بروجردی در «دره گرگ» همچنان زنده است

به گزارش خبرگزاری مهر از شهرستان بروجرد، برای رفتن به روستای "دره گرگ" که امروز دیگر نامش را نیز به یمن قدوم شهید سرافراز این دیار به "روستای شهید محمد بروجردی" تغییر داده است راه زیادی برای رفتن نیست. اینجا باید با پای دل رفت و با غروری وصف ناپذیر قدم در این راه کوتاه نهاد.

در راه با خود می اندیشم که چه خواهم دید و تا آنجا زندگینامه شهید محمد بروجردی را می خوانم و با خود می گویم بی شک همه مردمان روستای "دره گرگ" بند بند خاطرات کودکی های "محمد" را به خاطر دارند.

روستای دره گرگ که امروز به نام روستای شهید بروجردی شناخته شده است در 17 کیلومتری شهر بروجرد قرار دارد. این روستا که امروز شاید دیگر آن بافت قدیمی خود را نداشته باشد دارای جمعیت هزار و 470 نفر است.

ورودی روستا با گلهای شقایقی که لرستان را به نام این شقایق های عاشق می شناسند آذین بسته شده است. بافت قدیمی روستای شهید بروجردی و دیوارهای کاه گلی آن صمیمیت خاصی به این فضا بخشیده است.

حضور چهره نا آشنای من بیش از آنکه برای اهالی روستا عجیب باشد همراه با لبخند های گرمی است که مرا مشتاق به گفتگو می کند.

پیرمردان و پیرزنان روستایی در کنار دیوارهای کاه گلی روستا ایستاده اند و با نگاهشان مرا به حضور در جمع خودشان فرامی خوانند.

اینجا همه و حتی کودکان هم شهید محمد بروجردی را می شناسند. اسم "محمد" در میان پسربچه های روستایی اسمی محبوب و خواستنی است و نام بیشترشان محمد است.

با خود می گویم که چقدر قابل ستایش است این همه ادای دین از سوی مردمی که تنها تا شش سالگی پذیرای "شهید بروجردی" بوده اند.

از اهالی روستا راجع به مشکلات می پرسم. پیرزن روستایی که گویا از شنیدن این سئوال کلیشه ای جا خورده است می گوید: اینجا به برکت شهید بروجردی مشکلاتش نسبت به روستاهای دیگر کمتر است.

او ترجیح می دهد از آنچه که به یمن نام این شهید بزرگوار و به برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی در روستا بنا شده سخن بگوید.

پیرزن به ما می گوید که این روستا از نعمت آب، برق و تلفن ثابت برخوردار است. البته خانه های نوسازی که جایگزین برخی خانه های قدیمی این روستا شده اند خود همه این سخنان را با زبان بی زبانی به ما یادآوری می کند.

در روستای شهید محمد بروجردی 4 مسجد و دو حسینیه وجود دارد که یکی از آنها به نام شهید بروجردی نامگذاری شده است.

کوچه های روستا اغلب آسفالت شده اند و جدول کشی خاص مناطق روستایی زیبایی شگرفی به این روستا داده است. بوی نان محلی کمتر در کوچه های این روستا به مشام می رسد.

در روستای شهید بروجردی یک خانه بهداشت هم وجود دارد که بازهم نام آن مزین به نام شهید بروجردی است. اینجا همه چیز بوی شهید بروجردی را دارد و هر جا که نگاه می کنی از کوچه و خیابان و مسجد و حسینه گرفته تا خانه های بهداشت و کودکان و بزرگان روستا از شهید بروجردی سخن می گویند.

پیرمرد روستایی به ما می گوید: هر چند که پیکر مطهر شهید بروجردی اینجا دفن نشده است ولی پنج شنبه ها گلزار شهدای روستا مملو از روستائیانی است که اینجا می آیند و نام شهید بروجردی را زمزمه می کنند.

وقتی از اقوام شهید بروجردی از مردم روستا سئوال می کنیم، پسر جوانی اینگونه پاسخ می دهد: خانواده و اقوام شهید بروجردی در تهران یا شهرهای دیگر سکونت دارند.

از پسر جوان می خواهیم حداقل خانه شهید بروجردی را نشانمان دهد. با او به راه می افتیم...پسر جوان با انگشت اشاره اش چند خانه نوساز را نشانمان می دهد و می گوید: خانه کودکی های شهید بروجردی اینجا بوده است که هم اکنون تخریب شده و خانه های نوساز جایگزین آن شده اند.

با خود می اندیشم اینجا گرچه نتوانستم یادگاری از سالهای دور و کودکی های شهید بروجردی بیابم ولی امروز همه چیز اینجا نشان از این شهید بزرگوار دارد. همه از او می گویند و در گاه و بیگاه زندگی شان از او یاد می کنند. نام کودکانشان را محمد و نام روستایشان را شهید بروجردی می گذارند تا یادشان نرود که هر آنچه امروز هست مدیون دلاوری مردانی است که روزی شجاعانه جنگیده اند.

کودکان روستایی اینجا خوب شهادت را می شناسند و عزت شهدا را باور دارند. محمد های کوچک روستای شهید بروجری آرام در کوچه های روستا بازی می کنند و با خود می اندیشند که اگر روزی قرار شود این روستا بازهم دین خود را به انقلاب ادا کند محمد های زیادی خواهد داشت.

شهید محمد بروجردی در سال 1333 در روستای "درّه گرگ" از توابع بروجرد دیده به جهان گشود. وی در 6 سالگی پدرش را ازدست داد و به همراه مادر به تهران مهاجرت کرد و در تهران بنا به شرایط مادی خانواده تحصیل را با کار توأمان تجربه نمود.

شهید بروجردی در سال 1355 به همراه چند نفر به سوریه رفت و درآنجا با شخصیت روحانی برجسته لبنان "امام موسی صدر" از نزدیک آشنا شد و با گذراندن دوره های آموزش نظامی و چریکی نزد" شهید چمران" و "شهید محمد منتظری" پس از دو ماه به ایران بازگشت.

شهید بروجردی در دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی در پوشش یک جوان تشک دوز در چهار راه سیروس تهران ضمن امرار معاش فرماندهی بزرگترین گروه مسلحانه مبارز علیه رژیم طاغوت را بر عهده داشت.

وی در سال 1356 با همکاری دوستان خود فعالیتهای نظامی فراوانی علیه رژیم پهلوی انجام داد و در قالب "گروه توحیدی صف" چندین قرارگاه پلیس را خلع سلاح کرد. وی هنگام بازگشت امام خمینی(ره) به وطن از سوی شهید بهشتی به عنوان مسؤل حفاظت کمیته استقبال انتخاب شد و از فرودگاه تا مدرسه علوی محافظت از جان امام(ره) را برعهده گرفت.

شهید بروجردی که به گواه همرزمانش در مباحث نظامی و سیاسی دارای قوه تحلیل دقیقی بود در طول فعالیتهایش پس از پیروزی انقلاب اسلامی گمنام و بی ادعا در مسؤلیتهای مختلفی چون فرمانده سپاه منطقه هفت، قائم مقام قرارگاه حمزه و فرمانده تیپ ویژه سیدالشهدا(ع) که خود بنیانگذار آن بود خدمات شایسته و ارزشمندی ارائه داد و سرانجام در خرداد 1362 هنگامی که برای پاکسازی "مهاباد" می رفت در اثر انفجار مین به دیار حق شتافت.