ایران رنگ‌وبوی گلستان و بوستان گرفت‌

 آیت‌الله حائری شیرازی و غلامحسین ابراهیمی دینانی درباره‌ «حکمت در گلستان سعدی»، محمدیوسف نیری با موضوع «لطایف عشق عرفانی در گلستان»، علی‌محمد حق‌شناس درباره «شجره‌های ممنوعه در گلستان سعدی»، میر‌جلال‌الدین کزازی درباره‌ «سعدی و لافونتن»، سعید حمیدیان درباره‌ «تشنیع‌های ناروا به سعدی»، حسن میرعابدینی با عنوان «تاثیر گلستان در داستان‌نویسی معاصر ایران»، کامیار عابدی‌ درباره‌ «اشاره‌ای چند به تاثیر گلستان سعدی بر شاعران و قلمزنان ادبی و فرهنگی ایران در سده‌ بیستم میلادی»، محمد قراگوزلو باموضوع«نظریه انحطاط به روایت سعدی و ابن ‌خلدون» و محمود عبادیان درباره‌ «حکایت‌های گلستان سعدی از منظر مناسبت عنصر نثر و نظم در آنها» سخنرانی خواهند کرد.

اگرچه روز بزرگداشت سعدی فردا برگزار می‌شود، اما نشست‌های پژوهشی درباره این حکیم فرزانه از چند روز قبل آغاز شده است. در همین راستا، نشست «حکمت سعدی» با سخنرانی محمد خوانساری و مهدی محبتی عصر پنجشنبه در مؤسسه‌ پژوهشی حکمت و فلسفه‌ ایران برگزار شد.

به گزارش ایسنا، در این نشست محمد خوانساری درباره‌ حکمت سعدی گفت: تاکنون بیشتر بحث‌ها درباره‌ بلاغت سعدی بوده و کمتر به حکمت سعدی پرداخته شده است.

عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه با برشمردن تعریف‌های فلسفه تاکید کرد: حکمت سعدی از مقوله‌ حکمت یونان یا حکمت ابن‌‌سینا و فارابی و... نیست؛ بنابراین منتظر نباشید در آثار سعدی از هیولا، صورت یا جوهر و عرض بحث شود. حکمت سعدی بیشتر جنبه‌ عملی دارد که گرفته‌شده از شرع است و از آثار غزالی بسیار تاثیر گرفته است.

اما مهدی محبتی، دیگر سخنران نشست «حکمت سعدی» به بحث درباره‌ «مبانی فلسفه‌ اخلاق در آثار سعدی» پرداخت.

این استاد ادبیات در ادامه با طرح مقدماتی، یادآور شد: روش طرح بحث‌های حکمت در آثار سعدی ملاکی دارد که ریشه‌های آن در قرآن کریم است. همان‌طور که می‌بینیم، فلسفه تربیت در قرآن‌کریم، متمرکز نیست و در سوره‌های متعدد قرآن به این مساله پرداخته شده و سعدی نیز در تبیین فلسفه‌تربیتی‌اش از این روش قرآن استفاده کرده است.

 علاوه بر برگزاری نشست‌های گوناگون، دیگر اساتید دانشگاه و پژوهشگران نیز در گفتگوهایی به تبیین اندیشه‌های این شاعر پارسی‌گوی پرداختند.

کامیار عابدی، پژوهشگر و منتقد ادبی به مهر گفت: سعدی بویژه پس از تالیف اثر جاودان گلستان و همچنین پس از درگذشت خود، توانست الگوی مناسبی برای نثرنویسان باشد. او زبان فارسی را در گلستان به کمال پختگی رساند، به طوری که شیوه سهل و ممتنع (یا سهل ممتنع) در زبان فارسی سرمشقی برای نویسندگان و سخنوران بعد از سعدی قرار گرفت.

میرجلال‌الدین کزازی نیز در گفتگو با فارس با اشاره به این‌که سروده‌های سعدی آنچنان از زیبایی سرشتین و رفتارهای ناب زبانی برخودارند که نیازی به آرایه ندارند، تاکید کرد‌: سعدی یکی از چند سخنور بزرگ ایران و یکی از آن چند سالار سترگ سخن است که همواره بر ستیغ می‌روند. سعدی از سخنورانی بوده‌ که در روندها و چگونگی‌های زمینه‌های ادب پارسی کار کرده و اثری پایدار و ماندگار داشته است.