حذف مدیران دو شغله حرکت ورزش را مختل می‌کند

عده‌ای معتقدند که یکی از دلایل ماندگاری احمد ناطق نوری بر کرسی ریاست فدراسیون بوکس به دلیل نفوذ سیاسی او بوده و هیچ رئیس سازمانی جرات نکرده است او را برکنار کند، نظر خود شما در این باره چیست؟

روزی که فدراسیون بوکس را تحویل گرفتم، در واقع تنها یک حکم تحویل گرفتم و یک کیف سامسونت که در عقب ماشین بود. در دوران پیش از انقلاب، بوکس از سالن‌های اختصاصی متعددی در سطح کشور برخوردار بود و همچنین تعداد قابل توجهی رینگ در اختیار داشتیم که پس از انقلاب، سالن‌ها به فدراسیون‌های دیگر اختصاص یافت. در تهران ساختمان فدراسیون بوکس که آرم فدراسیون در بالای سردر آن مخدوش شده و سالن مشتزنی مجموعه ورزشی شیرودی نیز به فدراسیون جانبازان و معلولان واگذار شده بود که با پیگیری‌های انجام شده، توانستیم سالن شیرودی را تحویل بگیریم. درابتدا سالن مخروبه‌ای را که تحویل گرفتیم، بازسازی کردیم و با توجه به آنکه بودجه‌ای نداشتیم، مجموعه اداری را با کمک‌های مردم و هزینه‌های شخصی بازسازی کردیم.

من بدون دریافت یک ریال در این سال‌ها به بوکس کشور خدمت کرده‌ام و از همه توان خودم برای رشد این ورزش استفاده کرده‌ام. همان طور که گفتم حتی ساختمان فدراسیون را نیز خود فدراسیون احداث کرده و هیچ کمکی از جانب مسوولان ورزش نشده است. من در فدراسیون مجانی کار می‌کنم در واقع مثل یک نوکر به ورزش ایران خدمت می‌کنم. ضمن این‌که روسای فدراسیون‌ها را اعضای مجمع انتخاب می‌کنند نه روسای سازمان تربیت بدنی. مجانی کار می‌کنم و هیچ منفعتی از ریاست بوکس ندارم. بی‌شک ورزش و بخصوص بوکس را دوست دارم که به کار کردن در فدراسیون ادامه می‌دهم.

تعطیلی ده ساله چه تاثیری روی بوکس ایران گذاشته بود و امروز وضعیت بوکس نسبت به پیش از انقلاب چگونه است؟

10 سال حتی نام این رشته نیز در کشور شنیده نمی‌شد و همین مسأله، به خودی خود، زمینه عقب افتادنش را فراهم کرده بود. پس از راه‌اندازی بوکس، سال‌ها درگیر این بودیم تا برای این رشته، کمترین زیرساخت‌ها را فراهم کنیم تا بتوانیم در حوزه قهرمانی فعال‌تر عمل کنیم. البته باید یادآور شوم ایران در رشته بوکس از ظرفیت‌های بالقوه فراوانی برخوردار است که گواه این مسأله، اعزام تیم ملی ایران، پس از بازگشایی فدراسیون به بازی‌های آسیایی پکن بود که یک نشان نقره و یک مدال برنز به دست آمد.

با وجود این، ما در این دوره بیست ساله، به مراتب بیشتر از چند دهه فعالیت این رشته در قبل از انقلاب، نتیجه گرفتیم و افتخارات ما در این سال‌ها هرگز با نتایج به دست آمده در مدیریت‌های پیش از سال 57 قابل قیاس نیست. ملی‌پوشان بوکس در چندین المپیک اخیر حضور داشتند و هرچند موفقیتی از این حضورها حاصل نیامد، اما نشان دادند در حال رشد و پیشرفت هستند.

موضوع دو شغله‌های ورزش همچنان بحث داغ روز است، به عنوان یکی از اعضای فراکسیون ورزش در این خصوص چه نظری دارید و آخرین اقدامات انجام شده چیست؟

شخصا حقوق بگیر مجلس هستم و در فدراسیون برای رضای خدا کار می‌کنم. فدراسیون برای مجموعه فعال در آن منافعی ندارد و خوشبختانه شاید کم هزینه‌ترین باشیم. باید بار دیگر تأکید کنم که اعتبارات مهم‌ترین دغدغه‌ای است که پیگیرش هستیم.متاسفانه عده‌ای با بازی‌های سیاسی عملا طوری رفتار می‌کنند که روند حرکت ورزش کشور را مختل می‌کنند و به امثال ما گیر داده‌اند که چرا بدون حقوق کار می‌کنید! مدیران بسیار زیادی در ورزش کشور هستند که عاشقانه به ورزش خدمت می‌کنند و بیشتر آنها حتی حقوق نیز دریافت نمی‌کنند. حال با طرح این موضوع عده‌ای از همین علاقه مندان و درواقع حامیان ورزش استعفا داده‌اند. در کل کشور حدود 35 هزار نفر مشمول همین دیدگاه آقایان هستند. این حجم بالا ضربه بزرگی به ورزش کشور خواهد زد، به نظر من موضوع دوشغله‌ها را باید ابتدا در قوه قضاییه مورد بررسی قرار دهند و دوشغله‌های خود را وادار به استعفا کنند. کار کردن در ورزش طبق قانون شغل محسوب نمی‌شود و اینها صرفا بازی سیاسی است. کسانی که این مباحث را مطرح می‌کنند باید توجه داشته باشند که به لحاظ بین‌المللی نیز در صورت اجرای دیدگاه آقایان، ما کرسی‌های بین‌المللی ورزشی را نیز از دست خواهیم داد. در کمیسیون فرهنگی مجلس این موضوع را پیگیری می‌کنیم و امیدواریم در نهایت با تفسیر قانون یا تصویب یک قانون جدید این مشکل برای همیشه برطرف شود و ورزش کشور دیگر دچار این مسائل نشود.

تیم ملی بوکس کشورمان مانند چند سال اخیر در مسابقات بین‌المللی جام احمد کومرت ترکیه حضور یافت، ارزیابی فدراسیون از این دوره از مسابقات چیست؟

پیش از شرکت در این مسابقات قصد داشتیم اردوهای مشترک تمرینی  مسابقه‌ای با تیم‌های خارجی در ایران و یا در خارج از کشور برگزار کنیم که بنا به دلایلی این اتفاق صورت نگرفت. از طرفی به دلیل این‌که چند نفر از ملی پوشان مشکلات خروجی ناشی از خدمت مقدس سربازی داشتند و در تهران ساکن نبودند، نتوانستیم با تیم کامل گام به مسابقات احمد کومرت بگذاریم و از جمع هشت ملی پوش اعزامی، در خلال برگزاری مسابقات نیز دو نفر طبق قرعه می‌بایستی با بوکسورهای رژیم صهیونیستی مبارزه می‌کردند که ما با ترفندی خاص و به منظور جلوگیری از محرومیت آنها و همچنین محرومیت فدراسیون بوکس، در نهایت این دو نفر را از ادامه مسابقات کنار گذاشتیم و عملا با شش نفر در رقابت‌ها حضور یافتیم.

در این دوره از مسابقات علاوه بر کشور میزبان که با سه تیم در پیکارها شرکت کرده بود تیم‌های پرقدرتی نظیر روسیه، کوبا، آلمان، ایرلند، ازبکستان، انگلیس و فرانسه حضور داشتند که حضور این کشورهای صاحب نام تا حد زیادی کیفیت فنی مسابقات را ارتقا داده بود.

کسب تنها دو مدال از این پیکارها برای فدراسیون راضی کننده بود؟

نکته جالب توجه برای تیم کشورمان در این مسابقات درخشش بوکسور سیستان و بلوچستانی سبک وزن ما بود. در واقع بوکس ایران پس از این‌که توسط ناصرآقایی در وزن 54 کیلو و آن هم پیش از پیروزی انقلاب صاحب مدال طلای قهرمانی آسیا در سبک وزن شد در این سال‌ها بوکسور مطرحی نداشته است. اما ریگی در مسابقات جام احمد کومرت خوش درخشید و توانست به مدال برنز وزن 48 کیلوگرم دست یابد تا نوید حضور یک بوکسور مدعی را در این وزن بدهد. همچنین سید علی اکبر حسینی در سنگین وزن همچون سال گذشته توانست در این دوره از مسابقات از عنوان قهرمانی خود دفاع کرده و باز هم بر سکوی قهرمانی قرار بگیرد. هومن کرمی هم پس از سه، چهار پیروزی در مرحله یک چهارم نهایی مغلوب حریف صاحب نام کشور میزبان شد که در المپیک مدال کسب کرده بود.در مجموع هر چند من به دلیل مشغله کاری نتوانستم همراه تیم به ترکیه بروم، اما به صورت تلفنی در جریان عملکرد ملی‌پوشان قرار داشتم اما با توجه به کیفیت مسابقات و این‌که در بین 34 کشور شرکت کننده و تیم‌های صاحب نام جهان بوکس به مقام ششمی دست یافتیم برای فدراسیون راضی کننده است و باید بگویم ملی پوشان ما در این دوره از مسابقات محک جدی خوردند.

چه برنامه‌ای برای حضور موفق در بازی‌های آسیایی گوانگ جو و المپیک لندن دارید؟

همین شرکت در مسابقات جام احمد کومرت در راستای آماده‌سازی تیم ملی کشورمان برای شرکت در بازی‌های آسیایی گوانگ جو صورت گرفت، از جمله دیگر برنامه‌هایی که برای آماده‌سازی تیم ملی در نظر داریم این‌که رایزنی‌ها و مکاتباتی با کشورهای روسیه و اکراین برای برپایی اردوهای دوجانبه مشترک صورت داده‌ایم که این دو کشور برای برپایی این اردوها چه در تهران و چه در کشورهای خودشان اعلام آمادگی کرده‌اند. اردوهایی که در واقع تمرینی و مسابقه‌ای است.

فدراسیون از برگزاری کلاس‌های آموزشی مربیگری و داوری نیز غاقل نبوده و در این زمینه نیز برنامه‌هایی داریم. ما تمام توان خود را به کار گرفته ایم که حضوری موفق در بازی‌های آسیایی گوانگ جو و همچنین المپیک لندن داشته باشیم.

چه نقطه هدفی را برای شرکت در گوانگ جو و لندن در نظر دارید، به عبارت دیگر فکر می‌کنید در این دو رویداد مهم، بوکس ایران چه نتیجه‌ای کسب خواهد کرد؟

هر چند اخیرا مباحثی در این زمینه مطرح می‌شود، اما به نظر من این کارشناسی نیست که بگوییم در فلان مسابقه چند مدال کسب خواهیم کرد، چرا که مسابقه تابع شرایط خاص خود است و بویژه در بوکس که پیکارها تک حذفی بوده و با یک اشتباه ورزشکار از دور مسابقات حذف می‌شود. با وجود این ما در بازی‌های آسیایی دوحه یک طلا و سه برنز کسب کردیم.برنامه ما این است که به گونه‌ای پیش برویم که ضمن کسب مجدد چهار مدال، رنگ این مدال‌ها را نیز در گوانگ جو ارتقا بخشیم. در المپیک پکن هم که نتایج قابل قبولی کسب کردیم، سپهوند در مرحله یک‌چهارم نهایی و در یک قدمی کسب مدال بود که مغلوب حریف دومینیکنی خود شد. در پکن به نقاط ضعف خود پی بردیم و امیدواریم در المپیک لندن با کسب مدال رکورد شکنی کرده و برای اولین بار بوکس ایران در این رویداد بسیار بزرگ صاحب مدال شود.

به درخشش امیدوار کننده ریگی در مسابقات اخیر در سبک وزن اشاره کردید، اصولا چرا در سال‌های اخیر بوکس ایران در سبک وزن فروغی نداشته است، آیا این مشکل لاینحل است؟

پیش از این برخی فکر می‌کردند که قدرت بوکس سبک وزن در آسیا، خاص کشورهای آسیای شرقی است و اصولا ما نمی‌توانیم در اوزان 48، 51 و 54 کیلو به توفیقی در سطح قاره دست یابیم. خوشبختانه این تابو در جام احمد کومرت توسط ریگی شکسته شد و او به خوبی توانایی‌های بوکس ایران در سبک وزن را نیز نشان داد. معتقدم به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی بوکس ایران هیچ کمبودی نسبت به کشورهای شرق آسیا ندارد، بلکه آنها تنها سرعتی‌تر از ما هستند و ما اگر بوکسورهای خود را در مبارزات سرعتی کنیم بی شک می‌توانیم در سبک وزن نیز عرض اندام کنیم. هم اکنون این موضوع را برای جوانان مد نظر داریم و یکی از نکاتی که مربیان ما در دستور کار خود دارند فاکتور سرعت بویژه در سبک وزن است. باید سرمایه‌گذاری لازم را در این زمینه انجام داده و این طلسم را بشکنیم چرا که دور از دسترس نیست.

استفاده از مربیان خارجی در تیم‌های ملی بوکس کشورمان تا چه حد می‌تواند در ارتقای سطح فنی بوکس ایران موثر باشد؟

به نظر من تنها تفاوت و حسن مربیان خارجی نسبت به مربیان ایرانی در شیوه تمرینات است و به لحاظ فنی(تکنیکی و تاکتیکی) نمی‌توانند تاثیر چندانی بر بوکس ما داشته باشند. شیوه تمرینات هم در واقع با توجه به این‌که زمان و فشار تمرینات مربیان خارجی به مراتب بیشتر از مربیان ایرانی است، مورد توجه است. بنابراین نقش مربیان خارجی در واقع در بدنسازی است. ما اگر روی تمرینات بدنسازی تیم ملی بیشتر تاکید کنیم بی‌شک مربیان ما چیزی کمتر از مربیان خارجی ندارند، اما همیشه این نکته بوده که مرغ همسایه غاز است. چون اسم مربی خارجی دارند پس بیشتر بلدند! در صورتی که این چنین نیست. به هر حال ما قصد داریم از این پس تنها برای تیم‌های نوجوانان و جوانان از مربیان خارجی استفاده کنیم تا الگوی تمرینات بوکس ایران از سنین پایه تغییر کند و به تدریج این نوجوانان و جوانان به لحاظ بدنسازی و آمادگی فیزیکی هم در سطح بوکسورهای مطرح قاره قرار گیرند. پیش از این با «ساگارو» مربی مطرح کوبایی نیز به توافق رسیدیم اما وی به بیماری مبتلا شد و در نهایت نتوانست در کشورمان حضور یابد. حال با یکی دوتا از شاگردان این مربی که در کشورهای آسیایی فعالیت می‌کنند مذاکراتی صورت گرفته تا در صورت توافق نهایی، از آنها در تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان استفاده کنیم.

یعنی معتقدید سطح فنی مربیان ایرانی تفاوت ناچیزی با سطح فنی مربیان خارجی طراز اول دارد، فدراسیون به همین سطح فنی اکتفا کرده و برنامه‌ای برای ارتقای این موضوع ندارد؟

به نظر من به لحاظ مربی، بوکس ایران وضعیت خوبی دارد. مربیان ما در کلاس فنی ساگارو و همچنین یک مربی سرشناس روسی (دیمیتری) شرکت کرده و این مساله در ارتقای سطح دانش فنی آنها بسیار مثمر ثمر بوده است. در حال حاضر مربیانی نظیر احدی، کاظمی، صمدی، امیری و غیره در سطح فنی قابل قبولی هستند و نباید توانایی‌های آنان را زیر سوال ببریم. هر چند برپایی کلاس‌های مربیگری نیز در دستور کار فدراسیون قرار دارد، بهتر است بگویم ما بر اساس داشته‌های خود برنامه‌ریزی می‌کنیم.

مربی خارجی طراز اول برای فعالیت در ایران پول می‌خواهد و همان طور که همه می‌دانند بوکس از نظر بودجه در مضیقه مالی است و اگر از این مربیان خارجی استفاده کنیم به ما ایراد می‌گیرند که چرا مبلغ بالایی به آنها پرداخت می‌کنید. اگر مربی خارجی ماهانه 2 هزار دلار حقوق مطالبه کند، مربیان ایرانی با زیر 500 دلار با جان و دل خدمت می‌کنند و ما می‌توانیم با مبلغی که به مربی خارجی پرداخت می‌کنیم، چهار مربی ایرانی را در تیم ملی به کار بگیریم. برای رفع نواقص فنی هم باید برنامه ریزی کنیم که در این زمینه بیکار ننشسته‌ایم.

برای برطرف کردن مشکلات مالی و همچنین مشکلات شغلی ملی‌پوشان، فدراسیون چه اقداماتی انجام داده است؟

باید بگویم که برای برطرف کردن مشکلات شغلی ملی‌پوشان همواره به آنها کمک کرده‌ام، اما این‌که بخواهیم کسی را در جایی استخدام کنیم با مشکلات قانونی مواجه هستیم، چرا که طبق قانون برای استخدام شدن باید در آزمون استخدامی شرکت کرد. به هر حال ما هم دوست نداریم ملی‌پوشانمان با مشکل مواجه باشند و امیدوارم این قبیل مشکلات برطرف شود. ما اگر بتوانیم برای ملی‌پوشان نیز حقوق ماهانه درنظر بگیریم بسیاری از مشکلات آنها حل خواهد شد. مسوولان ورزش اگر رقم قرارداد یک فوتبالیست را به ما پرداخت کنند بسیاری از مشکلات بوکس ایران حل خواهد شد!با بودجه 150 تا حداکثر 250 میلیونی، بوکس پیش نمی‌رود. صندوق حمایت از قهرمانان و ورزشکاران نیز در این زمینه اقدام خاصی برای بوکس انجام نداده است.

به نظر می‌رسد یکی از ملاک‌های انتخاب رئیس فدراسیون این است که وی بتواند پول جذب ورزش کند، قبول دارید یکی از اهداف حضور ناطق نوری در راس فدراسیون بوکس همین مساله است؟

دقیقا همین طور است و ما الان خودمان فدراسیون را اداره می‌کنیم. هزینه برگزاری جام فجر امسال که با حضور 8 کشور برگزار شد رقمی در حدود 200 میلیون تومان بود، یعنی برابر با بودجه یک سال ما. روشن است که بودجه ما بسیار ناچیز است و خود ما سایر مبالغ مورد نیاز را تامین می‌کنیم. همین ساختمانی که دفتر فدراسیون در آن واقع است توسط ما بنا شده و تنها زمین آن متعلق به سازمان تربیت بدنی است. برای ساخت این مکان یک ریال از سازمان دریافت نکردیم. البته این را هم بگویم برای برپایی اردوهای تیم ملی، کمیته ملی المپیک کمک‌هایی به ما می‌کند و هزینه اردوها را پرداخت می‌کند.

به مسابقات جام فجر اشاره کردید، به لحاظ فنی این مسابقات فایده‌ای برای بوکس ایران داشت؟

من از عملکرد ملی‌پوشان در مسابقات جام فجر امسال راضی بودم، چرا که آنان در برابر حریفان قدرتمند اروپایی خود عملکرد خوبی داشتند. در این مسابقات تیم ارمنستان، آذربایجان، قزاقستان و ترکیه با مشتزنان خوبی به ایران آمده بودند و این سطح فنی مسابقات را افزایش داده بود و ملی‌پوشان ما نیز به خوبی در برابر حریفان قدرتمند خود مبارزه کردند. آنها یک سر و گردن بالاتر از حریفان خود که بیشتر آنها هم اروپایی بودند، ظاهر شدند. ما در 9 وزن از 11 وزن برگزار شده به مدال طلا دست پیدا کردیم که این کارنامه قابل قبولی برای بوکس کشورمان به حساب می‌آید.

سازمان تربیت بدنی در دوره اخیر عزم جدی بر توسعه فضاهای ورزشی دارد. آیا تاکنون در این زمینه چیزی هم عاید بوکس کشور شده است؟

به لحاظ ساخت فضاهای ورزشی، حرکت خوبی صورت گرفته است. هرچند به ما قول داده‌اند خانه‌های اختصاصی بوکس در سطح کشور احداث کنند، اما هنوز هیچ مکان اختصاصی برای بوکس احداث نشده است. همان طور که گفتم توسعه زیر ساخت‌های ورزش باعث شده که رشته‌هایی مثل بوکس که پیش از این برای تمرین کردن هم با مشکل مواجه بودند هم اکنون در سالن‌های ساخته شده برای سایر رشته‌های ورزشی، مکانی برای تمرین کردن پیدا کنند و این را باید به فال نیک گرفت. امروزه در جهان میانگین سرانه فضای ورزشی برای هر نفر 5 مترمربع است این درحالی است که در ایران هنوز به یک متر مربع نیز نرسیده‌ایم. اگر به یک متر مربع برسیم مطمئنا ورزش ما پیشرفت خوبی خواهد کرد و می‌توان به آینده ورزش امیدوار بود. مشکل این است که بودجه ورزش برای بخش عمرانی و همچنین سایر بخش‌های آن ناچیز است و باید بیشتر از اینها برای ورزش بودجه در نظرگرفته شود.

در مورد بوکس هم اضافه کنم که در بعضی از استان‌ها بخش خصوصی و یا استانداری‌ها اقداماتی را برای ساخت خانه بوکس انجام داده‌اند. خود من در شهرستان‌های نور و محمود آباد دو خانه بوکس احداث کرده‌ام، اما از طرف سازمان تربیت بدنی هنوز مکانی اختصاصی برای بوکس احداث نشده است. البته قول‌هایی در این زمینه داده‌اند، ما به سازمان اعلام کرده‌ایم آنها سالن‌های مورد نظر را احداث کنند ما خود به لحاظ وسایل ورزشی، سالن‌ها را تکمیل می‌کنیم. این را هم بگویم که هم اکنون کار ساخت آکادمی بوکس در مجموعه ورزشی آزادی در جریان است و به احتمال فراوان تا پایان سال جاری تکمیل شده و به بهره برداری خواهد رسید.

در یک مقطع تمرینات تیم ملی بوکس در کانکس برگزار می‌شد این مشکل برطرف شده است؟

هنوز هم تیم ملی نوجوانان ما در همان کانکس مستقر هستند. این است که می‌گویم بزرگترین مشکل بوکس بودجه است، با وجود این فکر می‌کنم با تکمیل آکادمی بوکس در ورزشگاه آزادی این قبیل مشکلات ما برطرف خواهد شد.

استقبال جوانان از این رشته ورزشی در سطح کشور چگونه است و در کل فدراسیون چه تعداد ورزشکار سازمان یافته در سطح کشور دارد؟

با وجود این‌که یک مشکل بزرگ به نام عدم پخش تلویزیونی سال‌هاست مانع رشد چشمگیر بوکس ایران شده است، اما استقبال از این رشته با توجه به شرایط موجود خوب است. ما هم اکنون 90 هزار ورزشکار سازمان یافته داریم و تعدادی هم که هنوز بیمه نشده‌اند. این رقم هر چند خوب است اما در صورتی که برخی موانع از بین برود، بی‌تردید بیشتر از این‌ها نیز خواهد شد.

جایگاه بوکس در میان مردم چطور است، به عبارت دیگر استقبال تماشاگران از مسابقات این رشته خوب است؟

علیرغم این‌که بوکس پخش تلویزیونی ندارد، اما مردم علاقه خوبی به این رشته دارند.آخرین باری که مسابقات قهرمانی آسیا را در سال 74 برگزار کردیم با استقبال بی نظیر تماشاگران مواجه شدیم به گونه‌ای که در اطراف سالن افراسیابی مشکل تردد خودروها پیش آمد و خیابان مجاور سالن بسته شد. در مسابقات لیگ هم شاهد استقبال زیاد مردم هستیم.

برای رشد و توسعه هر رشته ورزشی و تداوم موفقیت‌های آن توجه به رده‌های سنی پایه حیاتی است، در زمینه پشتوانه سازی چه اقداماتی را انجام داده‌اید؟

با توجه به اهمیت موضوع امسال برای اولین بار اردوی شبانه روزی نوجوانان را تشکیل دادیم. نوجوانانی که با فراخوان فدراسیون و توسط هیات‌های بوکس سراسر کشور در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کردند و فدراسیون برای پرورش این استعداد‌ها، اردوهای مقطعی 30 روزه را برای آنها در نظر گرفته است. در زمینه جوانان نیز برنامه‌های خوبی داریم تا بوکس کشور از پشتوانه تهی نشود.

قرار است امسال پیکارهای قهرمانی جوانان آسیا در تهران برگزار شود. چه تدابیری برای برگزاری این مسابقات اندیشیده‌اید؟

در اجلاس کنفدراسیون بوکس آسیا پس از رایزنی‌های لازم توانستیم موافقت اعضا را با برگزاری مسابقات جوانان آسیا کسب کنیم که برای تحقق این موضوع مبلغ 10 هزار دلار به حساب کنفدراسیون واریز کردیم و آنها مسابقات نوجوانان را به ما پیشنهاد کردند که ما با توجه به شرایط تیم جوانان ایران خواستار میزبانی مسابقات جوانان شدیم که خوشبختانه با درخواست ما موافقت شد.

برگزاری چنین مسابقاتی علاوه بر افزایش انگیزه و تجارب بین‌المللی بوکس ایران، زمینه رشد و توسعه بوکس را در کشورمان بیش از پیش فراهم خواهد کرد. ضمن این‌که این مسابقات ممکن است به عنوان یکی از رقابت‌های ورودی بازی‌های آسیایی گوانگ‌جو نیز در نظر گرفته شود. بنابراین تدابیر لازم برای برگزاری این مسابقات اندیشیده شده و هیچ نگرانی از میزبانی نداریم. در زمینه فنی هم امیدواریم ملی‌پوشان‌مان حضوری موفق در این مسابقات داشته باشند.

سال‌هاست برای پخش تلویزیونی بوکس صحبت‌هایی مطرح می‌شود، آخرین خبر در این مورد چیست؟

آقای ضرغامی، رئیس سازمان صدا و سیما به ما اعلام کردند به تدریج مسابقات بوکس نیز پخش تلویزیونی خواهد شد و هم اکنون شاهدیم که در بخش‌های مختلف خبری تصاویری از مسابقات بوکس پخش می‌شود. امیدوارم این آرزوی جامعه بوکس ایران محقق شود و با این کار، بسیاری از مشکلات ما بویژه در زمینه جذب اسپانسر مرتفع شود.

دورنمای بوکس ایران را چطور می‌بینید،فکر می‌کنید ما می‌توانیم به قدرت اول بوکس آسیا تبدیل شویم؟

ما در آسیا دوم و سوم هم شده ایم، در صورتی که بودجه لازم را در اختیار فدراسیون قرار بدهند شک نکنید که روی سکو قرار می‌گیریم. چرا که استعداد این کار در کشور وجود دارد و مهم‌ترین مشکل بوکس ایران کمبود بودجه است. برای کسب موفقیت باید هزینه کرد چون حریفان ما بیکار ننشسته اند و هزینه می‌کنند که به موفقیت دست می‌یابند. اگر به ما امکانات می‌دادند، امکان بلندپروازی فراهم بود. مگر با 250 میلیون تومان چقدر می‌توان جلو رفت؟ پیش از انقلاب، کشورهای تازه استقلال یافته شوروی جزو آسیا نبودند و در رویدادهای اروپایی شرکت می‌کردند، اما پس از انقلاب ایران و استقلال این کشورها، برخی از آنها در مسابقات آسیایی حضور یافتند که در قاره پرچم‌دار نیز هستند که این مسأله به مراتب کارمان را دشوار کرده است.

غیر از مسابقات جوانان آسیا امسال چه مسابقات دیگری را در پیش دارید؟

شرکت در مسابقات جام پادشاهی تایلند از جمله مسابقاتی است که در دستور کار ما قرار دارد و همان طور که گفتم شرکت در این قبیل مسابقات در راستای آماده سازی تیم ملی برای شرکت در بازی‌های آسیایی گوانگ جو 2010 است.

امید توفیقی