جاده بهشت تنبل‌ها تنگ‌تر می‌شود

1- غلامرضا عنایتی (النصر)‌

آقای گل لیگ پنجم ایران پس از حضوری 2 ساله و نسبتا موفق در الامارات که حتی با بستن بازوبند کاپیتانی این تیم همراه شد، فصل گذشته با نظر لوکا بوناچیچ، سرمربی النصر راهی این تیم آبی‌پوش شد، اما به جرات می‌توان گفت بدترین سال دوران حرفه‌ای فوتبال خود را پشت‌سر گذاشت. چند هفته‌ای را به دلیل مصدومیت از دست داد و پس از بهبود هم ناکامی او در گلزنی در چند بازی پیاپی موجب شد با سرمربی جانشین بوناچیچ که برکنار شده بود، دچار مشکلات عدیده‌ای شود. عنایتی در نیم‌فصل گذشته حتی رایزنی‌هایی برای بازگشت به استقلال انجام داد، ولی با مخالفت النصری‌ها مواجه شد و مجبور شد فصل بد خود در امارات را اکثرا با نیمکت و سکونشینی به پایان برساند. عنایتی در بازگشت به ایران دوباره پیراهن استقلال را تن خواهد کرد.

2- محمد نصرتی (النصر)‌

شناخت و توصیه لوکا بوناچیچ باعث شد نصرتی به عنوان تنها مدافع ایرانی که طی یک دهه اخیر راهی لیگ امارات شده، پیراهن قرمز رنگ پرسپولیس را با لباس آبی النصر عوض کند. نصرتی هم با چند مصدومیت نصف و نیمه دست و پنجه نرم کرد، ولی از لحاظ تعداد بازی وضعیت خوبی داشت، هرچند نتایج النصر و ضعف بقیه مدافعان این تیم باعث شد مدافع ملی‌پوش کشورمان عطای ادامه حضور به هر قیمت را به لقایش ببخشد و به لیگ ایران برگردد. نصرتی که پیشنهادهایی از تیم‌هایی چون استقلال، مس و... داشت، ترجیح داد به تراکتورسازی تبریز ملحق شود تا فوتبالش را نزد فراز کمالوند که با او شروع کرده بود، ادامه دهد.

3- علی سامره (عجمان)‌

انتقال به تیم تازه صعود کرده عجمان برای علی سامره که چند فصل موفق را در الشعب سپری کرده بود، اصلا خوش‌یمن نبود، چون مهاجم رفسنجانی سابق تیم ملی نتوانست حتی به تعداد گل‌هایی که هر فصل با پیراهن الشعب به ثمر می‌رساند، نزدیک شود. همکاری او با جواد کاظمیان هم افاقه نکرد تا سامره نیز هوای بازگشت به وطن را سر دهد. علی به محض اعلام بازگشت با تیم استان خود یعنی مس کرمان به توافق رسید تا بار دیگر بخت حضور در لیگ قهرمانان آسیا را به دست بیاورد. موردی که در دوران حضورش در لیگ امارات هرگز نتوانست به‌آن دست پیدا کند.

4- میلاد میداوودی (الاهلی)‌

قرمزپوشان الاهلی، فاتح لیگ امارات شدند، ولی بوضوح مهاجم ایرانی این تیم یعنی میلاد میداوودی کمترین نقش ممکن را در این قهرمانی داشت، چرا که فقط در 6‌‌مسابقه به میدان رفت و تنها 3 گل برای این تیم به ثمر رساند تا پرونده‌اش در لیگ امارات در دومین فصل حضورش فعلا بسته شود. میلاد که یک سال دیگر با استقلال اهواز قرارداد دارد به این تیم بازگشته تا شاید بتواند با درخشش مجدد در لیگ برتر بتواند دوباره پیراهن از دست رفته تیم ملی را تصاحب کند؛ البته میداوودی مشتریان دیگری هم دارد ولی به خاطر قراردادش باید یک سال دیگر در استقلال اهواز بماند.

5- رسول خطیبی (الظفره)‌

رسول خطیبی هم فصل گذشته ترجیح داد از الامارات به الظفره منتقل شود، ولی اصلا در تیم جدیدش موفق نبود، به طوری که در نیم فصل به صورت توافقی از این تیم جدا شد و به سپاهان آمد، ولی گویا ستاره بخت او رو به افول گذاشته است، چرا که آنقدر ضعیف کار کرد که فریاد اعتراض هواداران سپاهان هم به آسمان بلند شد. حالا رسول خطیبی با شروع لیگ نهم قرار است با پیراهن تیم زادگاهش یعنی تراکتورسازی در لیگ برتر حاضر شود، تا خاطرات خوب گذشته را تکرار کند.

6- مهدی رجب‌زاده (الظفره)‌

او هم مثل رسول خطیبی در شروع فصل گذشته از الامارات به الظفره پیوست و درست همانند خطیبی نتوانست موفق ظاهر شود؛ هر چند تا میانه‌های دور برگشت در این تیم دوام آورد، ولی سرانجام او هم به صرافت بازگشت افتاد. در حضور مجددش پرسپولیس را بشدت خواهان خود دید، ولی از آنجا که در فهرست اولیه ارسالی سرخپوشان به AFC نامش وجود نداشت، طبق قوانین لیگ قهرمانان آسیا نمی‌توانست با پرسپولیس همراه باشد و به همین علت ترجیح داد در هفته‌های پایانی به مس کرمان ملحق شود.

با صعود مس به لیگ آسیایی حالا رجب‌زاده هم مثل سامره شانس حضور در این رقابت‌ها را پیدا کرده است.

7- لفته حمیدی (بن یاس)‌

شاخص‌ترین ایرانی حاضر در دسته دوم امارات بود که از پاس همدان به تیم مشهور ولی نزول کرده بن یاس منتقل شد. انتظار می‌رفت با توجه به قدرت بدنی مناسب و آشنایی به زبان عربی بتواند خیلی سریع در بن‌یاس جا بیفتد، ولی در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و لفته هم نتوانست آن درخشش موردنظر را در لیگ دسته دوم امارات داشته باشد و در نهایت با عدم صعود بن یاس به دسته اول لفته حمیدی هم از این تیم کنار گذاشته شد تا بار دیگر به تیم ابتدایی خود یعنی فولاد خوزستان برگردد.

*‌*‌*‌

به راستی چه اتفاقی افتاده که ستاره‌های فوتبال ایران از امارات هم بتدریج دیپورت می‌شوند. نمی‌توان گناه این قضیه را خیلی گردن بحران اقتصادی جهانی انداخت، چون هنوز نفراتی چون معدنچی و مبعلی با قیمت‌های 5/1 و یک میلیون دلاری می‌توانند در تیم‌های الاهلی و النصر جذب شوند یا کاظمیان با 800 هزار دلار در عجمان می‌ماند.

از طرف دیگر منتقدان اعتقاد دارند از یک طرف سقف پرداختی باشگاه‌های ایرانی به ستاره‌ها به پرداختی باشگاه‌های اماراتی نزدیک‌ شده و همچنین دیگر ستاره‌های شاخص در فاز تهاجمی در فوتبال ایرانی بخوبی رشد نمی‌کنند.

همین که بخش عمده‌‌ای از گل‌های لیگ برتر توسط خارجی‌ها به ثمر می‌رسد و تیم ملی کشورمان هم فقدان یک مهاجم شش‌دانگ را با تمام وجودحس می‌کند، دلیلی بر این مدعاست. در عین حال صرف نظر از استثناهایی چون نصرتی، اماراتی‌ها هم از فوتبال ایران، هافبک و مهاجم از نوع گلزن می‌خواهند که متاسفانه در این زمینه کمبود داریم. به‌هرحال برای ادامه حضور در فوتبال امارات باید همیشه در چشم‌باشی، یعنی یا گل‌ بزنی یا چنان پاسوری کنی که بازی‌ات حسابی نزد شیوخ گل کند، چون در غیر این صورت و فاصله گرفتن از فرم مطلوب به هر دلیلی، نیمکت‌نشینی و در نهایت دیپورت شدن را به همراه دارد.

آرش رستم‌نمدی