بازگشت به پیست

اولین چیزی که در این شماره که Shift نام دارد جلب توجه می‌کند، یک منوی بسیار ساده و ابتدایی است که کاملا از منوهای اکشن و پر زرق و برگ شماره‌های قبل متمایز است. طراحی منوهای NFS همیشه جزو نقاط قوت این بازی بودند و همیشه افکت‌های زیبایی در آن‌ها استفاده می‌شد. اما این بار منوی اصلی تنها از 3 گزینه ساده و یک ماشین اسپورت تشکیل شده که به صورت بی‌مزه‌ای در کنار صفحه ایستاده و تکان نمی‌خورد. دیگر منوها هم همین‌طور ساده و رسمی هستند. البته این تم خشک و رسمی استفاده شده در واسط کاربری نه تنها جزو نقاط ضعف بازی محسوب نمی‌شود، بلکه کاملا با حال و هوای روند بازی و مسابقه‌ها جور در می‌آید.

هیچ دمویی در کار نیست، داستانی هم وجود ندارد، پلیس‌ها هم فعلا به ماموریت رفته‌اند و دنبال‌تان راه نمی‌افتند. همه چیز در در راستای مسابقات رسمی و تنظیم اتوموبیل برای استفاده بهینه در مسابقات رخ می‌دهد. اما جالب این‌جاست که پایه و اساس مسابقه‌های NFS ای به هیچ‌وجه تغییر نکرده است. یعنی مثل سابق در یکی دو مسابقه اول (که حالت زوری دارند) یک BMW درست و درمان به شما می‌دهند تا مزه رانندگی در ماشین‌های مدل بالا زیر زبانتان نفوذ کند. سپس می‌روید به تراز اول و با اتوموبیل‌های معمولی کار را شروع می‌کنید. جالب این جاست که با وجود تغییر تم و سبک بازی، فهرست ماشین‌هایی که در هر مرحله می‌بینید تغییر زیادی با قبل ندارد.

اولین چیزی که طرفداران سابق سری NFS متوجه می‌شوند، این است که بازی سخت تر از قبل شده. دلیل این موضوع تاثیر زیاد تیون کردن روی دست فرمان اتوموبیل است. وجود حالت آماتور این مشکل را برطرف می‌کند، اما اگر بخواهید روی حرفه‌ای شیف بازی کنید، باید حسابی روی قطعات ماشین کار کنید. کسانی که از سبک شبیه سازی خوششان می‌آید و مشتری عناوینی مانند Gran Turismo یا Forza Motorsport باشند، احتمالا زیاد از تیون کردن ماشین‌ها در شیف راضی نخواهند بود چون به هر حال سازنده‌ها آن‌قدرها سخت نگرفته‌اند تا مشتری‌های قبلی را بپرانند. مثلا اگر از تیون کردن اتوموبیل خود راضی نباشید، به راحتی می‌توانید قطعات خریداری شده را پس بدهید و دوباره کار را شروع کنید. این موضوع جا را برای آزمایش و خطا بازگذاشته و به آماتورها کمک می‌کند تا با خیال راحت‌تری ماشین را دستکاری کنند.

یکی دیگر از خصوصیات روند بازی شیفت این است که تقریبا مجبور هستید با همه کلاس‌ها دست‌کم چند مسابقه را تمام کنید. با بالا رفتن تراز شما به عنوان راننده حرفه‌ای، دسترسی به کلاس خاصی از اتوموبیل‌های مسابقه‌ای پیدا می‌کنید. البته بعضی وقت‌ها پیش می‌آید که از انتخاب‌هایی که به زور جلوی تان می‌گذارند راضی نباشید. این موضوع را باید به حساب نقاط ضعف شیفت گذاشت.

رانندگی درست همانند قبل است. خط راهنمای 3 رنگ باز هم برگشته تا سر پیچ‌ها شما را راهنمایی کند. البته هیچ دلیل وجود ندارد که با دیدن رنگ قرمز حتما ترمز بگیرید یا وقتی خط راهنما زرد شد دستتان را از روی گاز بردارید. توصیه می‌کنم برای راحت‌تر بازی کردن شیفت هم خط راهنما را غیرفعال کنید و هم بی‌خیال دنده اتومات بشوید. معکوس کشیدن کماکان می‌تواند استراتژی اصلی برای پیروزی در مسابقات و پیچیدن موفق سر پیچ‌های خفن باشد.

در این شماره تصادف‌ها نقش مهمی را در گیم پلی ایفا می‌کنند. بازی بر اساس تعداد تصادفاتی که انجام می‌دهید قضاوت می‌کند که آیا راننده بی احتیاط و خشنی هستید یا نه؟ در این زمینه متاسفانه قضاوت بازی اصلا درست نیست، زیرا تمام کردن یک مسابقه بدون برخورد با حریف‌ها کار بسیار مشکلی است. تقریبا هر وقت پشت سر یک ماشین باشید، به احتمال قوی به آن برخورد خواهید کرد، زیرا حریف‌ها خودشان را جلوی شما می‌کشند. برخوردها به جز تغییر خصوصیات اخلاقی شما، وضعیت ظاهری ماشین را هم تغییر می‌دهند. البته می‌شود این گزینه را غیرفعال کرد چون صدمه‌های فیزیکی تنها جنبه ظاهری دارند و روی دست فرمان آن قدرها تاثیر نمی‌گذارند.

از نظر گرافیکی NFS شیفت پیشرفت زیادی نسبت به شماره‌های قبل دارد. از نکات جالب شیفت در بخش گرافیکی، نشان دادن اتوموبیل از زاویه داخلی است که پس از سال‌ها دوباره به سری NFS برگشته و انصافا بسیار خوب هم کار شده است. سرعت گرفتن، عوض کردن دنده و دیگر حرکات راننده بسیار طبیعی و جذاب از کار درآمده اند. هنگام تصادف‌ها، بسته به شدت برخورد تصویر لحظه ای تار می‌شود و یکی از راه‌های تست کمک فنرها و شاسی ماشین این است که بعد از هر تیون، ببینید شدت ضربه پس از تصادف چه تغییری با قبل کرده است.

شماره جدید NFS یک بازی شبیه سازی بسیار خوب است که می‌تواند در کنار شاهکارهایی از قبیل گرید قرار بگیرد و البته خاطره بد یکی دو بازی ناموفق اخیر را پاک کند. ظاهر بازی را فراموش کنید، اگر NFS باز باشید حتما از بازی کردن شیفت راضی خواهید بود.

سیدطه رسولی