولی مقبولیت نخواهند داشت.

امام خمینی (ره) انسان بزرگ و آگاهی بودند و مجموع فرمایشات و وصیتنامه ایشان، مبانی و اصول انقلاب است که باید تصویب قوانین و موضع گیریها همواره در این جهت باشند.

به هنگام تصویب قوانین باید مراقب بود تا قوانین با قانونگرایی، اخلاق، ارزشهای دینی و مسائل تربیتی سازگاری داشته باشند.

اظهارنظر نمایندگان / اظهار نظرها در مجلس باید علمی، استدلالی، سالم، اخلاقی و به دور از روحیه لجاجت و زورآزمایی شخصی و جناحی باشند.

ارتباط مجلس و دولت / مجلس باید بنا را بر مماشات، مدارا و روح همکاری با دولت بگذارد زیرا دولت در وسط میدان است و بار سنگین مسائل اجرایی کشور را به دوش می‌کشد. باید به دولت در این مسیر ناهموار و نفس گیر، کمک کرد و به آن سخت نگرفت. البته این موضوع به معنای اغماض از خطاها نیست بلکه نوع برخوردها باید مهربانانه و صمیمی باشد.

مردم و مجلس / مردم به هیچ وجه از اصطکاک خوششان نمی‌آید و بازخورد آن کاملاً منفی است زیرا مردم خواستار همکاری صمیمانه مسئولان برای حل مشکلات کشور هستند. نمایندگان محترم باید مصلحت منطقه خود را در داخل مصلحت کشور در نظر بگیرند.

رعایت نکردن مصوبات مجلس / اگر انقیاد به قانون نباشد، روح دیکتاتوری بروز خواهد کرد. قانون باید در تمام امور کشور

 فصل الخطاب باشد تا زندگی مردم و امور جامعه روان شود. اصرار بر رعایت نکردن قانون موجب گره خوردن کارها خواهد شد بنابراین همه باید قانون را محترم بشمارند.

فرهنگ قانون گرایی / فرهنگ قانون گرایی همانند مسائل دیگر باید از نخبگان به بدنه جامعه سرریز شود زیرا اگر نخبگان جامعه قانون را رعایت نکنند نمی‌توان از مردم انتظار عمل به قانون داشت.